Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, όταν διαπιστώνει
πανηγυρίζοντας, πως η άκρα δεξιά έχει αποδαιμονοποιηθεί…
Η Τζόρτζια Μελόνι συζητά με τους εκπροσώπους του …δημοκρατικού
φάσματος μέσα στην ΕΕ για να διανείμουν τα οφφίκια… Ετσι απλά και συνηθισμένα...
Η οπαδός του Μουσολίνι, η ηγέτης του κόμματος, που η νεολαία του χαιρετάει
φασιστικά και ξυλοφορτώνει συστηματικά μετανάστες και γενικά αλλόχρωμους,
συνδιαλέγεται με τους …δημοκρατικούς φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες για την
συνδιοίκηση στην ΕΕ.
Οι αστοδημοκράτες τα βρίσκουν μία χαρά με τους ακροδεξιούς
επιβεβαιώνοντας την κοινή του προέλευση ως γνήσια τέκνα του καπιταλισμού, παραχωρώντας
ο ένας στον άλλο το προβάδισμα όταν η περίσταση το απαιτεί…
Και τώρα, μία εποχή γενικευόμενης καπιταλιστικής
κρίσης και μαζικής μετανάστευσης από τις χώρες του τρίτου κόσμου προς την
Ευρώπη, η χρησιμότητα των φασιστών αναδεικνύεται και τονώνεται…
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, πως πολλοί από τους ψηφοφόρους
αστικοδημοκρατικών κομμάτων έχουν γνήσια ταξική συνείδηση ή πως όλοι οι
υποστηρικτές των ακροδεξιών φασιστικών κομμάτων αισθάνονται σαν φιλοκαπιταλιστές…
Ισα-ίσα, που αρκετοί από αυτούς υπερασπίζονται τον δήθεν αντισυστημικό χαρακτήρα
της επιλογής τους.
Η αριστερά, γνωρίζει θεωρητικά και πρακτικά την
διαφορά ανάμεσα στην βάση και το εποικοδόμημα, που γίνεται εντονότερη και πιο
περιπεπλεγμένη σε περιόδους συστημικής κρίσης…
Μία ολόκληρη περίοδος αποφασιστική για την ανθρώπινη
ιστορία πριν και κατά την διάρκεια του β΄παγκόσμιου πολέμου χαρακτηρίζεται από
την ανάπτυξη ευρύτατων πατριωτικών, αντιιμπεριαλιστικών, λαϊκο-δημοκρατικών
μετώπων. Για την διαμόρφωσή τους ο ρόλος των κομμουνιστών υπήρξε πρωταγωνιστικός
και καθοριστικός. Και τα αποτελέσματά τους συγκλονιστικά για την αντίσταση
ενάντια στον ναζισμό…
Στην καθημερινή πράξη ο ενωτικός αντιφασιστικός
χαρακτήρας της πολιτικής δράσης ασφαλώς δεν συνεπάγεται ‘εξύμνηση’ των αρετών της
αστικής δημοκρατίας… Αντίθετα, μάλιστα... Είναι αγώνας για την υπεράσπιση δικαιωμάτων, που καταχτήθηκαν
από τους εργαζόμενους με θυσίες και αίμα και που η φασιστική λαίλαπα απειλεί να
τα ξεριζώσει. Την ίδια ώρα του ενωτικού εργατικού-λαϊκού αγώνα μπορεί και
πρέπει να γίνεται η αποκάλυψη της ψευδεπίγραφα φιλολαϊκής πολιτικής της ηγεσίας
των αστικών κομμάτων, όπως και εκείνης των φασιστικών…
Οι χειρισμοί είναι δύσκολοι αλλά είναι επιβεβλημένοι.
Αλλιώς οδηγούμαστε σε ολέθρια αποτελέσματα… Στην Γαλλία π.χ. το 1995, τότε που
ο Ζαν Μαρί Λεπέν εξασφάλισε για πρώτη φορά διψήφιο αριθμό ψήφων, υπολογίστηκε,
πώς μία στις 4 ψήφους προέρχονταν από πρώην μέλη και οπαδούς του Κομμουνιστικού
κόμματος… Ατυχώς τίποτε δεν ανέτρεψε αυτή την πορεία μέχρι σήμερα, όπου πλέον το
Εθνικό Μέτωπο θριαμβεύει σε εργατικά προάστια πρώην προπύργια των Κομμουνιστών.
Δε είναι όλα δεδομένα, εύκολα, αυτονόητα, μονοδιάστατα…
Σχόλια