Η πρωτοφανής σε παγκόσμια κλίμακα συγκέντρωση του πληθυσμού της Ελληνικής υπαίθρου στην Αθήνα (κυρίως) και κατά
δεύτερο λόγο σε λίγες άλλες μεγάλες πόλεις της περιφέρειας συντελέστηκε με
εκπληκτικά γοργούς ρυθμούς μετά τον εμφύλιο… Λόγοι οικονομικοί (ανεργία,
φτώχια) και πολιτικοί (διώξεις των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης) οδήγησαν
σε μαζική και άτακτη φυγή από την επαρχία… Το μέγεθος αυτής της μετακίνησης
μπορεί κανείς να το προσεγγίσει αν σκεφτεί πως σε μία 20ετία, παρά την εξωτερική
μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της περιφέρειας, η Αθήνα μεγάλωνε
κατά 2 περίπου εκατομμύρια…
Αυτή η τερατόμορφη ανάπτυξη συνοδεύει μέχρι και σήμερα
την χώρα, γιατί πολύ απλά εφαρμόζονται ακριβώς πανομοιότυπες πολιτικές, που ευνοούν
την συγκεντροποίηση στο ‘κλεινόν άστυ’, που έχει χάσει ριζικά και οριστικά το
κλέος του…
Να αναγνωρίσουμε πάντως ότι η τελευταία εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού
στην χώρα δεν προσποιείται την διαθέτουσα κοινωνικές ευαισθησίες και ένα όραμα
για …πιο ισορροπημένη χώρα. Έτσι η λέξη ‘αποκέντρωση’ που ακούγονταν συχνότατα
ως υπόσχεση, δέσμευση, απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας, ιδιαίτερα κατά το
χρόνια του Πανελληνίου ΣΟΚ, τώρα αποφεύγεται όπως ο διάολος το λιβάνι…
Θα ήταν πρόκληση, βέβαια αν η κυβέρνηση των μηδενικών
προσλήψεων, των συμπτύξεων σχολικών τμημάτων, των ιδιωτικών ΑΕΙ, της διάλυσης
των περιφερειακών νομαρχιακών νοσοκομείων, των διαλυμένων συγκοινωνιών,
τολμούσε να μας προπαγανδίσει και την αποκέντρωση. Όχι ότι δεν γίνεται αλλά απ’
ότι φαίνεται δεν πολυχρειάζεται… Κάπως έτσι θα περάσει και ο 'εκσυγχρονισμός' των ΕΛΤΑ, που με περίσσιο θράσος η κυβέρνηση προωθεί περιφρονώντας την λαϊκή αντίδραση και οργή.
Ελάχιστη έως καθόλου συζήτηση γίνεται για το γεγονός, ότι
η συγκεντροποίηση των Ελλήνων κατά τα 5/10 στα δύο μεγάλα οικιστικά
συγκροτήματα της χώρας (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) και πως ό,τι απομένει μαζεύεται σε
μεγάλες επαρχιακές πόλεις- κάκιστα αντίγραφα των κακών προτύπων…
Η καθημερινότητα χαρακτηρίζεται αφόρητη από όλο και
μεγαλύτερο μέρος των ‘πρωτευουσιάνων’, για τους οποίους όμως δεν τίθεται ζήτημα
επιλογής… Με ποια κίνητρα θα μπορούσαν να σκεφτούν μία ζωογόνο μετακόμιση προς την
Επαρχία;;;
Το τραγικό είναι πως αυτή η κατανομή πληθυσμού, που
ορίζει και τους όρους ζωής και εργασίας μας, συνεπάγεται μέγιστο, σχεδόν αξεπέραστο
εμπόδιο για μία ομαλή πληθυσμιακή ανάπτυξη… Η ρίκνωση, που έχει ήδη εισβάλλει
και προοιωνίζεται ακόμη χειρότερη στις αμέσως προσεχείς 10ετίες θα επισφραγίσει
τους οικονομικο-κοινωνικούς παραλογισμούς που συνθέτουν την πολιτική πραγματικότητα
ενός παρατεταμένου παρασιτικού καπιταλισμού…
Οι επικλήσεις των ‘υγιώς’ και ‘εθνικώς’ σκεπτομένων για
‘ευτεκνία’ απευθύνονται σε ώτα ταλαιπωρούμενων και εύλογα ανασφαλών πολιτών, που
βλέπουν το αύριο σαν μαύρη τρύπα…
Σχόλια