Ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης επιχειρεί
μία εναλλακτική ποσοτικο-ποιοτική προσέγγιση στην παλλαϊκή αντίσταση των
Ελλήνων κατά του φασιστικο-ναζιστικού άξονα. Εχει πραγματικό ενδιαφέρον…
Το Όχι’ του ελληνικού λαού δεν
γράφτηκε μόνο στη Πίνδο και την Αλβανία συνεχίστηκε στην Ανατολική Μακεδονία
και Θράκη μέχρι την Κλεισούρα αποκρούοντας την επιχείρηση "Μαρίτα"
και στην Κρήτη πολεμώντας κατά των αεραγημάτων της επιχείρησης "Ερμής
" σε συνολικό χρόνο διάρκειας άμυνας πρώτη μεταξύ των άλλων ευρωπαϊκών
χωρών που συνθηκολόγησαν. Ας δούμε τον παρακάτω συγκριτικό πίνακα.
|
Ημέρες
αντίστασης κατά των ναζιστικών στρατευμάτων
|
|
Ελλάδα
|
219
|
|
Νορβηγία
|
61
|
|
Γαλλία
|
43
|
|
Πολωνία
|
30
|
|
Βέλγιο
|
18
|
|
Ολλανδία
|
4
|
|
Γιουγκοσλαβία
|
3
|
|
Δανία
|
0
|
|
Τσεχοσλοβακία
|
0
|
|
Λουξεμβούργο
|
0
|
Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν
μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ
για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής
παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον
Χίτλερ…
Αλλά συνολικά μπορούμε να εξετάσουμε
ποια ήταν η θέση του καθένα από αυτούς τους λαούς που σήμερα ονομάζουμε "Συνεταίρους"
στη σημερινή Μαύρη και Σκοτεινή Ευρώπη.
Κριτήριο και υποθήκη του κάθε λαού
είναι η περήφανη η δουλική στάση στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κι εκεί υπάρχουν πολλά ράμματα για τη
γούνα των άψογων νεοφιλελεύθερων εταίρων που σήμερα μας καθίζουν στο σκαμνί και
μας αραδιάζουν απειλές και μας δίνουν μαθήματα δημοκρατικής νομιμότητας.
Από τις 19 χώρες της Ευρωζώνης μόνο
δύο (ναί 2!!!) η Ιρλανδία και η Κύπρος δεν συμμάχησαν στρατιωτικά με το
καταχτητή και δεν έστειλαν στρατό στο Ανατολικό μέτωπο.
Όλοι οι άλλοι ήταν (και είναι) μαζί
τους.
Μονάχα τούτη η ριμάδα η Χώρα με τα
μύρια όσα δεινά και ελαττώματα σηκώθηκε και κατέβηκε στους δρόμους αρνούμενη τη
πολιτική επιστράτευση και την αποστολή εκστρατευτικού σώματος…Και το πέτυχε.
Κανένας Έλληνας δε πολέμησε ενάντια
στην ΕΣΣΔ ούτε σε άλλο σύμμαχο.
5 Μαρτίου του 1943, το ΕΑΜ
οργάνωσε τεράστιες διαδηλώσεις στην Αθήνα ενάντια στην επαπειλούμενη
στρατολόγηση των Ελλήνων στα κάτεργα του Ράιχ.
Οι δεκάδες χιλιάδες - για 200.000
κάνουν λόγο οι πηγές των διαδηλωτών- βρήκαν απέναντί τους δύο ειδών αντίδραση: Εκείνη
των σαστισμένων κατακτητών και εκείνη, την απροσδόκητα φανατική και λυσσαλέα
των «οργάνων της τάξης» - της Αστυνομίας Πόλεων, επικεφαλής της οποίας ήταν ο
Αγγελος Εβερτ, και της Χωροφυλακής. Οι διαδηλωτές παρ' όλα αυτά νίκησαν.
Άς δούμε τώρα τι λένε τα ιστορικά
στοιχεία.
