Πράγματι αυτό ισχύει και διαπνέει
σχεδόν το σύνολο των πολιτικών παρεμβάσεων της παρούσας κυβέρνησης, που δικαιούται
να καμαρώνει για την συνέπειά της στο επίπεδο της καταστολής… Αλλά η μισή
αλήθεια είναι πολλές φορές ένα μεγάλο ψέμα ή τουλάχιστον ένα μεγάλο έλλειμμα.
Θα το συνειδητοποιήσουμε, αν τρέξουμε λιγάκι πίσω στην ιστορία της σχεδίασης
του σταθμού…
Αρχικά πρέπει να τονισθεί, ότι η κατασκευή
του σταθμού στην πλατεία συνεπάγεται την ουσιαστική κατάργηση της Πλατείας… Είναι
τόσο περιορισμένη η επιφάνειά της ώστε κάθε συμπληρωματικό στοιχείο (άνοιγμα της
στάσης, κυλιόμενες σκάλες κ.λ.π.) θα καταργήσει τον δημόσιο χώρο, που διαθέτει
η πλατεία… Κατ’ επέκταση θα αλλοιώσει την φυσιογνωμία της…Ή καλύτερα αυτήν που
είναι μεγάλο ζητούμενο η επαναφορά της… Και όχι μόνο στα Εξάρχεια αλλά και σε άλλους
δημόσιους χώρους, που έχουν χάσει τον χαρακτήρα τους… Ετσι το κέντρο της Αθήνας
έχει απωλέσει κάθε ανθρώπινο-ανθρωπιστικό στοιχείο και μετατρέπονται σε χώρους
μαύρους-σκοτεινούς ακόμη και μέρα μεσημέρι… Επιτρέπεται η ταχεία διέλευση,
απαγορεύεται ή εμποδίζεται η στάση, η παραμονή, η συνάθροιση… Ένα εντελώς
φιλελεύθερο όραμα, που περιφρονεί βαθιά τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πληβείων
του κέντρου και επιφυλάσσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά στις γειτονιές των πατρικίων
της περιφέρειας… Η διάκριση αυτή εκτός από οικονομικά περιλαμβάνει και
πολιτισμικά αφού μέγα πλήθος ημι-πληβείων ή ημι-πατρικίων οραματίζεται να γίνει
…χαλίφης στην θέση του χαλίφη…
Και αν αυτό σας φαίνεται κάπως …’δογματικό’ ας
παρακολουθήσουμε το ιστορικό αυτής της επιλογής…
Η σημερινή δημοτική αρχή μαζί με την
κυβέρνηση της ΝΔ παίρνουν την σκυτάλη από την κυβέρνηση Σαμαρά, που το 2014
έχει πανομοιότυπο με τον σημερινό σχεδιασμό…
Η συγκεκριμένη χωροθέτηση του σταθμού
δεν εξασφάλιζε μόνον την συνέχιση της ζωής στην Πλατεία… Καθιστούσε τον σταθμό
κατάλληλο για εγγύτερη προσέγγιση σε 4 συνολικά σημαντικούς χώρους: Δύο Μουσεία
(Αρχαιολογικό & Επιγραφικό), το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και την Πλατεία
Εξαρχείων. Δημιουργόνταν έτσι, ένα ‘τετράγωνο’ αναβαθμισμένης
κοινωνικής-πολιτισμικής δραστηριότητας, που θα αποτελούσε ταυτόχρονα και το
καλύτερο ‘φάρμακο’ στις διάφορες ανεπιθύμητες παρα-δραστηριότητες, που συμβαίνουν στην
πλατεία και στις παρυφές της και που φυσικά μόνον η Πλατεία δεν ευθύνεται…
Τα σχέδια αυτά είχε παρουσιάσει η
διοίκηση της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ σε ΟΛΟΥΣ τους υποψήφιους δημάρχους της Αθήνας το 2019
αλλά ο Κώστας Μπακογιάννης επανήλθε χωρίς περιστροφές στα …παραταξιακά ιδεώδη…
Σήμερα, λοιπόν, που η εφαρμογή
βρίσκεται στον δρόμο της υλοποίησης, η αυστηρή καταστολή για την χωρίς
παρέκκλιση κατασκευή του σταθμού είναι …ιδεολογικό στοίχημα για τον δήμαρχο,
για τον σ. Τάκη, για την κυβέρνηση ολόκληρη…
Θάπρεπε να είναι και για την κοινωνία
στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση… Ευελπιστούμε…
Σχόλια