…όπως μας το βεβαιώνει με συγκλονιστικό τρόπο, ο Σολ Τζέλμαν, Εβραίος φοιτητής του Εβραϊκού πανεπιστήμιου της Ιερουσαλήμ. Την εμπειρία των πρόσφατων επισκέψεών του στον Ανατολικό τομέα της πόλης καταθέτει στην εφημερίδα Yediot Aharonot…Ενα μισοχαλασμένο μικρό λεωφορείο 10 θέσεων φορτωμένο με καμιά 20αριά Αραβες επιβάτες, αναλαμβάνει την μεταφορά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Εκεί, που οι κάτοικοι της δυτικής δεν έχουν πάει ούτε μία φορά στην ζωή τους... Στις γειτονιές του Ρας-Αλ-Αμούντ του Σουαφάτ και τα στρατόπεδα προσφύγων Ανάτα και Α-Τούρ….
Εικόνα Αραβικής πόλης στην χαμηλότερη ποιοτικά εκδοχή, χωρίς ελπίδα. Αίσθηση προσγείωσης σε άλλη χώρα. Δρόμοι στενοί και γεμάτοι λακούβες, ερειπωμένα σπίτια, σωροί σκουπιδιών, βρωμιά και βρώμα… Από εδώ μπορεί κανείς να δει πράματα, που αγνοούν οι κάτοικοι της δυτικής Ιερουσαλήμ. Αγνοούν π.χ. τον απέραντο τείχος, που διασχίζει την Υπεριορδανία. Αγνοούν το αίσθημα αδυναμίας αλλά και οργής, που δημιουργεί αυτό το τείχος μέσα στο κέντρο της πόλης…
Ανθρωποι κουρασμένοι και καταπιεσμένοι. Δεν ρωτούν, δεν ελπίζουν πια σε κανονική ζωή.. Χωρίς συνεχείς και παρατεταμένες διακοπές ρεύματος, χωρίς σωρούς σκουπιδιών, που κανείς δεν τα μαζεύει και που δίνουν στην πόλη αυτή την χαρακτηριστική απαίσια βρώμα…
…Κάπως έτσι είναι η ζωή στην Μπέϊτ Χανίνα. Κάθε φορά, που την επισκέπτομαι, οργίζομαι στην ιδέα, πως οι συμπατριώτες μου της δυτικής πόλης, δεν θα δουν ποτέ το χάλι της Ανατολικής… Δεν θα γνωρίσουν ποτέ την πραγματική Ιερουσαλήμ. Και, όπως και εγώ, θα γιορτάζουν κάθε χρόνο την «επανένωση» της Ιερουσαλήμ, την ίδια ώρα, που η αθλιότητα θα βασιλεύει μόλις 6 λεπτά πιο μακρυά από τον εβραϊκό οικισμό του Πισγκάτ Ζέεφ.
Εικόνα Αραβικής πόλης στην χαμηλότερη ποιοτικά εκδοχή, χωρίς ελπίδα. Αίσθηση προσγείωσης σε άλλη χώρα. Δρόμοι στενοί και γεμάτοι λακούβες, ερειπωμένα σπίτια, σωροί σκουπιδιών, βρωμιά και βρώμα… Από εδώ μπορεί κανείς να δει πράματα, που αγνοούν οι κάτοικοι της δυτικής Ιερουσαλήμ. Αγνοούν π.χ. τον απέραντο τείχος, που διασχίζει την Υπεριορδανία. Αγνοούν το αίσθημα αδυναμίας αλλά και οργής, που δημιουργεί αυτό το τείχος μέσα στο κέντρο της πόλης…
Ανθρωποι κουρασμένοι και καταπιεσμένοι. Δεν ρωτούν, δεν ελπίζουν πια σε κανονική ζωή.. Χωρίς συνεχείς και παρατεταμένες διακοπές ρεύματος, χωρίς σωρούς σκουπιδιών, που κανείς δεν τα μαζεύει και που δίνουν στην πόλη αυτή την χαρακτηριστική απαίσια βρώμα…
…Κάπως έτσι είναι η ζωή στην Μπέϊτ Χανίνα. Κάθε φορά, που την επισκέπτομαι, οργίζομαι στην ιδέα, πως οι συμπατριώτες μου της δυτικής πόλης, δεν θα δουν ποτέ το χάλι της Ανατολικής… Δεν θα γνωρίσουν ποτέ την πραγματική Ιερουσαλήμ. Και, όπως και εγώ, θα γιορτάζουν κάθε χρόνο την «επανένωση» της Ιερουσαλήμ, την ίδια ώρα, που η αθλιότητα θα βασιλεύει μόλις 6 λεπτά πιο μακρυά από τον εβραϊκό οικισμό του Πισγκάτ Ζέεφ.
Την ίδια ώρα σημαντικοί παράγοντες του Εβραϊκού κινήματος «Ειρήνη τώρα» τονίζουν, ότι η εκρηκτικότητα της κατάστασης είναι τόση και τέτοια ώστε μία καινούρια «ιντιφάντα» να μην φαίνεται καθόλου απίθανη…
ΥΓ. πηγή πληροφόρησης, Courrier International,τεύχος 22-28/10/2009
ΥΓ. πηγή πληροφόρησης, Courrier International,τεύχος 22-28/10/2009
Σχόλια