Ως γνωστόν, μία από τις σοβαρές παθογένειες αυτού του τόπου υπήρξε η ‘πνευματική, πολιτιστική δικτατορία’ της αριστεράς… Γιατί, όπως επίσης είναι γνωστόν, κατά την σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων της εθνικής αντιστάσεως και των ‘εθνικώς’ σκεπτομένων κατενίκησαν οι πρώτοι άθλιοι και επέβαλλαν στυγνήν πολιτική και πολιτιστική δικτατορία με διώξεις, εξορίες, εκτελέσεις των ‘εθνικώς’ σκεπτομένων φίλων των συμμάχων Αγγλων και Αμερικανών. Αυτά εξάλλου είναι γνωστά, όπως γνωστό και το πάθος μερικών εκ των εθνικώς σκεπτομένων (Μάκης, Σπυρίδων-Αδωνις και άλλα παιδιά) να ανατρέψουν επιτέλους αυτή την απαίσια αριστερή δικτατορία… Ενας χώρος, όπου η αριστερά επέδειξε το αντιδημοκρατικό της μένος ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση. Μέσω εκλεγμένων τοπικών αρχόντων και αντιπροσώπων, που από το πρωί μέχρι το βράδυ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαστρέψουν την αμείλιχτη ιστορική αλήθεια. Έμοιαζε δύσκολο να τα καταφέρουν αλλά ο πανδαμάτωρ χρόνος και μερικές όχι και τόσο εύστοχες επιλογές των αυτοδιοικητι...
Τις ώρες, που οι κρεατομηχανές της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ σφάζουν ακατάπαυστα, υπάρχουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, που συμμερίζονται ένα ελάχιστο μέρος αυτού του αβάσταχτου πόνου, αυτής της μεγάλης ντροπής… Ανάμεσά τους και ο φίλτατος Σπύρος Μονόπωλης, του οποίου την συλλογή ποιημάτων με θέμα την σφαγή στην Γάζα παρουσιάζουμε.
Σχόλια