Το τηλεοπτικό κανάλι Attica το γνώρισα, όπως είναι λογικό, στο ζάπιγκ. Όταν κουράζεσαι στα μεγάλα κανάλια, όταν το μυαλό πήζει αλλά δεν καταφέρνεις να ξεκολλήσεις από την ‘μαγεία’ της οθόνης το μόνο που σου μένει είναι να ψάχνεις… Όταν είσαι στην Αθήνα έχεις το 'προνόμιο' να το παρακολουθείς από την συμβατική τηλεόραση αντένας αλλιώς χρειάζεσαι σύνδεση με συνδρομητική πλατφόρμα… Το κανάλι ήταν τοπικό… Ετσι, λοιπόν γνωρίσαμε το κανάλι, που όπως όλα τα άλλα μικρά, ήταν γεμάτο από διαφημιστικές εκπομπές. Ηταν, όμως διανθισμένο με πολλές ασπρόμαυρες κλασσικές ταινίες του διεθνούς ρεπερτορίου… Αν είχες υπομονή να της παρακολουθείς μπορούσες να εξειδικευθείς… Είχε ακόμα και εκπομπές λόγου, που αφορούσαν τον Δήμο Ασπροπύργου, στον οποίο ανήκε το κανάλι… (Τοπικές ειδήσεις, αναμετάδοση του Ελεύθερου ανοιχτού Πανεπιστήμιου του Δήμου). Κάποια στιγμή το κανάλι αναβαθμίστηκε… Ηταν αποτέλεσμα συμφωνίας του Δήμου με ιδιωτικό συγκρότημα ΜΜΕ, που μπήκε στον χώρο και που στην ιδιοκτησία του...
Ο ηρωϊσμός στην ουσία του σε ένα ποιητικό κείμενο του φίλτατου Θανάση Σκαμνάκη, που αντιγράφουμε από το ΠΡΙΝ.
«Να μιλήσω για ήρωες»…
Για λίγες ώρες μιλήσανε, έστω και χωρίς ανταπόκριση, πάλι για ήρωες.

Ο Πάνος φοβόταν πολύ, αλλά ήταν τακτικός στο ραντεβού, να βρίσκει τηλέφωνο για να στέλνει τις ανταποκρίσεις από την Ελλάδα στο εξωτερικό, ώσπου κάποια φορά το τηλέφωνο ήταν παγιδευμένο και πριν προλάβει να πει μερικές λέξεις η Ασφάλεια είχε κυκλώσει την πλατεία. Ξέφυγε. Και την επόμενη, με πολλαπλασιασμένο φόβο, ήταν πάλι συνεπής. Ο Θωμάς δεν ήξερε από κομμουνιστικά, μονάχα μια ηθική ιδέα, κι έτρεμε τους ασφαλίτες που γέμιζαν κάθε μέρα τη σχολή. Αλλά όταν μαζεύτηκαν στα σκαλάκια για συνέλευση σηκώθηκε και μίλησε κι ας τον πιάσουν.Στο διπλανό διαμέρισμα η οικογένεια είχε μια μικρή συγγένισα από το χωριό, ως υπηρέτρια, κι αίφνης την είδα ν’ ανεμίζει μια σημαία στην κολώνα, πάνω από το σύνθημα “Έξω αι ΗΠΑ”.
Ο Νίκος δεν είχε τίποτα προβλέψει, αλλά έπρεπε να είναι με τους μαθητές του στις καταλήψεις εκείνη τη νύχτα.Μια μάνα ξεβράστηκε στη Λέρο μόνη, στη θάλασσα είχε αφήσει έναν άντρα και τέσσερα παιδιά. Και τα φάρμακα που της έδιναν οι ψυχίατροι δεν την έπιαναν.
Κι ένας πατέρας πέρασε το κοριτσάκι του από τον Έβρο και πνίγηκε στη προσπάθεια, αλλά το κοριτσάκι σώθηκε.Ας αφήσουμε λοιπόν τ’ αγάλματα να αποκοιμηθούν. Κι ας μιλήσουμε για ήρωες. “Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά”!..
Σχόλια