Η φίλτατη
Λιάνα Βραχλιώτη
μας κοινοποίησε ένα εξαίρετο κείμενό της, που αναφέρεται σχολαστικά και ολιστικά
στο άλσος … Είχαμε γράψει πριν από ένα χρόνο (24.6.2024) με τίτλο: ‘
Αλσος τηςΓαρίτσας: Ένα έργο με ημερομηνία λήξης’ με αναφορές στην πλημμελέστατη φροντίδα
φύλαξης-συντήρησης. Τώρα η Λιάνα ασκεί μία δομική κριτική στην όλη λογική της πραγματοποιηθείσας
ανάπλασης με τρόπο επιστημονικό. Με βάση την ανάλυσή της κάνει τις προτάσεις της
για την αειφορία στο άλσος αλλά και την συντήρηση των γενόμενων…
Το κείμενο η ΦΑΙΑΚΙΑ
το αναπαράγει ασμένως, έχοντας όμως μηδενικές ελπίδες, πως κάτι θα αλλάξει από πλευράς
τοπικής αυτοδιοίκησης…
Πέρσι ολοκληρώθηκε η
"ανάπλαση" του άλσους Γαρίτσας Ανεμόμυλου και παραδόθηκε με
τυμπανοκρουσίες, όπως αρμόζει σε ένα έργο, για το οποίο ξοδεύτηκαν εκατομμύρια
ευρώ.
Ενα έργο που αμφισβητήθηκε από την
αρχή, καθώς είχε όλα τα χαρακτηριστικά των έργων που γίνονται στη χώρα μας,
προκειμένου να απορροφηθούν (φαγωθούν;) τα χρήματα των προγραμμάτων της ΕΕ,
χωρίς καμία μέριμνα να μείνει κάτι από αυτό το φαγοπότι στο τέλος στον πολίτη
της πόλης.
Ευτυχώς, η κινητοποίηση των κατοίκων
απέτρεψε τα χειρότερα που προέβλεπε η περίφημη μελέτη, περί κοψίματος πάνω από
190 δέντρων, στη θέση των οποίων θα φυτεύονταν
νέα.
Ας δούμε, ποιος επιβεβαιώνεται φέτος, ένα χρόνο μετά.
Ενα χρόνο μετά λοιπόν, το τεράστιο
σύστημα αυτόματου ποτίσματος,
(χιλιόμετρα πλαστικών σωλήνων που
μεταφράζονται σε χιλιάδες ευρώ και φοβερή επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τόνους
πλαστικού), βγήκε νοκ άουτ.
Το γκαζόν ξεράθηκε, γεγονός απολύτως
αναμενόμενο, για ένα χώρο που πάντα είχε σκληρό νερό άρα τα μπεκ και πολύ που
άντεξαν, αλλά τώρα πλέον μαστίζεται κι από έντονη λειψυδρία.
Τώρα πεθαίνουν και τα δέντρα. Τα
καινούργια, αυτά που φυτεύτηκαν πέρσι.
Κάποια ήδη πέθαναν, τα υπόλοιπα
μαραίνονται και είναι και για αυτά το μοιραίο θέμα χρόνου.
Ξέρετε πώς αντιμετώπισε η υπηρεσία
πράσινου το φαινόμενο;.
Μην πείτε ποτίζοντας, θα χάσετε.
Άρχισε να κόβει τα μισομαραμένα
δεντράκια από τον πάτο, γεγονός που μόλις έγινε αντιληπτό προκάλεσε αντιδράσεις
πολιτών και συλλόγων, Κατατέθηκε ήδη και μια μήνυση κατά αγνώστων, μέχρι που έγινε γνωστό πως οι άγνωστοι ήταν
γνωστοί και δεν ήταν άλλοι από την υπηρεσία Πρασίνου του Δήμου.
Θα κοπούν αυτά λέει και στη θέση τους
θα μπουν άλλα.
Τα οποία θα κοπούν του χρόνου κι πάει
λέγοντας λέμε εμείς.
Αλήθεια, δεν υπάρχει άλλος
τρόπος; Υπάρχει επιστήμη που να μπορεί
να δώσει τα φώτα της;
Υπάρχει, λέγεται οικολογία και λέει:
Παρατηρείτε τι γίνεται στη φύση και
αντιγράψτε την.
Στη φύση λοιπόν, η Αναγέννηση του
δάσους, γίνεται ως εξής.
Τα εκατομμύρια σπόρια των δέντρων
σκορπίζουν με τον αέρα, τα πουλιά και προσγειώνονται στο έδαφος.
Εκεί, θα γίνουν τροφή για πουλιά και
άλλους οργανισμούς, σχεδόν όλα.
Εκτός από κάποια ελάχιστα, ανθεκτικά
και τυχερά, που θα τύχει να πέσουν
κάπου, όπου υπάρχουν οι ειδικές συνθήκες που είναι απαραίτητες για να
βλαστήσουν και να φυτρώσουν.
Από αυτά θα γίνουν και θα μεγαλώσουν
τα καινούργια δέντρα, χωρίς ποτίσματα, ραντίσματα, φάρμακα και έξοδα, που θα
αντικαταστήσουν όσα από τα παλιά θα πεθάνουν.
Αυτή η διαδικασία, ονομάζεται φυσική
αναβλάστηση και αν τη γνωρίζαμε στο Δήμο μας, θα είχαμε ένα ζωντανό άλσος χωρίς
όχι εκατομμύρια, αλλά ούτε ένα ευρώ.
Αυτά λέει η οικολογία και η γνώση της,
είναι πλέον προσβάσιμη σε όλους, αρκεί μια ερώτηση στο Al.
Τι
γίνεται με αυτά τα δεντράκια στο Άλσος μας;
Μόλις τολμήσουν και σηκώσουν κεφάλι,
έρχονται τα χορτοκοπτικά του Δήμου και...χρατσ!
Το φύτεμα λοιπόν νέων δέντρων, δεν
είναι λύση άλλη από το κυνήγι της ουράς
από τον σκύλο.
Ας δοκιμάσουμε αλλιώς.
Να εντοπίσουμε τα νέα δεντράκια, να
τους βάλουμε καλάμια και γιατί όχι πινακίδες και να απαγορεύσουμε στα
χορτοκοπτικά και τα πριόνια να τα
πλησιάσουν.
Όσο για τα ήδη υπάρχοντα, αυτά τα
περσινά, λίγο νερό ρε παιδιά.
Σχόλια