Η δεκαετία του 1950 υπήρξε η πιο κρίσιμη για τον
οικονομικο-κοινωνική δομή της χώρας, μετά τους πολέμους. Ηταν η εποχή, που αποφασίστηκε ο
προσανατολισμός του σχεδίου Μάρσαλ και κάποιων αποζημιώσεων…
Φυσικά το ζήτημα
των συγκοινωνιών βρισκόταν και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του εκσυγχρονισμού
ενός κράτους… Ιδιαίτερα για την Ελλάδα το ζήτημα ήταν -και δυστυχώς είναι
ακόμη-πρωταρχικό. Η καθυστέρηση πολλών δεκαετιών καθώς και τα πολεμικά γεγονότα
έφεραν την χώρα σε πολύ δύσκολη θέση…
Ενας οραματιστής πολιτικός, ο Χαρίλαος Τρικούπης
περίπου 100 χρόνια πριν, είχε συλλάβει την τεράστια σημασία του σιδηροδρόμου ως
μέσου ανάπτυξης…Κατάφερε να προωθήσει σημαντικά σιδηροδρομικά έργα και είχε
σχεδιάσει άλλα μελλούμενα, όπως:
-την σιδηροδρομική σύνδεση της Ηπείρου σαν προέκταση
της γραμμής Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο, όταν βεβαίως ΘΑ ελευθερώνονταν η
Ηπειρος…
- την σιδηροδρομική σύνδεση της Τρίπολης με την βόρεια
παραλία της Πελοποννήσου ως προέκταση του οδοντωτού.
-την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στην Κρήτη από
άκρου εις άκρον περίπου 300 χιλιομέτρων. Τέτοιες συνδέσεις είναι συνήθεις σε
Μεσογειακά νησιά παρομοίων διαστάσεων (Σαρδηνία, Κορσική, Μαγιόρκα κ.λ.π.) Η
Κρήτη μάλιστα έχει αυξημένη ένδειξη για μία τέτοια γραμμή λόγω του επιμήκους
σχήματος της…
Αλμα στον χρόνο, για να βρεθούμε στην χρυσή οκταετία
του Εθνάρχη, που τον συνόδευε το σύνθημα: Καραμανλής-Εργα-Λαός…Εδώ, λοιπόν,
που υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου συγκοινωνιακού προσανατολισμού, συντελέστηκε
ένα συστηματικό, μεθοδευμένο και ‘αποτελεσματικό’ έργο αποδόμησης της
σιδηροδρομικής υποδομής της χώρας…
-Καταργήθηκαν ΟΛΕΣ οι γραμμές τραμ στην Αθήνα και
Θεσσαλονίκη. Ένα μέσο, που αναπτυσσόμενο θα είχε προλάβει το άθλιο κυκλοφορικό
της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας, πήγε πανηγυρικά στον Καιάδα…
-Καταργήθηκε το τραίνο του Λαυρίου, που τόσο πολύ θα
εξυπηρετούσε την οικιστική και οικονομική ανάπτυξη της Ανατολικής Αττικής, με
κατάλληλες μάλιστα προεκτάσεις (π.χ. Ραφήνα).
-Καταργήθηκαν οι σιδηρόδρομοι Βορειο-Δυτικής Ελλάδος
(ΣΒΔΕ), δηλαδή η γραμμή Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο, που θα αποτελούσαν την βάση
δημιουργίας και επέκτασης του τραίνου στην Ανατολική Στερεά και την Ηπειρο
Η καταστροφικότητα των παραπάνω αποφάσεων, γίνεται
προκλητικά φανερή σήμερα, όπου η λειτουργία τραμ είναι πλέον …ασύμφορη και
εξαιρετικά προβληματική αντί διευκολυντική στην Αττική… Ταυτόχρονα οι
προεκτάσεις του προαστιακού προς Λαύριο και Ραφήνα, που φαίνονται περισσότερο
από απαραίτητες, συζητιώνται και ξανασυζητιώνται επί δεκαετίες…
-Απόλυτη υπήρξε η εγκατάλειψη της σιδηροδρομικής υποδομής (γραμμές,
οχήματα, συστήματα ηλεκτρονικής ασφάλειας κ.λ.π.). Τα ταξίδια με τραίνο ήταν
πλέον μόνον γραφικά… Ο χρόνος μετάβασης απίστευτα μακρύς… Η ταλαιπωρία του
ταξιδιού οριακή…
Ετσι, πολύ έξυπνα, άνοιξε ο δρόμος για τα υπεραστικά
ΚΤΕΛ και η χώρα -για λόγους που θα αποφύγουμε να εκθέσουμε αναλυτικότερα- έγινε
ο τόπος των ΚΤΕΛατζήδων και των φερυ-μποτατζήδων, που αναδείχθηκαν σε
καθοριστικές δυνάμεις της πολιτικο-κοινωνικής καθημερινότητας… Αυτή ήταν
εξάλλου και η σκοπιμότητα και η φιλοδοξία του όλου σχεδίου διαμόρφωσης του
συστήματος μεταφορών: Να αποτελέσει ισχυρότατο πυλώνα της εξουσίας…
Κάποιοι θα θεωρούσαν, πως αυτές είναι ‘αμαρτίες’ του
παρελθόντος και πως η συγκοινωνιακή υπανάπτυξη της χώρας θα εκλείψει στο πνεύμα
των μεγάλων γαλάζιων και πράσινων εκσυγχρονισμών…
Ακριβώς το αντίθετο… Με εξαίρεση τον προαστιακό, που
ουσιαστικά αποτελεί ‘παρενέργεια’ των Ολυμπιακών υποχρεώσεων του 2004 η
καταβύθιση των Ελληνικών σιδηροδρόμων συνεχίστηκε με απόλυτη συνέπεια.
