Ο όρος ' drone' έχει, όπως είναι φυσικό, αγγλική προέλευση και διπλή εναλλακτική σημασία: κηφήνας αλλά και βόμβος . Μήπως αλληλοσχετίζονται σημασιολογικά αφού οι κηφήνες κάνουν θόρυβο (βόμβο); Άγνωστο σε μας. Τα drones τα γνωρίσαμε πριν μερικές 10ετίες σαν ειρηνικά εξαρτήματα, που επέτρεπαν ωραίες φωτογραφίσεις από ψηλά χρήσιμες στον τουρισμό αλλά και στις δημόσιες υπηρεσίες κτηματολογικού περιεχομένου. Στην ουσία αυτές οι χρήσεις ήταν οι απλές και ‘εύκολες’ παρα-χρήσεις ενός μακρόχρονου σχεδιασμού με στρατιωτικά ενδιαφέροντα και σκοπούς, που εξελίσσοταν στο παρασκήνιο της δράσης των πολεμικών βιομηχανιών... Τα πολεμικά γεγονότα στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή ανέδειξαν επίσημα αυτό το νέο οπλικό σύστημα. Η καθοδήγησή τους από μακριά, η ‘εξοικονόμηση’ ανθρώπινου δυναμικού χρήσης και η εύκολη στοχοποίηση εχθρικής ‘ύλης’ (ανθρώπινης και τεχνητής) είναι μερικά από τα θεαματικά πλεονεκτήματά τους, που άλλαξαν και αλλάζουν συνέχεια την μορφή των πολέμων. Βέβαια, μέχ...
Δύο στιγμές Κερκυραϊκότητας:
Στιγμή 1. Μπήκαμε στο φέρυ μπωτ μετά το αρκετά κουραστικό ταξίδι με το λεωφορείο των ΚΤΕΛ από την Αθήνα. Οι χώροι στριμωγμένοι για να κερδηθούν καθίσματα… Σε ταξίδι 6 περίπου ωρών, το καταλαβαίνεις.
Μπροστά μας μία απίστευτη σκάλα με πάνω από 50 σκαλιά, ψηλά και δύσκολα…
Αδιάφορο ίσως για τους νεώτερους. Μεγάλη δυσκολία, κόπος και πόνος στα 76 μας… Και αν υπάρχει κάποιος άρρωστος; Χειρουργημένος; Καρδιοπαθής; Χρόνιος αποφρακτικός; Πάσχων από αρθροπάθεια ή άλλη ρευματοπάθεια ή ορθοπεδική νόσο;
Ποσώς ενδιαφέρει τους ιδιοκτήτες του πλοίου και καρφί δεν καίγεται στην προϊσταμένη αρχή.
Το 2002 καπετάνιος της γραμμής μας πληροφόρησε, ότι υπάρχει υπουργική εγκύκλιος, που ορίζει ότι τα πλοία στο δρομολόγιο Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας πρέπει να διαθέτουν κυλιόμενη σκάλα ΚΑΙ ασανσέρ!!! Ηταν το τελευταίο ανέκδοτο και παραμένει δυνατό… Το κόστος μίας τέτοιας προσθήκης σωτήριας για μεγάλο μέρος του κοινού θα υπεκαλύπτονταν με τα έσοδα ενός δρομολογίου! Οι καλοί μας όμως καραβοκυραίοι φροντίζουν να μην κακομάθουμε και ζητάμε περισσότερα…
Στα 22 χρόνια που μεσολάβησαν, μόνον ένα πλοίο, που ναυλογήθηκε την γραμμή σχετικά πρόσφατα για ελάχιστους μήνες εξεπλήρωνε αυτή την βασική προϋπόθεση για ένα φυσιολογικό ταξίδι μεγάλου μέρους του πληθυσμού μας…
Στο ίδιο καράβι κάποια φορά μετρήσαμε τα σκαλιά κατεβαίνοντας… Τώρα αρπαχτήκαμε γερά από την κουπαστή και κατεβήκαμε σιγά-σιγά και κούτσα-κούτσα… Οι περισσότεροι θα μας βλαστημούσαν, που τους καθυστερούμε… Ενα κοριτσάκι σταμάτησε και ρώτησε αν χρειαζόμαστε βοήθεια… Ας είναι καλά για την ελπίδα που μας έδωσε…
Στιγμή 2. Μπήκαμε στο πούλμαν μόλις βγήκαμε στο λιμάνι για να πάμε στο ΚΤΕΛ… Το λεωφορείο έπρεπε να ανέβει από την λαϊκή αγορά και μέσω της πλατείας Σαρόκου για να φτάσει τον προορισμό του… Η πολύπαθη πλατεία υποχρεωτική για όλους τα οχήματα όλων των κατευθύνσεων. Κυκλοφοριακό άθλος…
Σε λίγο και μόλις στρίψαμε στην Λαχαγού Συρίδωνος Βλάικου κολλήσαμε… Μία ματιά μπροστά αποκάλυπτε την αιτία. Μία από τις γνωστές επιβατικές νταλίκες, με τις οποίες έχουμε πολλές φορές ασχοληθεί, αργοσερνόταν στο οδόστρωμα και πίσω της μία ατέλειωτη ουρά και μέσα της και εμείς…
Δεν φτάνει, που ο κακός σχεδιασμός και η συνεχιζόμενη ολιγωρία υποχρεώνουν τα λεωφορεία από και προς τον βορρά να περνούν μέσα από το Σαρόκο… Πρέπει να είσαι τυχερός και να μην τύχει στο δρόμο σου κάποιο μεγαθήριο, που ο οδηγός του κάνει ακροβατικά για το οδηγήσει και να το στρίψει στους δρόμους του κέντρου της πόλης. Δύσκολο να μην σου τύχει αφού τα σχετικά οχήματα κυκλοφορούν συνέχεια, οποιαδήποτε ώρα…
Ετσι χρειαστήκαμε πάνω από 20 λεπτά για να διανύσουμε την απόσταση λιμάνι-υπεραστικό ΚΤΕΛ… Περίπου 1 χιλιόμετρο;
Μας αξίζει όμως γιατί ζούμε καθημερινά την κακοποίησή μας και το ράβουμε. Λες και το απολαμβάνουμε…
Σχόλια