Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Για την Φραντσέσκα Αλμπανέζε


Το σύντομο κείμενο-καταγγελία της Μαριάννας Τζιαντζή μας το κοινοποίησε ο φίλτατος Στέφανος Πάντος… ‘Ηρωας’ του κειμένου μία σπουδαία Ιταλίδα, που από υψηλόβαθμη θέση στον ΟΗΕ καταγγέλλει την εμπορευματοποίηση του πόνου και του θανάτου, που πραγματοποιείται καθημερινά, εδώ και καιρό, στην Γάζα… Η Μαριάννα με τοκείμενό της καταγγέλει την παραπληροφόρηση, που χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ επιδιώκοντας την διαμόρφωση ψευδούς συνείδησης...

 

«Μια γυναίκα που αξίζει το σεβασμό μας είναι η Ιταλίδα Φραντσέσκα Αλμπανέζε, η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στα παλαιστινιακά εδάφη.

Στην έκθεσή της, που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα, κατονομάζονται πάνω από 1.000 εταιρείες, αμερικανικές και ευρωπαϊκές, που τροφοδοτούν (και κερδίζουν από) τη γενοκτονία και τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού.

“Τι ωραίο πλιάτσικο!” θα ’λεγε κανείς.

Η κυβέρνηση Τραμπ αντέδρασε με λύσσα όμως η κυρία Αλμπανέζε δεν το ’βαλε κάτω.

Χαρακτηρίζει τις ύβρεις που εξαπολύθηκαν εναντίον της και τις σε βάρος της κυρώσεις “μαφιόζικες τεχνικές εκφοβισμού” και δηλώνει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα της για τη δικαιοσύνη και την υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου.

Βλέπω τη φωτογραφία της, μια καθώς πρέπει κυρία με τα γκρίζα μαλλιά τραβηγμένα, με σκουλαρίκια που μοιάζουν με κόκκινα γαρύφαλλα, και αναρωτιέμαι πόσοι συμπατριώτες μας την αναγνωρίζουν.

Και πώς να την αναγνωρίζουν όταν τα κανάλια αδιαφόρησαν πλήρως για τις  αποκαλύψεις της.

Προτίμησαν να αφιερώσουν άφθονο τηλεοπτικό χρόνο στη σύλληψη και την ομολογία της Ειρήνης Μαρτζούκου - αυτήν εύκολα την αναγνωρίζουμε.

Η Αμαλιάδα είναι η γενέτειρα του Νίκου Μπελογιάννη, του σπουδαίου συγγραφέα Μήτσου Αλεξανδρόπουλου και του Νίκου Μάργαρη που μας άφησε το συνταρακτικό χρονικό της Μακρονήσου.

Η Αμαλιάδα, όπου το καλοκαίρι του 1944 εκτελέστηκαν 8 αντιφασίστες Γερμανοί στρατιώτες, τώρα ήρθε στην επικαιρότητα λόγω Μαρτζούκου.

λοι πια ξέρουν τη Μαρτζούκου, όμως ελάχιστα ξέρουμε για το χθες και το σήμερα αυτής της πόλης που γίνεται το θολό φόντο μιας τρομερής ιστορίας.»

 

Σχόλια

Ο χρήστης Σπύρος Μονόπωλης είπε…
Συγκεντρώνονται υπογραφές για να προταθεί αυτή η πραγματική ηρωίδα, πραγματικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή, για το Νόμπελ της Ειρήνης. Θα σου προωθήσω τη σχετική ανακοίνωση/έκκληση.