Καίγονται νησιά, βουνά, δάση, παραλίες, χωριά, πόλεις… Ολόκληρη η γη βορρά στις αδυσώπητες φλόγες ημών των εμπρηστών… Δεν αναφέρομαι στους ασυνείδητους, τους ανόητους και τους ψυχανώμαλους, που ‘λύνουν’ …πρακτικά τους ζητήματα ποικίλης φύσεως ανάβοντας βρεμένα σε βενζίνη στουπιά… Μιλώ για τους άλλους, για μας. Τους νομοταγείς πολίτες που παρακολουθούμε την επί 10ετίες μετατροπή του παγκόσμιου εργοστασίου οξυγόνου σε εύφλεκτη ύλη… Οσα τερατώδη συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, την Μεσόγειο, την Δυτικο-κεντρική Ευρώπη είναι ένα μικρό δείγμα της πυρηνικών διαστάσεων καταστροφής στα δάση του Αμαζόνιου, του Ρίο ντε Λα Πλάτα, του Κόγκο, του Μεκόγκ κ.α. Η ανθρωπότητα πριονίζει το κλαδί που πάνω του κάθεται και ετοιμάζεται να κατρακυλήσει στην άβυσσο της κλιματικής και της γενικότερης περιβαλλοντικής καταστροφής… Ασφαλώς δεν είναι όλη η ανθρωπότητα. Είναι η μειοψηφία των ολίγων, που κατέχει την συντριπτική μερίδα του παγκόσμιου πλούτου και κουμαντάρει τις τύχες μας… Και ...
...ακριβώς, οι εκδόσεις 'Τόπος" παρουσιάζουν το τελευταίο βιβλίο του φίλτατου Γιώργου Ρούση, που τιτλοφορείται: ¨ΜΕΤΑΒΑΣΗ Από τη δύναμη της συνήθειας στη διεκδίκηση της μαρξικής Ουτοπίας". Και αυτό το βιβλίο του Γιώργου, όπως και το προηγούμενο ("Από την κρίση στην επανάσταση: Πόλεμος θέσεων", ) αλλά τα περισσότερα του, αποτελεί συμβολή σε λεπτά σημεία του προβληματισμού για την επαναστατική τακτική και στρατηγική. Ενδειτικά αναφέρουμε τα: "Ο λόγος στην Ουτοπία" και το: "Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς".
Αυτή η γκρίζα ζώνη, παρουσιάζει τις απείρως μεγαλύτερες δυσκολίες προσέγγισης και αποτελεί τον χώρο ανάδειξης δύο τυπικά διαμετρικά αντίθετων επιλογών, που στην ουσία είναι το ίδιο ατελέσφορες: Ή η φραστική διεκδίκηση εδώ και τώρα της κοινωνικής ανατροπής ερήμην του συσχετισμού των δυνάμεων και του επίπεδου συλλογικής βούλησης της κοινωνίας ή η προσαρμογή σε ενδιάμεσες ασύνδετες με τον βασικό στόχο μεταρρυθμιστικές επιδιώξεις, που τον κάνουν διαρκώς απομακρυνόμενο και την ενσωμάτωση στο υπάρχον σύστημα εύκολη και πλήρη.
Πολλοί και πολυγραφότατοι αποφεύγουν να αγγίξουν αυτή την περιοχή του φιλοσοφικού και κοινωνικού προβληματισμού. Αποτέλεσμα: η σχετική πενία σε διάλογο και θέσεις πάνω στο πολύ επίμαχο ζήτημα της εποχής, που έχει γίνει ασύγκριτα πιο επίκαιρο μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού" και τις εμπειρίες στρέβλωσης και κακοποίησής του.
Η ΦΑΙΑΚΙΑ εκτιμάει ιδιαίτατα αυτή την συμβολή του Γιώργου Ρούση, που θα καταξιωθεί ασύγκριτα περισσότερο αν αποτελέσει αφορμή για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού προβληματισμού και διαλόγου επί του θέματος στο χώρο μίας νέας διανόησης, που πρέπει να γεννηθεί στις τάξεις της αριστεράς... Ριζικά διαφορετικής από εκείνη, που αρκούνταν στην "απόδειξη" του αυτονόητου, στην εξυπηρέτηση της προπαγάνδας, στους αφορισμούς και τις ύβρεις με μαρξικόμορφο λεξιλόγιο... Αυτού του είδους ο λόγος παραμένει βαθύτατα δογματικός και τραγικά αναποτελεσματικός. Σε πρώτο επίπεδο κηρύσσει "επαναστάσεις" αλλά στην βαθειά του ουσία αποτελεί βαριά παγίδα και αλυσσίδα συντήρησης αδιέξοδων και απογοήτευσης...
Η ΦΑΙΑΚΙΑ προτείνει και το τελευταίο έργο του Γιώργου Ρούση στα πλαίσια της κοινής διαρκούς αγωνίας για την κατασκευή της γέφυρας ... της μετάγουσας τους εκ γης προς ουρανόν...
3-d
Σχόλια