Πόσο πιο πλήρες θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο που θα καλούνταν να περιγράψει το πολιτικό-πολιτισμικό κλίμα της εποχής… Θαυμάζουμε και ζηλεύουμε τον ‘ κυκλοθυμικό ’ σαν συγγραφέα, που έχει λέξεις και φράσεις μαχαιριές για να μην αφήσουν τίποτε απέξω… Ευχαριστούμε το φίλτατο Στέφανο Πάντο , που μας το κοινοποίησε... Εμείς 'προσφέρουμε' αυθαίρετα την εικονογράφηση... Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ναι ξέρω έχουμε συνηθίσει. Έχουν γίνει memes, ποστ, σκετς σε επιθεωρήσεις, dad jokes, τραγούδια, ταινίες, ατάκες σε σήριαλ, έχει φτιαχτεί ολόκληρο λεξικό όρων στην καθημερινή μας γλώσσα. Ρουσφέτι, βύσμα, εξυπηρέτηση, φακελάκι, γρηγορόσημο, θείος στην Κορώνη, κομματάρχης, κομματόσκυλο, πρασινοφρουρός, γαλάζιο παιδί, κουμπάρος, κομματόσκυλο, Γκρούεζας. Ακόμα κι οι πολιτικοί, ειδικά όσοι είναι οι πατριάρχες των βυσμάτων, μιλάνε για το βαθύ κράτος, πού όλο το ξηλώνουν κι όλο θεριεύει σαν το γιοφύρι της Άρτας ένα πράγμα. Δεν είναι σκάνδαλο. Δεν σκανδαλίζει το λαό, ...
... προς προοδευτικούς, που έχουν διδαχτεί την έννοια του αστικού ή και ευρύτερα του ταξικού κράτους από ...εγχειρίδια με τα θέματα SOS για να πάρουμε το πενταράκι στις εξετάσεις... Είναι όλοι αυτοί οι ... φανατικοί κρατιστές, που -σε συνθήκες καπιταλισμού- υπερασπίζονται την κρατικοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις... Είναι αλήθεια, οτι τις κρατικοποιήσεις τις υπερασπίστηκε χωρίς διασταγμό και κάτω από συνθήκες αστικού κράτους ο ίδιος ο Μαρξ. Οταν κανείς, όμως αφαιρέσει από την κριτική της ιστορίας την διάσταση του χώρου και του χρόνου θα καταντήσει αργά ή γρήγορα δογματικά μεταφυσικός... Η εποχή, που ο Μάρξ μιλούσε για κρατικοποποιήσεις ήταν εποχή μεσο-μακροπρόθεσμης ανάπτυξης του καπιταλισμού και- στην προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης- οι κρατικοποιήσεις καθιστούσαν το υπάρχον αστικό κράτος ωριμότερο για το πέρασμα στον σοσιαλισμό. (Ο ίδιος βέβαια τόνιζε, οτι κρατικοποιήσεις δεν είναι σοσιαλισμός)... Στην εξέλιξη του καπιταλισμού και στην διάρκεια των ημιτονοειδών διακυμάνσεων ανάπτυξης- ύφεσης οι κρατικοποιήσεις μετατράπηκαν ακόμη και σε εργαλείο πολύτιμης βοήθειας προ το κεφάλαιο, που ανέθετε σε "προοδευτικές" (σοσιαλδημορατικές) κυβερνήσεις την εξυγίανση προβληματικών επιχειρήσεων και την επιστροφή τους στους αρχικούς ιδιοκτήτες όταν οι συντηρητικοί αναλάμβαναν τα ηνία του αστικοδημοκρατικού κρατικού μηχανισμού... Παιγνίδι, που παίχτηκε με μεγάλη "επιτυχία" στην Μ. Βρετανία αλλά και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, με πιο πρόσφατους "άγριες" κρατικιστικές παρεμβάσεις στην μητρόπολη του φιλελευθερισμού...Το αστικό (ταξικό), λοιπόν, κράτος έχει γίνει ένας ευφυής μηχανισμός, απολύτως αστικός ως προς τον προσπορισμό του κέρδους και αγριότατα προλεταριακός ως προς την κατανομή των ζημιών και των χρεών... Ενας από τους ιδανικότερους τρόπους να αυξάνεις τα κέρδη σου είναι και το να απεκδύεσαι των οφειλών σου...
Οταν, λοιπόν, χωρίς, την απαραίτητη οικονομικο-τεχνική αποτίμηση στοιχείων, όρων και προϋποθέσεων υπερασπιζόμαστε την κρατικοποίηση επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων με προφανή και υψηλό κίνδυνο της χρεωκοπίας -πάντοτε στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος- ελλοχεύει ο κίνδυνος εξυπηρέτησης (έστω βραχυπρόθεσμης) του συστήματος... Οι μη προνομιούχοι, δηλαδή, θα υποστούν διπλή ζημιά: την χρέωση των βαρών αλλά και όλο το δαπανηρό έργο εξυγίανσης της επιχείρησης... Δαπανηρότατο, σε συνθήκες ιδιωτικής οικονομίας, αφού θεοί και δαίμονες θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην σταθεί στον ανταγωνισμό η κρατικοποιημένη επιχείρηση... Δυστυχώς και μερικοί προοδευτικοί, βάζοντας ως ορίζοντα προοδευτικότητας την απόθεση του αναγκαίου προνοιακού έργου στον δυσπνοούντα -κάτω από αυτές τις συνθήκες- κρατικο κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό.
Σε μία εποχή αρκετών συγχύσεων και εκπλήξεων ζητούμενο δεν είναι το χρώμα ή το σύνθημα αλλά η ουσία...
Σχόλια