Η αναζωπύρωση των στρατιωτικών συγκρούσεων ανάμεσα στους Τζιχαντιστές και την νόμιμη Συριακή κυβέρνηση μοιάζει να ήλθε από το πουθενά αλλά δεν είναι καθόλου έτσι…
Η Τουρκία δεν έπαψε να εποφθαλμιά την Βόρεια περιοχή της Συρίας. Η διασφάλιση των Νοτιοανατολικών της συνόρων, με κίνητρο την δήθεν προστασία των Τουρκομάνων της περιοχής αποτελεί βασικό και σταθερό στοιχείο του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού… Εξάλλου η περιοχή ξεχειλίζει από την παρουσία των Κούρδων, των οποίων ο προαιώνιος πόθος για την δημιουργία κρατικής οντότητας αντιστρατεύεται ευθέως τα Τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή… Η πολυδιάσπαση των Κούρδων σε διαφορετικά κινήματα, ακόμη και φιλοτουρκικά, δεν ανατρέπει αυτή την σταθερή πραγματικότητα...
Η Τουρκία, από την εποχή του Κεμάλ, με την στήριξη των Αγγλο-Γάλλων εποφθαλμιά τα πετρέλαια της περιοχής εγγυόμενη την ...καλή τους προστασία.
Η ξαφνική, οργανωμένη και αποτελεσματική (απ’ ότι δείχνει) στρατιωτική δράση των Τζιχαντιστών αποτελεί έναν πρώτης τάξης αντιπερασπισμό στα διαδραματιζόμενα νοτιότερα (Λίβανο και Γάζα). Ταυτόχρονα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στον ανεφοδιασμό της Χεσμπολάχ…
Είναι πολύ πρόωρο να βγουν συμπεράσματα για την έκβαση της σύγκρουσης και τις γεωπολιτικές της επιπτώσεις… Είναι δύσκολο να πούμε ποιοι θα χάσουν αλλά για την ώρα φαίνονται οι πρώτοι κερδισμένοι: Τουρκία και Ισραήλ.
Οι φανατικοί -για τα μάτια του κόσμου- αντίπαλοι, που δεν μπορεί ο ένας να δει τον άλλο αλλά, που συνεχίζουν να διατηρούν θαυμάσιες εμπορικές σχέσεις με ανταλλαγές ακόμη και σε πολεμικό υλικό.
Οι …‘σκληροί’ εχθροί του Ιμπεριαλισμού, οι διάφοροι Μοζαχεντίν, οφείλουν την ύπαρξή τους τόσο στις εθνο-κοινωνικές επιπτώσεις της Ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Μέση Ανατολή όσο και στην άφθονη οικονομικο-στρατιωτική στήριξη από την …ελευθερώτρια Δύση, που τους χρησιμοποιεί σαν χρησιμότατο εργαλείο εναντίον όσων της αντιστέκονται…
Δύσκολο να μείνει άπραγη, η Ρωσία, που από το 2015 έχει επιβάλλει την παρουσία της στο Συριακό έδαφος στο πλευρό του Ασαντ.
Από τις Ουκρανικές πεδιάδες μέχρι τις ακτές της Γάζας ο Ιμπεριαλισμός κλιμακώνει την δράση του με μία μεθοδολογία, που όλο και περισσότερο αποπνέει το: ή τώρα ή ποτέ…
Η ανθρωπότητα έχει λόγο να ανησυχεί…
Σχόλια