Πριν 30 χρόνια…

Ένα εξαιρετικά εύστοχο, λιτό και γλαφυρό συνάμα άρθρο του φίλτατου Στέφανου Πάντου βρήκαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και ασμένως το αναπαράγουμε

Υπήρξε μια εποχή που οι Εβραίοι ηγέτες κατανοούσαν ότι η επιβίωσή του Ισραήλ στην περιοχή δεν μπορεί να βασίζεται σε φαντασιώσεις παντοδυναμίας.

Να θυμηθούμε τα λόγια του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν: «Ένας λαός που επί 50 χρόνια επιδεικνύει τη μυϊκή του δύναμη – κάποτε αυτοί οι μύες θα κουραστούν».

Ο Γιτζάκ Ράμπιν ήξερε: Η ζωή μόνο με το σπαθί, αντίθετα από τις απειλές του Νετανιάχου, δεν είναι βιώσιμη επιλογή.

Στις 4 Νοεμβρίου 1995 δολοφονήθηκε ο φιλειρηνικός πρωθυπουργός του Ισραήλ ο Γιτζάκ Ράμπιν…

Οι δολοφόνοι του ήξεραν πως το αίμα του δεν θα στέριωσει την συμφωνία ειρήνης Ισραηλινών – Παλαιστινίων.

Ήταν Σάββατο 4 Νοεμβρίου 1994, βράδυ.

Είχε γίνει μια πολύ μεγάλη διαδήλωση στο Ισραήλ υπέρ της ειρήνης.

Είχε μιλήσει ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ο Γιτζάκ Ράμπιν.

Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος είχε κάνει τη μεγάλη υπέρβαση, είχε συναντήσει τον Γιάσερ Αραφάτ, είχε αναγνωρίσει την PLO, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης .

Ναι ,και ο Γιάσερ Αραφάτ είχε κάνει τη μεγάλη υπέρβαση, είχε αναγνωρίσει για πρώτη φορά το κράτος του Ισραήλ και το δικαίωμά του να υπάρχει το 1995, από το 1948 που έγινε η αναγνώρισή του από τον ΟΗΕ.

Ο Γιάσερ Αραφάτ και ο Γιτζακ Ράμπιν είχαν δώσει τα χέρια, είχαν κάνει εκείνες τις περίφημες συμφωνίες ειρήνης.

Υπήρχε μεγάλη αντίδραση στο εσωτερικό του Ισραήλ.

Υπήρχε μεγάλη αντίδραση από τη Χαμάς των Παλαιστινίων που ήταν τότε καινούργια.

Ακραίοι Ισραηλινοί κάνανε τρομοκρατικές ενέργειες.

Τριάντα άνθρωποι σκοτώθηκαν από έναν, ο οποίος βγήκε με ένα πολυβόλο σ ένα τζαμί μέσα στο Ισραήλ.

Η Χαμάς είχε κάνει πάλι μια επίθεση, είχε σκοτώσει δεν Ισραηλινούς με ρουκέτες και με απαγωγές κλπ, αλλά η συμφωνία ειρήνης έμοιαζε να αντέχει.

Όμως εκείνο το βράδυ, η διαδήλωση θα τέλειωνε με ένα πολύ ωραίο τραγούδι για την ειρήνη.

Όταν έπεσε νεκρός ο Ράμπιν, στην τσέπη του βρήκαν μόνο ένα χαρτί που ήταν οι στίχοι του τραγουδιού που θα λέγανε στο τέλος, που ήταν ένα τραγούδι φιλειρηνικό, τραγούδι εβραϊκό υπέρ της ειρήνης.

Τον πλησίασε ένας νεαρός Ισραηλινός φοιτητής της Νομικής και τον πυροβόλησε εξ επαφής.

Τον πρωθυπουργό του Ισραήλ τον Γιτζάκ Ράμπιν, τον οποίο είχαν κατηγορήσει οι αντίπαλοί του ως προδότη, ενώ ήταν ο Ισραηλινός ήρωας του Πολέμου των Έξι Ημερών, ήταν ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο στρατηγός Ράμπιν, που νίκησε τον πόλεμο το 1967 και τώρα τον θεωρούσαν προδότη και τον απεικόνιζαν στις συγκεντρώσεις τους με μαντήλι Παλαιστινιακό…