Ωραία , θα έλεγε στην αφέλειά του ο κατά Βολφ Μπίρμαν ‘ παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος’ . Να αξιολογείται ο γιατρός και μάλιστα από αυτούς, που δέχονται τις φροντίδες του … Τί πιο λογικό, τί πιο θετικό και προοδευτικό … Οσοι σκέφτονται έτσι έχουν διαπράξει ένα …μικρό λαθάκι… Στην ουσία μία τεράσια λαθάρα, συνειδητά ή ασυνείδητα… Χωρίς να φλυαρήσουμε, νομίζουμε, πως όλοι θα συμφωνήσουμε, πως η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της νοσηλείας είναι απόλυτα συλλογικό ζήτημα. Από τους φαινομενικά ‘ασχετους’ με το νοσηλευτικό έργο, τεχνικούς, διοικητικούς μέχρι τους πιο άμεσα εμπλεκόμενους με αυτό υγειονομικούς… Ταυτόχρονα, η τεχνολογική υποδομή ενός νοσοκομείου είναι καθοριστικός παράγοντας για το εύρος, την βαρύτητα και την επιτυχία των διενεργούμενων ιατρικών πράξεων. Δεν υπάρχει Ελληνας, που να μην έχει ζήσει την εφιαλτική ανεπάρκεια της νοσοκομειακής υποδομής της χώρας. Οι εικόνες που περιγράφονται από την ώρα της εισόδου μέχρι το τέλος της νοσηλείας περιλαμβάνουν είναι σχεδόν τρο...
Ο φίλτατος Δημήτρης Λεβέντης
σκάρωσε ένα πολύ πετυχημένο αφήγημα με θέμα …το έλαιον ημών το επιούσιον, που η τιμή του τραβάει την ανηφόρα, χωρίς φρένο… Σε διάλεκτο κατανοητή Κερκυραϊκή, ο ‘Μήτσος’ ξαναφέρνει στη μνήμη εποχές, που αγαθά, όπως το ψωμί, το λάδι, το τυρί και το κρεμμύδι ήταν προσιτά για τους εργαζόμενους… Σήμερα, όμως προοδεύσαμε και οι ταξικοί όροι έχουν αναστραφεί, όπως ευφυώς σατιρίζει την κατάσταση η συνημμένη φωτογραφία…
σκάρωσε ένα πολύ πετυχημένο αφήγημα με θέμα …το έλαιον ημών το επιούσιον, που η τιμή του τραβάει την ανηφόρα, χωρίς φρένο… Σε διάλεκτο κατανοητή Κερκυραϊκή, ο ‘Μήτσος’ ξαναφέρνει στη μνήμη εποχές, που αγαθά, όπως το ψωμί, το λάδι, το τυρί και το κρεμμύδι ήταν προσιτά για τους εργαζόμενους… Σήμερα, όμως προοδεύσαμε και οι ταξικοί όροι έχουν αναστραφεί, όπως ευφυώς σατιρίζει την κατάσταση η συνημμένη φωτογραφία… 
Κάποτε η μαρέντα του φτωχού ή του μαστόρου ήταν μισή φρατζόλα αχνιστό ψωμί από το φούρνο που γιόμιζε αφού αφαιρούταν η ψύχα με λάδι νιό, γατοκέφαλα φέτας, ελιές και άντε καμία φέτα φτηνή μορταντέλα από το μπακάλη τα σάββατα που πλερωνόμαστε (ή λακέρδα κι αντζούγα αντί για τυρί παραμονές από γιορτάδες)Από τα φέτο πιο φτηνά θά ρχεται να αγοράσουμε αυτούς τους καρκίνους από τα τζάνκ φουντάδικα παρά το παραδοσιακό μας λαδοτύρι… Αυτά που το κρέας μυρίζει ψαρίλα από τα ιχθυάλευρα και οι σκυλοκονσέρβες είναι πιο νόστιμες.
Ο μέσος όρος της τιμής του λίτρου την εβδομάδα που πέρασε στα μεγάλα supermarket της χώρας ήταν στα 10,2 ευρώ (ανά λίτρο και όχι ανά κιλό) ενώ η περαιτέρω άνοδος είναι εξαιρετικά πιθανή αν κρίνουμε από τα λεγόμενα παραγωγών και εμπόρων.
Σε όρους… τενεκέ, παραδοσιακή μονάδα μέτρησης στην Ελλάδα, έχουμε ήδη φτάσει στα 170-180 ευρώ από τα 50-60 που ξέραμε μέχρι τα πέρυσι (3 βολές απάνω δηλαδής)
Η φέτα ανά κιλό -που το 2022 την βρίσκαμε με μεγαλύτερη τιμή στα 9 ευρώ- σήμερα αρχίζει από τα 11,5 ευρώ και φτάνει μέχρι και τα 14 ευρώ.
Αύξηση της τάξης του 15–25%.
Ψιλοπράματα δηλαδή μπροστά στο λάδι… "Πράσινο χρυσάφι" το κατάντησαν!
Είχε βρωμίσει το πράμα από τότε που διαβάζαμε, ότι στα ακριβότερα εστιατόρια του Νιου Γιόρκ - νιου γιόρκ, τη Σιξτίνα το Όγιο πιού κι άλλα μυστήρια εσερβίρανε ένα βαζάκι με αγνό παρθένο νιό και κάτι θεόξερες γαλέτες για όρ ντέβρ… Να βουτάνε μέσα, να κατεβάζουνε δυό μπουκιές και να τις πλερώνουνε οχτώ κατοστάρικα δολάρια το κεφάλι! Δηλαδής ένα μηνιάτικο δικό μας!
Ντίπ τα λένε αυτά τα κόρπα… Ντίπ μαλάκες ειμάστενε κι εμείς που περηφανευόμαστε για ... τα προϊόντα της ψωροκώσταινας.
ΥΓ Με διόρθωσε ο φίλος Γιώργος Καγκουρίδης στην δημοσίευση της ‘Πιέρας ντελ Μπάντο’ με την εξής εύστοχη παρατήρηση, που αναδεικνύει και την ιεραρχική διάταξη της εργατιάς παλιότερα.
Παγιά ψωμί και κρεμμύδι οι μανουάλοι.
Ψωμί και λάδι και φέτα μόνο οι μαστόροι.
Και κείνος ο μανουάλος που τούδινε ο αργολάβος το πρωΐ τ' αυγό.
Τώρα πόσο έχει το κρεμμύδι;
Όχι το κρεμμυδάκι το φρέσκο.
Το κρεμμύδι. Κι η φρατζόλα το ψωμί;
Μη το ψάχνετε.
Πουγιέται στα ντελικατέσεν.
Σχόλια