Είναι αποφασισμένοι…

Τί θα σήμαινε για μία ευνομούμενη πολιτεία η ύπαρξη τμημάτων με λιγότερους μαθητές σε κάποια σχολεία όσα και αν είναι αυτά;;; Θα ήταν μία χαρμόσυνη είδηση, γιατί θα έδινε την δυνατότητα καλύτερης διδασκαλίας, εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής εποπτείας των αυριανών πολιτών της χώρας… Τί σημαίνει, όμως για την συγκεκριμένη αγριοφιλελεύθερη κυβέρνησή μας;;; Μία θαυμάσια ευκαιρία για να περιορίσουμε το κόστος διδασκαλίας, περιορίζοντας διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό, εποπτικά μέσα διδασκαλίας και ό, τι άλλο συνεπάγεται οικονομικό τίμημα…  Γιατί, το ‘ευλογημένο’ μας κοινωνικό status έχει ως μέγιστη και ύψιστη αρχή την ελαχιστοποίηση του κόστους λειτουργίας των κοινωνικών του λειτουργιών, ει δυνατόν και την κατάργησή τους ή την παράδοσή τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο ώστε αυτό να κερδοσκοπήσει ασύστολα και οι κυβερνώντες να ονομάζουν το φαινόμενο: ανάπτυξη. Επόμενο, λοιπόν είναι, αυτοί που αντιτίθενται στην επικερδή ‘σύμπτυξη’ εκπαιδευτικοί και γονείς να έχουν την μοίρα των εχθρών τη...

28.2.2024. Δύσκολα θα ξεχαστεί ο Ηλίας Λογοθέτης…

 

…που απεχώρησε του κόσμου τούτου σε ηλικία 85 ετών έχοντας αφήσει μία πλούσια παρακαταθήκη καλλιτεχνικής δημιουργίας στο Θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση…

Ετσι, όπως κάναμε το flash back στην νμήμη μας, το θυμηθήκαμε έξω από την Νομική σχολή την βραδιά των γεγονότων το 1973.

Κρατούσε και αυτός ένα αναμμένο κερί, όπως αρκετός κόσμος, που είχε μαζευτεί στις στάσεις των Λεωφορείων στην οδό ακαδημίας και εξέφραζε με αυτό τον τρόπο την συμπαράστασή του στους αγωνιζόμενους φοιτητές. Τις κοινωνικο-πολιτικές του ευαισθησίες της κράτησε διαχρονικά.

Εραστής της όπερας προόριζε τον εαυτό του για καλλιτέχνη του λυρικού τραγουδιού αλλά η επαφή του με το θέατρο τον κέρδισε.

Χαρακτηριστική η φυσιογνωμία του, η προφορά και η χροιά του λόγου… ‘Περσόνα’ από τις λίγες στον χώρο της υποκριτικής. Σε προδιάθετε στο γέλιο αλλά καθόλου δεν υστερούσε σε δραματικές αποδόσεις.

Ο Πρίγκηπας’, ‘ο Θησαυρός της Αγγελίνας’,  ‘Το μινόρε της Αυγής’, ‘Χαίρε Τάσο Καρατάσο’, ‘Ο Κίτρινος Φάκελος’, ‘ο ιός του πατέρα’ είναι μερικές από τις σειρές, που σφραγίστηκαν και σημαδεύτηκαν ποιοτικά από την παρουσία του.

Βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τις ταινίες: Βαβυλωνία (1970) και τα Παιδιά της Χελιδόνας (1988).

Τελευταία του συμμετοχή στην παραγωγή: Έτερος Εγώ: Νέμεσις

Τον αποχαιρετάμε με συγκίνηση. Καλοτάξιδος.

Σχόλια