Καίγονται νησιά, βουνά, δάση, παραλίες, χωριά, πόλεις… Ολόκληρη η γη βορρά στις αδυσώπητες φλόγες ημών των εμπρηστών… Δεν αναφέρομαι στους ασυνείδητους, τους ανόητους και τους ψυχανώμαλους, που ‘λύνουν’ …πρακτικά τους ζητήματα ποικίλης φύσεως ανάβοντας βρεμένα σε βενζίνη στουπιά… Μιλώ για τους άλλους, για μας. Τους νομοταγείς πολίτες που παρακολουθούμε την επί 10ετίες μετατροπή του παγκόσμιου εργοστασίου οξυγόνου σε εύφλεκτη ύλη… Οσα τερατώδη συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, την Μεσόγειο, την Δυτικο-κεντρική Ευρώπη είναι ένα μικρό δείγμα της πυρηνικών διαστάσεων καταστροφής στα δάση του Αμαζόνιου, του Ρίο ντε Λα Πλάτα, του Κόγκο, του Μεκόγκ κ.α. Η ανθρωπότητα πριονίζει το κλαδί που πάνω του κάθεται και ετοιμάζεται να κατρακυλήσει στην άβυσσο της κλιματικής και της γενικότερης περιβαλλοντικής καταστροφής… Ασφαλώς δεν είναι όλη η ανθρωπότητα. Είναι η μειοψηφία των ολίγων, που κατέχει την συντριπτική μερίδα του παγκόσμιου πλούτου και κουμαντάρει τις τύχες μας… Και ...
Όταν ένα παιδί 26
χρόνων πεθαίνει, όποια και αν είναι η αιτία του θανάτου του, ο πόνος είναι
αβάσταχτος για την κοινωνία συνολικά και για την οικογένειά του ειδικότερα…
Όταν μάλιστα το παιδί
αυτό, πριν λίγες μέρες έχει φάει το ξύλο της αρκούδας με μπόλικους τραυματισμούς
(σπάσιμο 7 πλευρών, θλάση εσωτερικών οργάνων κ.λ.π.), όπως αδιάψευστα
τεκμηριώνεται και από τα σχετικά βίντεο, έχει ο καθένας το δικαίωμα να
αναρωτηθεί τουλάχιστον για ενδεχόμενη συσχέτιση του ξυλοδαρμού με τον θάνατο
του νέου…
Όταν μάλιστα είσαι ο
γονιός ο πνιγμένος στον ανυπόφορο πόνο της απώλειας έχει δικαίωμα να
διατυπώνεις τέτοιες σκέψεις ακόμα και αν είναι λαθεμένες…
Όταν μάλιστα στέκεσαι μπροστά
στον πόνο των γονιών μπορείς να αποφύγεις να σχολιάσεις καυστικά και ειρωνικά
(δήθεν πολιτικά) την απώλεια, τον θάνατο. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να γράψεις,
πως: Με σπουδή, πολύ πολύ βιαστικά, υιοθετούμε ό,τι μας βολεύει σχετικά
με την "κρατική βία και καταστολή" και χτυπάμε τα τύμπανα
"ταξικού πολέμου" απ' τη μια Κι απ'την άλλη, μούγκα στη στρούγκα, την
πάπια και ουδέν σχόλιο για εν ψυχρώ στυγνές δολοφονίες αθώων και ανυποψίαστων
πολιτών. Δεν το κάνεις, ακόμη και έτσι να ήταν, αν διατηρείς ίχνη
από την υποχρέωση του σεβασμού στον αδόκητο θάνατο του νέου, που αφήνει πίσω
γονείς…
Όταν μάλιστα δεν έχει
ακόμη κλείσει ο τάφος του νέου παιδιού αποφεύγεις να επιδείξεις το … «δημοσιογραφικό»,
καυστικοσατυρικό σου ταλέντο γράφοντας: "Πεθανε ο πατερας φιλου. Ο
θανατος του οφείλεται στα χημικα που χαν ριξει στη διαδηλωση των συνταξιουχων
τον Οκτωβριο του 16 επι κυβερνησεως τΣυριζα.» 😂😎"
Όταν, όμως λέγεσαι
Γρηγόρης Ψαριανός, δεν πειράζει… Νάσαι καλά, λεβέντη μας !!!
3-d
Σχόλια