Όταν κάποιος αναζητεί την συμβολή εξωχώριων κέντρων στην λήψη πολιτικών αποφάσεων για τα δικά μας τεκταινόμενα, κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί αυτόχρημα, 'συνωμοσιολόγος'…
Πολύ από αυτούς, που αποδίδουν τους χαρακτηρισμούς δέχονται τυπικά και γενικόλογα τόσο την ύπαρξη τέτοιων κέντρων όσο και την δυνατότητα αποφασιστικής επίδρασης στα ‘δικά’ μας. Όταν όμως η συζήτηση γίνεται επί του συγκεκριμένου, όλα μοιάζουν ...απίστευτα, απίθανα, υπερβολικά, φανταστικά, μυστικιστικά κ.λ.π.
Επειδή ανήκουμε στην κατηγορία των ‘συνωμοσιολόγων’ πρέπει να δηλώσουμε, ότι η πορεία του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ μας γέννησε σε πολλές φάσεις …πονηρές σκέψεις, αφού ήταν προφανώς ασύμβατες με τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις της ηγεσίας… Κραυγαλέα και κορυφαία η ‘κωλοτούμπα’ του 2015, που στην χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε να αποφευχθεί με μία επώδυνη αλλά έντιμη παραίτηση… Κάτι που ασφαλώς ήταν προφανές και για τους πρωταγωνιστές του δράματος…
Οι δηλώσεις για ...υπεύθυνη πολιτική στάση, για ανάληψη των ευθυνών, για ‘φιλολαϊκότερη’ εφαρμογή των μνημονίων συγκριτικά με την δεξιά κ.α. είναι απλά φληναφήματα με οφθαλμοφανώς παραπλανητική διάθεση… Αν το σύνδρομο της ‘κυβερνώσας’ αριστεράς είχε καταλάβει και τους διοικούντες τον ΣΥΡΙΖΑ τότε κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για υπερβολική αφέλεια, πλήρως ασύμβατη προς τις πολιτικές τους ευθύνες…
Γιατί μετά τις απειλές των 'τριών νόμων' που θα εξωστράκιζαν μνημόνια και χρέος και θα εθνικοποιούσαν τις βασικές τράπεζες θα ήταν ααφαλώς αναπόφευκτη η σύγκρουση με τα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα για επίσης προφανείς λόγους… Η λύση λοιπόν θα ήταν ‘δυοίν θάτερον’: σύγκρουση ή υποταγή…
Δεν είμαστε διατεθιμένοι να απαλλάξουμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω …υπερβολής αφέλειας.
Η λαϊκή κρίση αποδείχθηκε απολύτως ώριμη όταν έστειλε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και ακόμη περισσότερο όταν πετσόκοψε τα ποσοστά του μετά την ανύπαρκτη αντιπολιτευτική πολιτική του…
Τότε και ως ο ‘εις μάγος εκ των ΗΠΑ’ εμφανίζεται ο κατά σειρά 9ος υποψήφιος Επικρατείας στις βουλευτικές εκλογές του 23, που μπορεί να μην το γνώριζε πολιτικά ούτε η μητέρα του αλλά απ’ ό,τι φάνηκε τον γνώριζε καλά ο Alexis, που τον παρουσίασε, τον πρόβαλε και τον ανέδειξε ως τον πιο φέρελπι υποψήφιο…
Ανέγγιχτο, αμόλυντο και ασυγκρίτως πιο ελπιδοφόρο από τους υπόλοιπους υποψήφιους, χρεωμένους με τις μέχρι τότε ελάχιστα δημοφιλείς αποστολές του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ… Ο Stefanos, με χαμογελαστό πλάι του τον Alexis ήλθε και τα σάρωσε ΟΛΑ!!!
Η συνέχεια γνωστή σε όλους… Πού βρισκόμαστε σήμερα… Το Πανελλήνιο ΣΟΚ, που βρέθηκε στα τάρταρα της πολιτικής προτίμησης μετά από τον ‘πακτωλό’ σκανδάλων και την απροκάλυπτη συμμετοχή του στην επιβολή και εφαρμογή των μνημονίων κατακτά και πάλι την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του…
Το μόνο αξιομνημόνευτο είναι η επανάκαμψη της Αννούλας από την αυλή της ΝΔ στο κίνημα και μάλιστα στην θέση υπεύθυνου προγραμματισμού του κόμματος… Θέση, που καθορίζει την εμπράγματη ιδεολογία και πολιτική του κόμματος…
Σήμερα, λοιπόν η χώρα, 9 χρόνια μετά το παλλαϊκό αντιμνημονιακό κράξιμο, μετά το ιστορικό ΟΧΙ, διαθέτει ξανά ένα ζηλευτό αστικό δικομματικό σύστημα:
Την γνωστή μας κυβερνώσα ΝΔ, που κάθε μέρα σπάει κάθε ρεκόρ οικονομικού φιλελευθερισμού και πολιτικού αυταρχισμού. Και ένα θαυματουργικά αναβαπτισμένο στην λαϊκή προτίμηση ΠΑΣΟΚ… Που, όπως και να το κάνεις, είναι πιο ΄λογικό’, πιο ‘ευπρεπές’ από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσε (παλιά όχι τώρα πια) να ξεπετάξει από τις γραμμές του και κάτι το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο…
Πάντως αν είναι ευγενικοί και δεν είναι αχάριστοι πρέπει να αναγνωρίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την τεράστια συμβολή του σε αυτή την επιτυχία. Και οι δυό τους και το σύστημα. Για την ΝΔ το 2015 για το Πανελλήνιο ΣΟΚ τώρα…
Ασε, που ξαναβρίσκουμε την σταθερότητά μας…
Σχόλια