Σημαδιακή για πολλούς η τελετή απονομής των μεταλλίων στους νικητές των
200 μέτρων της Ολυμπιάδας του Μεξικού, το 1968. Χρυσό
μετάλλιο ο Τομ Σμιθ και χάλκινο ο Τζον Κάρλος… Σηκωμένη την δεξιά γροθιά ο 1ος
, την αριστερή ο 2ος. Και οι δύο με σκυμμένα κεφάλια. Δίπλα τους ο αργυρός
ολυμπιονίκης Πίτερ Νόρμαν. Είναι και αυτός στο «κόλπο», φορώντας αντιρατσιστική
κονκάρδα. Διαμαρτυρία κατά της φτώχιας και των φυλετικών διακρίσεων, χωρίς
προηγούμενο στα χρονικά των αγώνων, που 20 χρόνια πριν, στο Βερολίνο, δεν …αντιμετώπισαν
πρόβλημα με τον ναζιστικό χαιρετισμό χιλιάδων θεατών αλλά και κάποιων αθλητών… Η
ηγεσία των Ολυμπιακών αγώνων, «θεραπεύει» το Ολυμπιακό ιδεώδες με μία «ελαφρά»
μεροληψία… «Δεν επιτρέπεται κανένα είδος διαδήλωσης ή πολιτικής, θρησκευτικής
και φυλετικής προπαγάνδας σε ολυμπιακούς χώρους, στάδια και άλλες περιοχές».
Ετσι λένε οι αρμόδιοι «αθάνατοι» επιλεγμένοι με “ειδικά” κριτήρια ταξικά και
πολιτικά κατά κανόνα με εξαιρέσεις, που προσφέρονται μόνον για να τον
επιβεβαιώνουν. Κάτι, δηλαδή σαν το: ”ΝΟ POLITICA”, που είδαμε στο Καραϊσκάκη, μετά την δολοφονία του Παύλου
Φύσσα… Όχι πολιτική, αν δεν μας βολεύει είναι η ουσία του
συνθήματος αλλά και της γενικότερης στάσης των ιθυνόντων απέναντι στον
αθλητισμό… Οι Κάρλος και Σμιθ εκδιώχτηκαν, όπως ήταν φυσικό, κακήν-κακώς από
την Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ και πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να τους επιτραπεί ξανά
η συμμετοχή στα των Ολυμπιακών αγώνων…
Λίγο μετά, εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς του Μονάχου (1972),
η «απάντηση» στην γροθιά των Σμιθ και Κάρλος… Ηταν το κράτημα της καρδιάς από
τον Αμερικανό 800αρη Γουόκερ, κατά την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου των ΗΠΑ, ως
ένδειξη …υπέρτατου πατριωτισμού… Αυτό βέβαια δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στους
…αθανάτους… Η κίνηση αυτή βρήκε πολλούς μιμητές… Πρακτικά γενικεύτηκε… Το μόνο
παρήγορο είναι πως λόγω …μερικής αφέλειας απώλεσε μέρος από την εθνικιστική της
φόρτιση, που θεωρητικά θα έπρεπε να βρίσκεται τελείως έξω από το πνεύμα και τον
χώρο των Ολυμπιάδων…
Ο Τζών Κάρλος, όμως δεν είναι από αυτούς… «Παιδί» της εποχής
του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, των μαύρων Πανθήρων, του Μάλκολμ Χ, κρατάει μέχρι
σήμερα τη ζωντάνια του, στα 75 του πια… Η δολοφονία του Τζωρτζ Φλόϊντ ήταν για
το Τζων Κάρλος μία στιγμή της μακράς του πορείας στο αντιρατσιστικό κίνημα στις
ΗΠΑ και τον κόσμο γενικότερα… Σταθερή στάση,
που ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τα εμπόδια, τις δυσκολίες
«Οι αθλητές δε θα αποσιωπώνται πια… Οι Διεθνείς
Επιτροπές δεν μπορούν να συνεχίσουν στον δρόμο της τιμωρίας ή της αποβολής
αθλητών που εκφράζουν τα "πιστεύω" τους, ειδικά αν αυτά τα
"πιστεύω" προβάλλουν τους στόχους του Ολυμπισμού». Αυτά
περιλαμβάνονται σε πρόσφατη επιστολή, έξι στελέχη των Αμερικανικών Ολυμπιακών Επιτροπών.
Μαζί τους και ο Τζον Κάρλος… Που κρατάει άσβεστη την φλόγα της νιότης στην ψυχή
του… Και μας γεμίζει ελπίδα, αισιοδοξία και θάρρος…
Υποκλινόμαστε Τζων Κάρλος!!!
Σχόλια