Όταν ξεκίνησε πριν από περίπου 3
χρόνια η ‘ειδική στρατιωτική επιχείρηση’ της Ρωσίας σε εδάφη της Ρωσόφωνης
Ανατολικής Ουκρανίας, η ελεύθερη Δύση -ΗΠΑ και ΕΕ αδελφωμένες- κατήγγειλαν την …αδικία
του Πούτιν σε βάρος της ‘φιλελεύθερης’ κυβέρνησης της Ουκρανίας…
Η πραγματικότητα ήταν προκλητικά
διαφορετική. Ριζικά αντίθετη… Στα χρόνια που μεσολάβησαν από την κατάρρευση του
‘υπαρκτού’, η Δύση διεύρυνε καθημερινά τα ανατολικά της σύνορα… Η μία μετά την
άλλη, χώρες ουδέτερες ή πρώην μέλη του συμφώνου της Βαρσοβίας περνούσαν μετά
Βαΐων και κλάδων στο ΝΑΤΟ για …να υπερασπισθούν τις αξίες της δημοκρατίας και της
ελευθερίας…
Σε χώρες, που υπήρχαν σοβαρές
αντιστάσεις στην ΝΑΤΟποίηση οργανώθηκαν οι χρωματιστές επαναστάσεις -κυρίως
πορτοκαλί- με πρωταγωνιστές ό,τι πιο αντιδραστικό φασιστικό, ναζιστικό
κατάφερναν να συσπειρώσουν και να οργανώσουν…
Ετσι κατέρρευσε η νόμιμη κυβέρνηση
Γιανούκοβιτς στην Ουκρανία… Ετσι κάηκαν ζωντανοί κομμουνιστές συνδικαλιστές στο
μέγαρο των συνδικάτων της Οδησού. Ετσι εγκαθιδρύθηκε μία αυταρχική εξουσία με
έντονα αντιρωσικό προσανατολισμό και άκρως εγκληματική πολιτική στις περιοχές,
που Ρωσόφωνοι και ιδιαίτερα κομμουνιστές είχαν την πλειοψηφία…
Η Ρώσικη κυβέρνηση θα μπορούσε να
κατηγορηθεί για υπερβολική αφέλεια ή/και Ιώβειο υπομονή όλα αυτά τα χρόνια,
περίμενε τον φρονηματισμό της Ευρώπης σε πνεύμα ειρηνικής συνύπαρξης… Μέγιστο
παραμύθι, όπως απεκάλυψε με τρόπο αδιαμφισβήτητο η Αγκελα Μέρκελ. Η συμφωνία
του Μινσκ, δήλωσε χωρίς αιδώ ή άλλη αναστολή, ήταν πολιτικός χειρισμός,
που αποσκοπούσε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στρατιωτικής προετοιμασίας της Ουκρανίας…
Όλα αυτά, δεν αποτελούν παρά απλή υπενθύμιση
γεγονότων της πρόσφατης 10ετίας, που αρκούν για να δείξουν, ότι η Ρωσία
επέδειξε υπερβολική σωφροσύνη και πως αντέδρασε όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Η δυτική προπαγάνδα, κουρδισμένη στο
να παραπλανά τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τα αντανακλαστικά ελευθερίας και
ανεξαρτησίας των λαών έχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό καταφέρει να εδραιώσει την
βαθύτατη καχυποψία στην κοινή γνώμη για την Ρωσία…
Σαν επακόλουθο, το μιλιταριστικό παραλήρημα
των κυβερνήσεων, που μετατρέπει στην πράξη την Ευρωπαϊκή βιομηχανία σε δύναμη
πολέμου μπορεί να γίνει πιο ευχάριστα ακουστό, ή τουλάχιστον σαν νόμιμο και
ηθικό απέναντι στην Ρωσική επιθετικότητα.
Ο χορός δισεκατομμυρίων, που προϋπολογίζονται
για τις στρατιωτικές δαπάνες των χωρών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ μοιάζει
φανταστικός… Για ένα μεγάλο μέρος των καπιταλιστών της δύσης, η
στρατιωτικοποίηση της οικονομίας μοιάζει σαν η πανάκεια, που μπορεί να τους ξελασπώσει
από την δομική συστημική κρίση.
Γι’ αυτό ακριβώς, η έννοια αλλά και τα
οράματα της ειρήνης υφίστανται καθημερινά μία ανεπανάληπτη κακοποίηση, που
θυμίζει στιγμές μεσοπολέμου… Ειρήνη για όλους αυτούς δεν περιλαμβάνει θετική
διάθεση, διαπραγματεύσεις, παραχωρήσεις… Είναι απόλυτα ταυτισμένη με την συνεχή
στρατιωτική ενίσχυση των ανδρεικέλων τους στην Ουκρανία με την ταυτόχρονη πίεση
και εκβιασμούς σε όσους τολμούν να προτείνουν παρέκκλιση από την γραμμή του
πολέμου…
Χώρες παραδοσιακά ανεξάρτητες
γεωπολιτικά με ασήμαντες αμυντικές δαπάνες και στρατούς, που επεβίωσαν με τον
τρόπο αυτό σε όλες τις μεταπολεμικές 10ετίες επιζητούν την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ
και αναλαμβάνουν από την πρώτη μέρα το έργο συντήρησης των προκλήσεων…
Είναι ηλίου φαεινότερο, πως για τους Ευρωπαίους
μιλιταριστές η Ειρήνη θα επέλθει πάνω από το πτώμα της Ρώσικης αρκούδας…
Μένει να ξεκαθαριστεί -και αυτό
συμβαίνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο- ο ρόλος της νέας Αμερικάνικης
κυβέρνησης, που ισχυρίζεται ότι ξέρει καλύτερους τρόπους για να βελτιώσει την
οικονομία των ΗΠΑ… Σε κάθε περίπτωση, το όραμα του Τραμπ είναι το make America Great Again…
Σχόλια