ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ…

Ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης εκθέτει τις

σκέψεις του, συνέχεια προηγούμενων, που έχουμε ήδη αναρτήσει στην σελίδα της ΦΑΙΑΚΙΑΣ, ΚΕΡΚΥΡΑ με τίτλο: ‘Δημήτρη Λεβέντη: Λαθρεπιβάτες της ουτοπίας’ 

Οι φίλοι, που το επιθυμούν θα βρουν αυτό το προηγούμενο άρθρο του Δημήτρη πανεύκολα από τον εκτιθέμενο κατάλογο περιεχομένων των σελίδων της ΦΑΙΑΚΙΑΣ στην δεξιά στήλη της πρώτης σελίδας. Με ένα κλικ στο τίτλο βρίσκεστε μπροστά στο άρθρο, που αναφερόμαστε...

 

Ήταν μαζική η τελευταία πορεία στην πόλη μας.

Με μειωμένη την αριθμητική της δύναμη αλλά με τον ίδιο θυμό και με σταθερά συσπειρωμένα τα νεολαιίστικα μπλόκ (2^η φωτο) που επιμένουν να διαδηλώνουν μαχητικά με τον ίδιο αντιεξουσιαστικό προσανατολισμό.

Είναι έκδηλη η ανησυχία εκ μέρους του πολιτικού συστήματος ως προς την εκδήλωση ενός μαζικού κύματος απαξίωσης και κρίσης εκπροσώπησης.

Μιας και η κοινοβουλευτική αριστερά έχει υπερκερασθεί από τις πρώτες κιόλας μέρες του Μάρτη και παρακολουθεί σχεδόν αμήχανα με έκδηλο φόβο το φαινόμενο αυτοργάνωσης και κίνησης ετούτης της ζωντανής μάζας.

Από κείνο το μαζικό κίνημα του 2012 περάσαμε στην δεκαετία αδιάπτωτης υποτίμησης της εργατικής δύναμης που δεν συνάντησε ιδιαίτερες αντιστάσεις.

Μια δεκαετία σταδιακής αποψίλωσης στρατηγικών κρατικών και δημόσιων μέσων παραγωγής και κοινωνικής μέριμνας.

Σ' αυτό συνέβαλε και η ανοχή που απόλαυσε η κυβέρνηση Συριζανέλ τους πρώτους μήνες στη διαχείριση της εξουσίας καθώς και το σοκ που δέχτηκε το πλειοψηφικό αντιευρωπαϊκό κίνημα στις 16 Ιούλη του 2015.

Άλλο είναι να χρήζεσαι κυβέρνηση και άλλο να έχεις την πραγματική εξουσία και την διαχείριση της οικονομίας.

Σήμερα μπροστά μπήκαν τα νέα παιδιά που έχουν παρατημένη την προοπτική του πανεπιστημίου. Η μόρφωση δεν έχει πια καμία αυταξία… Το ΑΕΙ παύει να αποτελεί λαϊκό όραμα…

Και όσα απ΄αυτά δεν τα κόβει η ταξική ψαλίδα του σχολείου, κινδυνεύουν έπειτα από χίλιες μεριές να συντριβούν να σκύψουν το κεφάλι να ριχτούν στο περιθώριο της ζωής που ανοίγεται μπροστά τους.

Τα παιδιά υπήκοοι κι όχι πολίτες ενός κράτους που παρέα με το νόμιμο παρακράτος του τα δολοφονεί, και που δεν χρειάστηκε να ανέβει σε κανένα τρένο, τότε και τώρα.

Παιδιά που κάνουν λόγο για " Βία στην βία της εξουσίας" που μέχρι να γίνει επιτέλους πράξη...

-έτσι απλά σαν αυτοάμυνα, σαν περιφρούρηση των μαζικών διαδηλώσεων και όχι σαν έφοδος - έχει δρόμο πολύ που σε καμμιά περίπτωση δεν περνάει μέσα από τις κάλπες..

Που φαίνεται να στήνονται μέσα στο κατακαλόκαιρο μήπως και ξεθυμάνει η κατάσταση....

Κομμάτι δύσκολο…