και την ιστορία της μας μιλάει το σημείωμα της φίλτατης Νέλυ Δεμέστιχα, που σας παρουσιάζουμε:
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΦΙΣΑΣ
Η προπαγανδιστική αφίσα της Πρώτης του
Μάη του Γκράνζουάν είναι πασίγνωστη.
Χρησιμοποιήθηκε ακόμη κι από την Αντίδραση. Το καθεστώς του Βισύ αφού εσβησε στο
αντίγραφο της λιθογραφικής πλάκας την ενοχλητική διαδήλωση στο βάθος το
1943 κύρηξε τη Γιορτή της Εργσίας και της κοινωνικής Όμόνοιας. Η μουσολινική προπαγάνδα επίσης την
αντέγραψε τοποθετώντας πίσω μελανοχίτωνες σαν αρχαίους
παραιτωριανούς.
Το Συνέδριο της Γαλλικής Συνομοσπονδίας
Εργατών (CGT) αποφασίζει στο Συνέδριο της Μπούρζ το 1904 να
δυναμώσει την εκστρατεία για το 8ωρο. Ο αναρχικός -τότε- γραφίστας και
ζωγράφος Ζύλ Γκράνζουάν στρατεύθηκε γι΄αυτό το σκοπό και
δημοσιεύει το εξώφυλλο στην εβδομαδιαία σατυρική-ελευθεριακή Επιθεώρηση
" L' assiette au beurre" την Πρωτομαγιά του επόμενου
χρόνου.
Τα τρία αλληγορικά κυρίαρχα
γυμνά - Εργασία- Ψυχαγωγία- Ανάπαυση- είναι οι τρεις Χάριτες των
εργατικών αγώνων.
Η κεντρική μορφή είναι
και η βάση, τα μαλλιά της ξετυλίγονται και μπλέκουν με τη διαδήλωση είναι ξένοιαστη, ξεκούραστη και είναι αυτή που κρατάει τα στεφάνια
με τον χαρακτήρα των άλλων δύο.
Αυτή λοιπόν η Ψυχαγωγία, η χαρούμενη "εκτροπή" της διασκέδασης, της μόρφωσης είναι αυτή που
στηρίζει τις άλλες δύο κι οδηγεί το πλήθος.
Αν προσέξουμε τις
λεπτομέρειες πίσω θα δούμε το πνεύμα των manif της εποχής.Η φλόγα του πυρσού που κρατά
η γυναίκα στο δεξί άκρο μετατρέπεται-όχι τυχαία- σε άνθη κερασιάς. Η κερασιά, η εποχή των κερασιών με το
τραγούδι του Ωγκύστ Πουατιέ "Les Temps de Cerises
" είναι ταυτισμένη με την εξέγερση της Κομμούνας που
είχε συντριβεί 28 χρόνια πρίν στο λόφο της Μονμάρτης και στο
Στρασμπούρ Σαίν Ντενί όπου και τα τελευταία οδοφράγματα έπεσαν.
Κάτω και δεξιά από το
δένδρο παρατηρούμε τα κοντάκια των ντουφεκιών και όχι τις κάνες. Μαρτυρία για τον
ειρηνικό χαρακτήρα της διαδήλωσης,αφού τα στόμια βλέπουν έδαφος.Κάτι σαν κυνηγητικός
περίπατος αλλά με το όπλο παρά πόδα που θα έλεγαν και οι
μιλιταροσπουδαγμένοι.Το όπλο που
περιφρουρεί όμως τη συγκέντρωση και είναι έτοιμο να την προστατεύσει.
Αυτά από το 1905, ένα αιώνα και μία δεκαετία πίσω τότε που όλα
έδειχναν, ότι η ελπίδα της ανθρωπότητας ήταν ζωντανή ..
Ο Ζύλ ΓκρΑνζουάν πέθανε
το 1968 στα 93 του χρόνια είχε περάσει στις γραμμές του PCF από το
1925 ονειρευόμενος μία φουτουριστική σοβιετική Γαλλία για την οποία
σχεδίασε και πέντε σειρές σπάνιων γραμματοσήμων μετά την Απελευθέρωση.
Σχόλια