Οπως μας το κοινοποίησε ανώνυμος φίλος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ.
«Ο
Τρελός…»
Κάθεσαι στη καφετέρια στη πλατεία
Γιωργάκη…
Στα
ψηλά σκαμπό με ένα καπουτσίνο της μαύρης μοίρας και του ενάμισι ευρώ…
Και ξάφνου ανάμεσα από
θορύβους της άθλιας μπετονιέρας, τους κτύπους του ταγιαπιέρα, ακούς τους
κρότους που κάνουν τα ξύλινα ταμπλό που όντας ακουμπισμένα στο κιγκλίδωμα που
ζώνει το παρτέρι που φιλοξενεί τ’ άγαλμα του Κώστα Γιωργάκη, τα βλέπεις να
σκάνε στο πλακάδο με κρότο δυνατό, ξερό… Και ένα και δύο και τρία, αν υπήρχε
και τέταρτο την ίδια τύχη θ’ είχε και αυτό… Ακαθόριστη η ηλικία του μπορεί
πενήντα, ίσως και εξήντα… Λεπτός αεικίνητος, ίσως μεσαίου αναστήματος ή μάλλον
κοντούλης, νευρώδης με μια ασύλληπτη ταχύτητα τ’ αρπάζει τα πετάει, στέκεται
ακίνητος μπρος από το άγαλμα! Σε στάση προσοχής κοιτάει στα ίσια το πρόσωπο Εκείνου! Αυτά όλα για δευτερόλεπτα, μετά ανοίγει δρασκελιές και χάνεται… Ρούφηξα το
καπουτσίνο, κοίταξα το ταγιαπιέρα, κοίταξα τους κυβόλιθους που έχαναν την
προσωπικότητα τους πνιγμένοι στο τσιμέντο των ανόητων… Τρελός σκέφτηκα είναι ο
τύπος, πάντα το νησί είχε τα υψηλά ποσοστά του, σε μαλάκες, αλαφροΐσκιωτους,
φαντασμένους, επικίνδυνους αλλά και σε άκακους τρελούς! Θεατής στην ίδια σκηνή
με τα ξύλινα ταμπλό των διαφημίσεων που χόρευαν άθελά τους το χορό του Ζαλόγγου
πριν σκάσουν στο πλακόστρωτο, ρουφώντας καπουτσίνο και εσπρέσο συνέβη να γίνω
θεατής χθες μιας άλλης νέας σκηνής… Στο κιγκλίδωμα αυτή τη φορά έκαναν παρέα
στο Κώστα Γιωργάκη δυο, τρία ποδήλατα κλειδωμένα περασμένα τα λουκέτα τους από
τη σιδεριά του παρτεριού… Σιγά στο μνημείο θα σκέφτηκαν οι «ποδηλάτες» και
κλείδωσαν την ιδιοκτησία τους εκεί, στολίζοντας το χώρο με την ανοησία τους! Μα
εκείνος σε λίγο έφθασε κοίταξε δεξιά, αριστερά έβγαλε από τη τσέπη του
παντελονιού του έναν κόφτη και απελευθέρωσε το χώρο του Γιωργάκη από τα
στολίδια των ηλίθιων… Στήθηκε σε προσοχή κοίταξε Εκείνον στην ευθεία και σαν
αστραπή απομακρύνθηκε…Πάντα το νησί μου είχε τα υψηλά ποσοστά του σε μαλάκες,
αλαφροΐσκιωτους, φαντασμένους, επικίνδυνους αλλά και σε άκακους τρελούς, όμως
αυτόν εδώ που από μόνος έχει ταχτεί να απαλλάσσει το μνημείο από ότι οι μαλάκες
του φορτώνουνε με κάθε ευκαιρία, σε μια άλλη κατηγορία οπωσδήποτε ανήκει, που
όλοι εμείς οι γνωστικοί, οι περισπούδαστοι, την έχουμε συνειδητά ξεχάσει…
Σχόλια