Το υπάρχον στην χώρα σιδηροδρομικό δίκτυο είναι κατά
ολίγον μικρότερο εκείνου του Τρικούπη!!! Η εγκατάλειψή του, απίστευτη μέσα από
όργιο κατασπατάλησης χρημάτων…
Ετσι, π.χ. μετά την κατανάλωση δεκάδων εκατομμυρίων
ευρώ, η ανακαινισμένη γραμμή Κορίνθου-Τρίπολης Καλαμάτας έπαψε να λειτουργεί
εδώ και δεκαετίες μετά την πρώτη δοκιμαστική της διαδρομή, που συνδυάστηκε με
θανατηφόρο δυστύχημα…
Περισσότερο κωμική ήταν η ανακαίνιση και η
επαναλειτουργία της γραμμής Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο την δεκαετία του 2000
(πάλι εκατομμύρια ευρώ!) για τα εγκαίνια της οποίας ο τότε Αιτωλο-Ακαρνάνας
υπουργός μεταφορών φρόντισε να μεταφερθεί και ένα rail-bus για να απολαύσουν
όλοι το ταξίδι… Δυστυχώς, όμως το ταξίδι δεν ολοκληρώθηκε λόγω …των
επανειλημμένων εκτροχιασμών. Αμέσως μετά αποφασίστηκε η εγκατάλειψη της γραμμής
ως ασύμφορης…Τα ευρουλάκια που είχαν πεταχτεί μπορεί να τα βρούμε ανάμεσα στις
χορταριασμένες γραμμές.
Η τοποθέτηση των ιδιωτικών ΚΤΕΛ υπεράνω όλων δεν έχει
εγκαταλειφθεί… Αντίθετα, όλο αυτό το συγκοινωνιακό χάλι και παρά την κυκλοφορία
τεράστιου αριθμού ιδιωτικών οχημάτων προσφέρει διάφορες δυνατότητες
‘αξιοποίησης’ των ΚΤΕΛ.
Ετσι π.χ. κατά την παρούσα θητεία του ανηψιού του
Εθνάρχου στο υπουργείο έχει ανατεθεί μεγάλο μέρος του συγκοινωνιακού έργου του
αστικού ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) στο υπεραστικό και ιδιωτικό βεβαίως ΚΤΕΛ
Σερρών… Δεν γνωρίζουμε αν οι λόγοι της ανάληψης του έργου ήταν και
συμπατριωτικοί… Η υπόθεση, όμως δείχνει ότι τα ΚΤΕΛ παρά τις απαράδεκτα χαμηλής
ποιότητας υπηρεσίες, που προσφέρουν έχουν το αποκλειστικό ανεξέλεγκτο προνόμιο
να πραγματοποιούν το υπεραστικό και τώρα και το αστικό συγκοινωνιακό έργο…
Οσο για τον ΟΣΕ, τα βλέπετε. Οι πελάτες του βασικού
και ανανεωμένου δρομολογίου έχουν αρκετές πιθανότητες να περάσουν μερικές ώρες στους
παρακείμενους αγρούς… Πλάι στο χαλασμένο ‘λευκό βέλος’, το τραίνο, που υπόσχονταν
πολυτέλεια, άνεση, ταχύτητα. Ντάξει δεν είναι κακό…Ερχονται σε στενότερη επαφή
με την φύση…
Οι ανεπάρκειες πάντως του οργανισμού σε προσωπικό,
υποδομές αι επιδοτήσεις ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο… Και είχαμε στηρίξει τόσες
ελπίδες τους Ιταλούς
Καταλήγοντας, νομίζουμε ότι σας καταδείξαμε, πως η
τήρηση των παραδόσεων αποτελεί υπέρτατη ελληνοχριστιανική αρχή… Στην προκείμενη
περίπτωση: τελευταίοι σε σιδηροδρομικές μεταφορές είμαστε σε ολόκληρη την
Ευρώπη, με διαφορά αιώνα και εκεί παραμένουμε…
Και καλά μας ταξίδια με το SUV μας…
Σχόλια