Το κείμενο, που παρουσιάζουμε το λάβαμε από τον φίλτατο ΛΘ και έχει για συγγραφέα τον Δημήτρη Παπαχρήστο , γνωστό στο ευρύ κοινό από την συμβολή του ως εκφωνητής του σταθμού του Πολυτεχνείου, μέχρι την στιγμή, που το τανκ έριχνε την πύλη και ο σταθμός εσίγησε. Αναπαράγουμε το κείμενο που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά την σεμνότητα του Δημήτρη αλλά και την πολύπλευρη υπαρξιακή του συγκρότηση, που του επιτρέπει να σκέφτεται ψύχραιμα για τις μεγάλες στιγμές, πολλά χρόνια μετά… Κρατώντας Θερμοπύλες… "...Δεν ήμασταν γενιά, ήμασταν μία μειοψηφία… Η Αθήνα είχε 70.000 φοιτητές και μες στο Πολυτεχνείο ήμασταν 5.000... Στη γενιά μας ανήκουν κι αυτοί που ήταν απέναντί μας, που σάπιζαν στο ξύλο όσους ήταν αντίθετοι στη Χούντα... Στη γενιά μας ανήκουν κι αυτοί που ήταν στα σπίτια τους και στις δουλειές τους και δεν ενδιαφερόταν για τίποτε άλλο... Δεν ήμασταν ελεγχόμενοι από κανέναν κομματικό μηχανισμό... Ήμασταν μία μειοψηφία και διαμορφώναμε την κατάσταση μόνοι μας χωρίς ...
Κ Ε Ν Τ Ρ Ι Κ Η
Στην σελίδα αυτή, φιλοξενούνται κείμενα για κοινωνικά-πολιτικά δρώμενα, που υπερβαίνουν την περιορισμένη χρονικά επικαιρότητα.
Θα μένουν αναρτημένα για πολύ καιρό ή για 'πάντα' όπως η σύντομη αναφορά στον Παύλο...
Σχόλια