Φυσιολογικά, σε συνθήκες κανονικής
λειτουργίας ενός νοσοκομείου ο 24ωρος χρόνος εργασίας του διακρίνεται σε δύο
κύριες ενότητες:
●τον χρόνο
της κύριας απασχόλησης του προσωπικού στην διάρκεια του οποίου πραγματοποιούνται
όλες οι προγραμματισμένες και αναγκαίες διαγνωστικές και θεραπευτικές παρεμβάσεις στους νοσηλευόμενους.
●τον χρόνο της εφημεριακής
κάλυψης στην διάρκεια του
οποίου πραγματοποιούνται κατά κανόνα έκτακτες νοσηλευτικές πράξεις σύμφωνες προς τις έκτακτες ανάγκες των νοσηλευόμενων…
Η εφημερία, όμως, είναι καθοριστική για την εξυπηρέτηση του εξωνοσοκομειακού κοινού από τμήμα επειγόντων
περιστατικών, όπου παίρνονται σημαντικές αποφάσεις, όπως η επείγουσα διενέργεια
θεραπευτικών πράξεων, η εισαγωγή ή όχι του ασθενή, ο προγραμματισμός έκτακτου
χειρουργείου, η παραπομπή του στο κατάλληλο τμήμα νοσηλείας ή η σύσταση για κατ’
οίκον νοσηλεία κ.ο.κ.
Η αποτελεσματική λειτουργία του
τμήματος επειγόντων περιστατικών, πλήρως στελεχωμένου με ικανό προσωπικό, ορίζει
την ποιότητα του ιδρύματος. Ταυτόχρονα, αποτελεί σημαντικό παράγοντα, που
βαθμολογεί την ποιότητα ζωής των κατοίκων της δικαιοδοσίας του νοσοκομείου…
Καθοριστική είναι ασφαλώς η εφημεριακή
κάλυψη των νοσηλευτικών τμημάτων… Ο εφημερεύων γιατρός πρέπει να είναι δεμένος
με την πρωινή λειτουργία, αναλυτικά ενημερωμένος για τα προβλήματα και τις ανάγκες
των νοσηλευόμενων του τμήματος.
Γιατροί, που καλούνται να καλύψουν εφημεριακά
άλλα τμήματα έχουν de facto ένα
σοβαρό μειονέκτημα στην άσκηση του έργου τους… Δεν συζητάμε, ασφαλώς, για
εξωτερικούς γιατρούς…
Συμμετοχή σε διάλογο με αυτό το αντικείμενο αποτελεί
καταρχήν υποτίμηση της νοητικής επάρκειας των προσκληθέντων και τους μεταθέτει
βαρύτατο άχθος ευθυνών.
Για το προσωπικό, η εφημερία δεν είναι
μόνον εργασιακή υποχρέωση… Είναι εξ ίσου σημαντικά εκπαιδευτικός χρόνος. Η
εμπειρία και η γνώση, που θα αποκτήσει ο ειδικευόμενος ιατρός είναι στοιχείο επάρκειας
της μελλοντικής άσκησης της ειδικότητάς του. Για λόγους, λοιπόν, lege artis λειτουργίας του νοσοκομείου κατά την
εφημερία είναι απαραίτητη και η παρουσία ήδη εξειδικευμένου ιατρικού
προσωπικού, που συνεργάζεται, επιβλέπει και διδάσκει… Τουλάχιστον σε νοσοκομεία
και νοσηλευτικά τμήματα, που έχουν κριθεί επαρκή για την εκπαίδευση και την
χορήγηση του τίτλου ιατρικής ειδικότητας…
Πριν 50 χρόνια με τον νόμο 123/75, που
οι νοσοκομειακοί γιατροί κατέκτησαν μετά από 55 μέρες απεργίας υπήρχε σαφής
αναφορά στον αναγκαίο αριθμό γιατρών (1 ειδικευόμενος ανά 4-6 κλίνες, 1
επιμελητής ανά 10 κλίνες)… Στον ίδιο νόμο αναγνωρίστηκε έμπρακτα η σημασία της εφημερίας
για την οποία για πρώτη φορά στα Ελληνικά νοσηλευτικά δεδομένα καθιερώθηκε η
αμοιβή της…
Πενήντα χρόνια μετά, οι κατακτήσεις
του τότε νόμου μοιάζουν άπιαστο όνειρο… Ιατρικά τμήματα κλείνουν, νοσοκομεία
απειλούνται με συγχώνευση, δομικά τμήματα νοσοκομείων (παθολογικό, χειρουργικό,
γυναικολογικό κ.λ.π.) παρακαλούν για την πρόσληψη κάποιου γιατρού ώστε να
μπορεί να υπάρξει το τμήμα αλλά αυτός δεν διορίζεται ή δεν έρχεται ποτέ…
Ούτως ή άλλως τμήμα 25 κλινών με δύο
γιατρούς ΔΕΝ αποτελεί τμήμα !!! Η ‘ύπαρξη’ του είναι απλά και μόνον εργαλείο συσκότισης
και εμπαιγμού της κοινής γνώμης…
Σήμερα, στην πορεία προς την πλήρη
διάλυση των νοσοκομείων, καλούνται ιδιώτες γιατροί, που δεν έχουν καμία σχέση
με αυτό να συμφωνήσουν και να υποκύψουν στην άκρως αντιεπιστημονική και εν
πολλοίς επικίνδυνοι πρακτική της ‘κάλυψης’ της εφημερίας σε έναν χώρο, που
καθόλου δεν γνωρίζουν…
Είναι ηλίου φαεινότερο, πως η μετάθεση
ευθυνών από την κυβέρνηση στους γιατρούς επιζητείται με τον μεγαλύτερο κυνισμό.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η αντίδραση του Προέδρου του Πανελλήνιου Ιατρικού
Συλλόγου, που αν και στέλεχος της κυβερνώσας παράταξης δεν συγκράτησε την
αντίθεσή του με τις πρωτοβουλίες του Σπυρίδωνος-Αδώνιδος. Ο τελευταίος, προωθεί
‘έξυπνα’ το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, αφού ο πλήρης ευτελισμός του
και -κυρίως- ή φιλελεύθερη άρνηση στήριξης ενός κυρίαρχου δημόσιου τομέα υγείας
θα κάνουν την εκποίηση του εθνικού συστήματος υγείας να φαίνεται πράξη αναγκαία
και ορθολογική.
Πριν περίπου έναν χρόνο οι γιατροί και
οι νοσηλευτές αντιστάθηκαν στην θεσμοθέτηση των απογευματινών χειρουργείων… Μίας
επαίσχυντης ρύθμισης που βασική της αρχή ήταν η νομιμοποίηση στα φακελάκια.
Αυτό το δήλωσε ξεδιάντροπα ο υπουργός, αυτό το παραδέχτηκαν οι ελάχιστοι, που
ενέδωσαν στο …χρώμα του χρήματος.
Αν οι ιδιώτες γιατροί υποκύψουν στον
παρόντα εκβιασμό θα τραβήξουν την περόνη σε μία ακόμη χειροβομβίδα στον δρόμο της
καταστροφής του συστήματος παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Και βέβαια θα είναι
άξιοι της τύχης τους γιατί η χειροβομβίδα θα σκάσει στα χέρια τους ή πολύ-πολύ
κοντά τους…
Σχόλια