Μεραρχίες εθελοντών στα Wafen SS | Χώρες προέλευσης εθελοντών |
Μεραρχία Βίκινγκ | Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Εσθονία |
Μεραρχία Βόρεια Γη | Σκανδιναβοί, Ρουμάνοι, Ισπανοί, Ελβετοί, Βρεττανοί, Εσθονοί |
1η Κροατική | |
1η Αλβανική | |
Μεραρχία Κάμα | Βαλκάνιοι |
1η Ολλανδική | |
1η, 2η και 3η Ουγγρική | |
1η Φιλανδική | |
Βαλλονική | Γαλλόφωνοι Βέλγοι |
1η Ιταλική | |
Μεραρχία Ολλανδική Καταιγίδα 33η Βάφεν ss Γαλλική - Καρλομάνγος | |
Ας πάμε τώρα και στα ευρωπαϊκά
στρατεύματα, που δεν ανήκαν στα επίλεκτα Wafen SS και πολέμησαν στο Ανατολικό
Μέτωπο.
|
Aλβανία
|
Μεραρχία Σκερντέμπεης
|
|
Βέλγιο
|
28η μεραρχία Γρεναδιέρων,
Βαλλονική Ταξιαρχία
|
|
Τσεχοσλοβακία
|
Μεραρχία Βοημών, Μεραρχία
Σλοβάκων
|
|
Δανία
|
μέλος της Αντι Κομιντέρν
Συμμαχίας πριν το πόλεμο, Μεραρχία Βίκινγκ
|
|
Εσθονία
|
8 Μεραρχίες
|
|
Γαλλία
|
Αυτοκρατορική Λεγεώνα, Λεγεώνα Αντιμπολσεβίκων
|
|
Λετονία
|
7 μεραρχίες
|
|
Λιθουανία
|
5 μεραρχίες
|
|
Λουξεμβούργο
|
Εθελοντές από τη
Χιτλερική νεολαία και τις οργανώσεις VDB DAF
|
|
Oλλανδία
|
11η μεραρχία
Πάντερ -Γρεναδιέρων, 5η Μεραρχία Βίγκινκ
|
|
Νορβηγία
|
8500 παραστρατιωτικοί
της οργάνωσης Χίρντεν
|
|
Βοσνία
|
13η Ορεινή
Μεραρχία
|
|
Κροατία
|
23η Ορεινή
μεραρχία
|
|
Σερβία
|
Εθελοντές από τη Νεολαία
Ζμόρ
|
|
Μαυροβούνιο
|
Ταξιαρχία Λοβένσκ
|
|
Β. Μακεδονία
|
Ταξιαρχία Κοσσοβάρων
|
|
Αγγλία
|
British Free Korps με 27
αποσπάσματα διασπαρμένα στους παραπάνω
|
Δεν αναφέρω τα σύμμαχα κράτη Αυστρία, Φιλανδία,
Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ισπανία αλλά αξίζει να πούμε ότι το Πριγκιπάτο του
Μονακό των Γκριμάλντι παρέδωσε 142 Εβραίους κατοίκους του στη Γκεστάμπο.
Tα ‘Όχι’ συνεχίστηκαν με το έπος της εθνικής
αντίστασης ο ΕΛΑΣ διέθετε σε τακτικές και εφεδρικές δυνάμεις περίπου εκατό
χιλιάδες ένοπλους ο τρίτος μεγαλύτερος παρτιζάνικος στρατός -σέ "απόλυτο
αριθμό" μετά τον σοβιετικό και τον γιουγκοσλάβικο του Τίτο.
Στρατός με
κανονικές εκ παρατάξεως κι εκ του συστάδην μάχες, καταλήψεις πόλεων, ένοπλη
περιφρούρηση της αγροτικής σοδειάς, στήσιμο λαϊκού καθεστώτος στα βουνά και όχι
απλά σαμποτάζ η αιφνιδιασμούς όπως οργάνωναν οι αντιστάσεις των λαών της
υπόλοιπης κατεχόμενης Ευρώπης σχεδόν όλες με μπροστάρηδες τα κομμουνιστικά
κόμματα…
Αυτά για να ξέρουμε ποιοι είμαστε κι
από που βαστάει ο καθένας…
Σχόλια