Στην ΦΑΙΑΚΙΑ έχουμε γράψει πολλές φορές για τα εγκληματικά
χάλια των Ελληνικών σιδηροδρόμων, την πλήρη απαξίωσή τους, τον καθημερινό υποβιβασμό
τους, τον ουσιαστικό εξοβελισμό τους από τον συγκοινωνιακό χάρτη της χώρας.
Φυσικά, με σοβαρότατες αρνητικές συνέπειες για το καθημερινό
μεταφορικό έργο και αφάνταστη ταλαιπωρία των επιβατών… Φτάσαμε, λοιπόν στην
εκτρωματική στροφή των επιβατικών συγκοινωνιών στα ΚΤΕΛ και στα ΙΧ, που
πολλαπλασιάζονται με απίστευτους ρυθμούς υπερβολικούς για το χρήσιμο οδόστρωμα
των περισσότερων πόλεων αλλά και των υπεραστικών οδικών συγκοινωνιών…
Ταυτόχρονα το εμπορικό μεταφορικό έργο πραγματοποιείται
από τα φορτηγά και τις νταλίκες με καταστρεπτικές συνέπειες για την ασφάλεια
των υπόλοιπων επιβατών των αυτοκινητοδρόμων της χώρας…
Αυτό το μοναδικής αθλιότητας συγκοινωνιακό τοπίο συνιστά
εδώ και δεκαετίες την απολύτως φυσιολογική κανονικότητα… Αυτό κατάφεραν να μας περάσουν
όλοι αυτοί, που έσπαγαν γραμμές, που ξήλωναν ράγες, που έκλειναν τρένα…
Κομμάτι αυτής της πραγματικότητας είναι η απουσία
σιδηροδρομικής σύνδεσης της Αθήνας με την Πάτρα !!! Παρ’ ότι εδώ και ενάμισυ
αιώνα, επί Τρικούπη δηλαδή το τραίνο αυτό ήδη λειτουργούσε. Όμως, εδώ και 15 περίπου χρόνια η 3η
πόλη της Ελλάδας, σε απόσταση μόλις 200 χλμ. από την πρωτεύουσα δεν συνδέεται
ούτε με αυτό το παμπάλαιο τραίνο, γιατί ξεκίνησε η υπόθεση της ριζικής της ανακαίνισης
της γραμμής(;;;)
Το έργο προχωρούσε την διαδρομή με ταχύτητα χελώνας.
Μόλις πριν 6 χρόνια το τραίνο έφτασε στο Αίγιο, χωρίς ηλεκτροδότηση και έκτοτε
παρέμεινε εκεί… Κάποια σκόρπια έργα με πολλά μπρος-πίσω γίνονται προς την
κατεύθυνση του Ρίου αλλά αρκετά μακριά από αυτό…
Το μεγάλο ζήτημα, που τέθηκε από την αρχή ήταν η
μεγαλύτερη δυνατή υπογειοποίηση της γραμμής στα όρια του Δήμου Πατρέων. Η
υπάρχουσα γραμμή χωρίζει σχεδόν το σύνολο του οικιστικού ιστού της πόλης στα
δύο. Έτσι η εκ νέου κατασκευή ήταν μία μοναδική -κυριολεκτικά- ευκαιρία να
γίνει μια συνολική σπουδαία αναβάθμιση για την πόλη… Οι γραμμές του τραίνου που
διαμέλιζαν την πόλη, θα έφευγαν και στην θέση τους θα δημιουργούταν ένας θαυμάσιος
κοινόχρηστος χώρος για πράσινο, ψυχαγωγία, πολιτισμό… Το τραίνο θα έπαυε να
αποτελεί αδιάκοπη πηγή ρύπανσης και ηχορύπανσης, καθυστερήσεων από διακοπές
στην αστική κυκλοφορία… Θα έφτανε χωρίς να ενοχλεί τίποτε και κανέναν στο
εμπορικό λιμάνι της πόλης, που είναι μία από τις βασικές του αποστολές…
Βέβαια το έργο αυτό θα έχει κόστος αλλά σε καμία περίπτωση
δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί Φαραωνικό αφού αφορά την ποιότητα της ζωής των
τριακοσίων χιλιάδων κατοίκων της Πάτρας και των εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών
της. Στην χώρα της Novartis,
του ΟΠΕΚΕΠΕ, των δισεκατομμυρίων ενίσχυσης του πολέμου στην Ουκρανία, είναι
σκανδαλώδης η άνευ όρων υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης στις προτεραιότητες της
ΕΕ.
