Πολύς χαμός για το τίποτε, σύντροφοι… Είχατε καλοσυνηθίσει
με το οριακό 3%... Το μαγικό νούμερο, που έτσι και το ξεπερνούσατε ήταν
θρίαμβος αφού μπένατε στην Βουλή… Και αν το περνούσατε από κάτω σας γέμιζε η
πίκρα και κηρύσσατε τον αγώνα για τις επόμενες εκλογές…
Και ήλθαν τα χρόνια των μνημονίων… Του πρώτου και του
δεύτερου… Η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, που πολλά οφείλει στην ριζοσπαστική ματιά
του Αλέκου Αλαβάνου προσέφερε αυτή την κρίσιμη ώρα στέγη και συμμαχία σε
πολλούς ξαφνιασμένους, αγανακτισμένους, εξωθημένους στο περιθώριο… Η οργή έγινε
πολιτικό κίνητρο και το πρόγραμμα της Αθηναΐδας ήλθε να δημιουργήσει ελπίδες
για έναν φορέα έξω από τα παραδεδεγμένα της σοσιαλδημοκρατίας με αριστερή θέαση
της κοινωνίας και της πολιτικής… Εξ ου και η ταχεία με εκθετικούς ρυθμούς
άνοδος…
Και από δίπλα οι υποσχέσεις: Με έναν νόμο θα
καταργούσατε το χρέος!!! Με έναν άλλο τα μνημόνια!!! Και με έναν τρίτο θα
κρατικοποιούσατε τις Τράπεζες!!! Και οι
απελπισμένοι είχαν κάθε λόγο να θέλουν να σας πιστέψουν… Και σας πίστεψαν…
Μόνον, που εσείς δεν πιστεύατε, δεν πιστέψατε… Γι’ αυτό και μόλις το δίλημμα
μπήκε στην πραγματική του μορφή χωρίς περικοκλάδες, απαντήσατε: ΝΑΙ… Την ώρα,
που είχατε απέναντί σας ένα λαό -για την ακρίβεια το 62% του-, που σας πίστευε
και βροντοφώναξε ΟΧΙ, κάτω από τις δυσμενέστερες για τον ίδιο συνθήκες…
Και μετά το ΝΑΙ όλα πήραν το δρόμο τους προς την ...φυσιολογικότητα… Το Γ’ μνημόνιο, που υπογράψατε συμπεριλάμβανε και όσα δεν
είχαν προλάβει ή δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν με τα δύο πρώτα… Μαζί σας, πρωταγωνιστές
στο έργο της εξειδίκευσης και υλοποίησης
του Γ’ μνημόνιου και ένα σωρό ‘μαρξιστές’ αριστεροί, που τα κατάφεραν τέλεια…
Μέσα από περικοπές, εκποιήσεις και άλλες μνημονιακές τεχνικές έφτιαξαν το
μαξιλαράκι των 39 δις… Που ήλθε μετά το 19 και απήλαυσε ο ‘πολυχρονεμένος’.
Αυτοί οι …πολύ αριστεροί ξεχώρισαν τα τσανάκια τους, όταν το παραξηλώστε και
φέρατε ουρανοκατέβατο από το Αμέρικα τον σ. Στέφανο.
Και το μόνο που έκαναν ήταν να μας διαβεβαιώνουν, πως
είναι …πολύ αριστεροί αφού κατά τα άλλα μαζί σας εφάρμοζαν την ίδια πολιτική
σαν κυβέρνηση (2015-2019) και σαν αντιπολίτευση (2019-2023).
Ποια πολιτική; Μα, αυτήν που συνοψίζεται στην ανενδοίαστη
δήλωση του
Alexis στο συνέδριο «Μεταπολίτευση:
50 Χρόνια μετά» με συνδιοργανωτές την Καθημερινή, το Μορφωτικό Ίδρυμα
Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό
Παρατηρητήριο του London School of Economics. Η δήλωση ξεκαθαρίζει, πως … ούτε μια στιγμή» δεν πέρασε από το μυαλό του να
διαπραγματευτεί την παρουσία της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ευρώ.
(βλ. ΦΑΙΑΚΙΑ: Προαποφασισμένη
υποχώρηση σε βάρος των …κορόϊδων)Ετσι, για να μην αμφιβάλλουμε για το τί σήμαιναν όλες εκείνες
οι δήθεν συγκρουσιακές διακηρύξεις του 2012-15…
Επειδή μάλλον θέλετε να κρύψετε τί πραγματικά σημαίνει
για τα πολιτικά πράματα τη χώρας η κωλοτούμπα του 2015 ή -ακόμη χειρότερο- δεν
το συλλαμβάνετε, δυσκολεύεστε να κατανοήσετε την επιταχυνόμενη κατρακύλα… Γι’
αυτό και ονομάζετε ‘πολιτική διαμάχη’ τα φαιδρά, που μας προσφέρετε σχεδόν
καθημερινά προς τέρψη των πάντων, προς ιδιαίτερη χαρά των κυβερνώντων αλλά και
των ‘σοσιαλιστών’, που ονειρεύονται εύλογα να ξαναγίνουν αξιωματική
αντιπολίτευση…
Και εμείς γελάμε με τα καμώματά σας καθημερινά… Μόνον,
προσέξτε, γιατί υπερβαίνετε τα όρια της φαιδρότητας και μεταπίπτετε ραγδαία
στην γελοιότητα… Και η γελοιότητα δεν προκαλεί γέλιο… Θλίψη φέρνει, οργή και
αποστροφή…
Σχόλια