Είναι αποφασισμένοι…

Τί θα σήμαινε για μία ευνομούμενη πολιτεία η ύπαρξη τμημάτων με λιγότερους μαθητές σε κάποια σχολεία όσα και αν είναι αυτά;;; Θα ήταν μία χαρμόσυνη είδηση, γιατί θα έδινε την δυνατότητα καλύτερης διδασκαλίας, εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής εποπτείας των αυριανών πολιτών της χώρας… Τί σημαίνει, όμως για την συγκεκριμένη αγριοφιλελεύθερη κυβέρνησή μας;;; Μία θαυμάσια ευκαιρία για να περιορίσουμε το κόστος διδασκαλίας, περιορίζοντας διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό, εποπτικά μέσα διδασκαλίας και ό, τι άλλο συνεπάγεται οικονομικό τίμημα…  Γιατί, το ‘ευλογημένο’ μας κοινωνικό status έχει ως μέγιστη και ύψιστη αρχή την ελαχιστοποίηση του κόστους λειτουργίας των κοινωνικών του λειτουργιών, ει δυνατόν και την κατάργησή τους ή την παράδοσή τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο ώστε αυτό να κερδοσκοπήσει ασύστολα και οι κυβερνώντες να ονομάζουν το φαινόμενο: ανάπτυξη. Επόμενο, λοιπόν είναι, αυτοί που αντιτίθενται στην επικερδή ‘σύμπτυξη’ εκπαιδευτικοί και γονείς να έχουν την μοίρα των εχθρών τη...

Δημήτρη Λεβεντη: Η ΜΑΡΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΡΟΥ


Ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης σκάρωσε ένα πολύ πετυχημένο αφήγημα με θέμα …το έλαιον ημών το επιούσιον, που η τιμή του τραβάει την ανηφόρα, χωρίς φρένο… Σε διάλεκτο κατανοητή Κερκυραϊκή, ο ‘Μήτσος’ ξαναφέρνει στη μνήμη εποχές, που αγαθά, όπως το ψωμί, το λάδι, το τυρί και το κρεμμύδι ήταν προσιτά για τους εργαζόμενους… Σήμερα, όμως προοδεύσαμε και οι ταξικοί όροι έχουν αναστραφεί, όπως ευφυώς σατιρίζει την κατάσταση η συνημμένη φωτογραφία… 

Κάποτε η μαρέντα του φτωχού ή του μαστόρου ήταν μισή φρατζόλα αχνιστό ψωμί από το φούρνο που γιόμιζε αφού αφαιρούταν η ψύχα με λάδι νιό, γατοκέφαλα φέτας, ελιές και άντε καμία φέτα φτηνή μορταντέλα από το μπακάλη τα σάββατα που πλερωνόμαστε (ή λακέρδα κι αντζούγα αντί για τυρί παραμονές από γιορτάδες)

Από τα φέτο πιο φτηνά θά ρχεται να αγοράσουμε αυτούς τους καρκίνους από τα τζάνκ φουντάδικα παρά το παραδοσιακό μας λαδοτύρι… Αυτά που το κρέας μυρίζει ψαρίλα από τα ιχθυάλευρα και οι σκυλοκονσέρβες είναι πιο νόστιμες.

Ο μέσος όρος της τιμής του λίτρου την εβδομάδα που πέρασε στα μεγάλα supermarket της χώρας ήταν στα 10,2 ευρώ (ανά λίτρο και όχι ανά κιλό) ενώ η περαιτέρω άνοδος είναι εξαιρετικά πιθανή αν κρίνουμε από τα λεγόμενα παραγωγών και εμπόρων.

Σε όρους… τενεκέ, παραδοσιακή μονάδα μέτρησης στην Ελλάδα, έχουμε ήδη φτάσει στα 170-180 ευρώ από τα 50-60 που ξέραμε μέχρι τα πέρυσι (3 βολές απάνω δηλαδής)

Η φέτα ανά κιλό -που το 2022 την βρίσκαμε με μεγαλύτερη τιμή στα 9 ευρώ- σήμερα αρχίζει από τα 11,5 ευρώ και φτάνει μέχρι και τα 14 ευρώ.

Αύξηση της τάξης του 15–25%.

Ψιλοπράματα δηλαδή μπροστά στο λάδι… "Πράσινο χρυσάφι" το κατάντησαν!

Είχε βρωμίσει το πράμα από τότε που διαβάζαμε, ότι στα ακριβότερα εστιατόρια του Νιου Γιόρκ - νιου γιόρκ, τη Σιξτίνα το Όγιο πιού κι άλλα μυστήρια εσερβίρανε ένα βαζάκι με αγνό παρθένο νιό και κάτι θεόξερες γαλέτες για όρ ντέβρ… Να βουτάνε μέσα, να κατεβάζουνε δυό μπουκιές και να τις πλερώνουνε οχτώ κατοστάρικα δολάρια το κεφάλι! Δηλαδής ένα μηνιάτικο δικό μας!

Ντίπ τα λένε αυτά τα κόρπα… Ντίπ μαλάκες ειμάστενε κι εμείς που περηφανευόμαστε για ... τα προϊόντα της ψωροκώσταινας.

 

ΥΓ Με διόρθωσε ο φίλος Γιώργος Καγκουρίδης στην δημοσίευση της ‘Πιέρας ντελ Μπάντο’ με την εξής εύστοχη παρατήρηση, που αναδεικνύει και την ιεραρχική διάταξη της εργατιάς παλιότερα.

Παγιά ψωμί και κρεμμύδι οι μανουάλοι.

Ψωμί και λάδι και φέτα μόνο οι μαστόροι.

 Και κείνος ο μανουάλος που τούδινε ο αργολάβος το πρωΐ τ' αυγό.

 Τώρα πόσο έχει το κρεμμύδι;

 Όχι το κρεμμυδάκι το φρέσκο.

Το κρεμμύδι. Κι η φρατζόλα το ψωμί;

Μη το ψάχνετε.

Πουγιέται στα ντελικατέσεν.





Σχόλια