Εξάλλου και στο πρόσφατο παρελθόν αναγνωρίστηκε η δυνατότητα χρηματοδότησης του πλήρους έργου με την υπογειοποίηση από τον ΕΣΠΑ και το πρόγραμμα CEF 2 ('Πελοπόννησος', 26.10.2022)
Ηλθε λοιπόν τώρα ο αρμόδιος υφυπουργός και συγκρούστηκε
μετωπικά με τον Δήμαρχο και το αίτημα των κατοίκων… Το τραίνο μετά το Ρίο θα
φτάσει στην Πάτρα σαν κάτι μεταξύ τραμ και προαστιακού!!! Στο απώτερο μέλλον θα
υπάρξει φροντίδα για να γίνει σήραγγα μία γραμμής ώστε να την χρησιμοποιούν τα
εμπορικά τραίνα. Αφήνουμε ασχολίαστο …το απώτερο ‘μέλλον’ γιατί μας υποτιμά αφόρητα.
Μήπως όμως να αφήσουμε ασχολίαστο το σχέδιο προαστιακός-τραμ;;; Γιατί δεν
απέχει και πολύ σε σοβαρότητα σχεδιασμού αλλά και αποτελεσματικότητα χρήσης…
Πρόταση-πρόκληση στην νοημοσύνη μας!!! Γιατί σημασία δεν έχει αν το τραίνο θα είναι ωραίο, κίτρινο, πράσινο, μοντέρνο... Το ζητούμενο είναι να μην διακόπτεται ο οικιστικός ιστός της πόλης. Αυτή είναι η κύρια ιδιαιτερότητα της Πάτρας, που επιβάλλει την υπογειοποίηση των γραμμών του τραίνου στα όρια της πόλης...
Φυσικά θα τρίβουν τα χέρια τους οι Φορτηγατζήδες και
οι ΚΤΕΛατζήδες. Γιατί το τραίνο θα ήταν σίγουρα προτιμητέο, αφού θα μπορούσε με
μία μέση για τα Ευρωπαϊκά τραίνα ταχύτητα να καλύπτει το ταξίδι σε 1 ώρα !!!
Όμως ο υπουργός, κρατάει με ιερή ευλάβεια και συνέπεια
την γραμμή της παράταξης, που από το 1950 μέχρι σήμερα έχει ανοικτό πόλεμο με
τον σιδηρόδρομο. Και ομολογουμένως εξαιρετικά πετυχημένο αφού έχει καταφέρει να
μας κρατάει στην τελευταία θέση, παρασάγγες μακράν από την προτελευταία.
Ο ίδιος υφυπουργός υπήρξε κατηγορηματικός για την
μετατροπή του υπόλοιπου δικτύου της Πελοποννήσου σε ποδηλατόδρομο. Θέση στην
οποία επιμένει παρά την τεράστια κινητοποίηση κατοίκων, τοπικής αυτοδιοίκησης
και άλλων συνδικαλιστικών και πολιτιστικών φορέων… Του αξίζουν συγχαρητήρια αν
και είναι άδικο να παραλείψουμε πως το τραινοκτόνο έργο δεν είναι δική του
αποκλειστικότητα. Μεγάλες μορφές της πολιτικής μας ζωής του ιδίου ιδεολογικο-πολιτικού
φάσματος έχουν συμβάλλει… Πρόσφατα και παλιότερα…
Το μόνο ευχάριστο σε αυτή την περίπτωση είναι πως η γραμμή:
πραστιακός-τραμ για την πόλη της Πάτρας μάλλον δεν πρόκειται να γίνει, όπως
συνήθως. Ετσι θα έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε, πως στο μέλλον, μπορεί, ίσως
κάποια στιγμή να γίνει αυτό που πρέπει…
Σχόλια