Ένας κόσμος ανάποδα...

Την σχέση ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα και την πραγματική καθημερινότητα διερευνά ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης… Αναφορά του στο πρώτου μεγέθους σκάνδαλο της παραποίησης, της στρέβλωσης, του αποπροσανατολισμού…

 

«Δυσνόητη η γλώσσα της αμάθειας...». Λένε πως αυτό τόλεγε ο Διογένης ο κυνικός, όταν κάποιος επέστρεφε από το μαντείο και απευθυνόταν σ’ αυτόν προκειμένου να του ερμηνεύσει το χρησμό! Είχε αυτή την ικανότητα ο Διογένης, ως αναρχικός της εποχής του, να ξεβρακώνει εξουσιαστές και λαοπλάνους! 

Σήμερα, αντιθέτως, δυσνόητη είναι η γλώσσα των «οικονομολόγων» που, ενώ εντοπίζουν τις αρνητικές προβλέψεις των Ελλήνων για την οικονομική κατάσταση της χώρας τους, διαπιστώνουν ότι αισιοδοξούν για την οικονομική κατάσταση τους, παρά το γεγονός ότι δεν τους μένει... σεντς να βάλουν στην άκρη για αποταμίευση.

Τα παραπάνω περιέχονται, μεταξύ άλλων, στο οικονομικό δελτίο του ΙΟΒΕ που δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική προχθές. Είναι ένας ανεξήγητος χρησμός ενός οικονομικού μαντείου για μη μυημένους, ο οποίος παρουσιάζει πολίτες να απαισιοδοξούν για τα οικονομικά της χώρα τους και ταυτόχρονα να αισιοδοξούν για τη δική τους οικονομική κατάσταση!

Ειδικά μαθηματικά από ιδρύματα υπεράνω πάσης συστημικής αμφισβήτησης, προκειμένου να σε βάλλουν σε σκέψεις μήπως οι διαμαρτυρίες σου για τις συνεχώς ανερχόμενες τιμές στα είδη βασικής κατανάλωσης οφείλονται στη λειψή σου όραση και το άδειο ψυγείο σου στη κακή διαχείριση των οικονομικών σου!

Τον Ιούλιο του 2010, πριν δηλαδή από δεκατέσσερα χρόνια, το ΙΟΒΕ στην Τριμηνιαία Έκθεσή του για την Ελληνική Οικονομία επισήμαινε πως: «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει σήμερα η χώρα προέρχεται από τη δαιμονοποίηση του Μνημονίου {...}. To μνημόνιο αποτελεί το διαβατήριο για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας».

Στις 24-04-2024 το ίδιο ίδρυμα επανέρχεται με «καθυστέρηση» δεκατεσσάρων χρόνων για να διαπιστώσει πως τα μνημόνια, ως «σωτήρια λύση» αύξησαν τις ανισότητες και πως το 20% των φτωχότερων έχασε τα 3/4 του εισοδήματός του.

Ούτε λέξη η «έρευνα» για τα κατασχεμένα «ασημικά» της χώρας, την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, τις «εξυγιαντικές» ανακεφαλαιοποιήσεις των ευαγών τραπεζικών ιδρυμάτων και πλήθος άλλα «σωτήρια» που όταν τα ξύνεις ματώνουν... 

Επιστημονικά ιδρύματα εξειδικευμένα στις οικονομικές «τέχνες»,  παρουσιάζουν έναν κόσμο ανάποδα, ειδικά σε μια χώρα με το δεύτερο υψηλότερο πλανητικό δημόσιο χρέος όπως είναι η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ για το 2024. Μια «λεπτομέρεια» που παραμένει πάντα κάτω από το χαλί των «οικονομικών επιτυχιών» της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ένας κόσμος ανάποδα, με μαγικές εικόνες από έναν πρωτογενή τομέα σε διάλυση, με εισαγωγές φρούτων, ζαρζαβατικών, χυμών και από κρεμμύδια… Ινδίας! Μια Ελλάδα με βαριά βιομηχανία τον τουρισμό του All Inclusive και κρουαζιέρες αμφίβολης ωφέλειας, που υποχρεώνει τους κυβερνητικούς να πάρουν όψιμα «μέτρα» κατά του υπερτουρισμού.

Μια κοινωνία αιχμάλωτη της βραχυπρόθεσμης μίσθωσης που ψάχνει εναγωνίως για κάποιο κεραμίδι, όταν παρ’ ελπίδα το βρει και πληροφορηθεί το ύψος του μισθώματος, η κεραμίδα που πέφτει στο κεφάλι της, της απαγορεύει τη στέγαση...

Καθόμαστε πάνω σε μια βραδυφλεγή βόμβα ύψους 763 δισ. ευρώ, δημόσιου και ιδιωτικού χρέους. Παρ’ όλα αυτά η χώρα μας αποτελεί το «αγαπημένο παιδί» των αγορών δηλαδή των παγκόσμιων τοκογλύφων, που εισπράττουν τόκους από δανεισμούς «ευημερίας», που φουσκώνουν το χρέος!

Ένας κόσμος ανάποδα, με ένα παρακμιακό σκηνικό μέσα στο γενικότερο ευρωπαϊκό... Χαρακτηριστική εικόνα ο χορός των μνηστήρων της «κεντροαριστεράς»  και της «κεντροδεξιάς» η εμφύλια φαγούρα! 

Το 60% της αποχής προβληματίζει το «σύστημα» και πιέζεται για ένα δικομματισμό... ποιότητας!    

«Ένας κόσμος ανάποδα», τίτλος δανεισμένος από το θαυμάσιο βιβλίο του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο.