Ο Γιώργος Ρούσης για τον 'ΦΟΙΝΙΚΑ'

Δεν μένει συνέχεια στην Κέρκυρα ο φίλτατος Γιώργος και καθώς μόλις ήλθε από την Αθήνα αντίκρυσε από το μπαλκόνι του σπιτιού του αυτό το …’τολμηρό αριστούργημα’ και γράφει ολοφάνερα θλιμμένος το παρακάτω κείμενο. Είναι ο ‘εφιάλτης της Περσεφόνης’, γραμμένος από τον Νίκο Γκάτσο με πολύ θλίψη για την βάναυση κακοποίηση της Ελευσίνας.

Αφιερωμένο στο κατά Εrnst Bloch διαμάντι των νησιών...

Ο Φοίνικας το στολίδι των παιδικών μας χρόνων όπως φαίνεται σήμερα από το μπαλκόνι μου.

"Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα

Κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο

Τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα

Και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο

Κοιμήσου περσεφόνη

Στην αγκαλιά της γης

Στου κόσμου το μπαλκόνι

Ποτέ μην ξαναβγείς

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες

Ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο

Τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες

Και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο

Κοιμήσου περσεφόνη

Στην αγκαλιά τησ γης

Στου κόσμου το μπαλκόνι

Ποτέ μην ξαναβγείς

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία

Κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα

Τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία

Άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα

Κοιμήσου περσεφόνη

Στην αγκαλιά της γης

Στου κόσμου το μπαλκόνι

Ποτέ μην ξαναβγείς "

"Ο εφιάλτης της Περσεφόνης" στίχοι Νίκος Γκάτσος, μουσική Μάνος Χατζιδάκις, πρώτη εκτέλεση Μαρία Φαραντούρη