Ανάσες ζωής, ματωμένες ελπίδες…

Κατάθεση ελπίδας είναι το άρθρο του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη, που η ΦΑΙΑΚΙΑ αναπαράγει. Μέσα από τα ερείπια του ορυμαγδού, τον πόνου και του  μίσους ο Νίκος ανασύρει την ελπίδα ζωντανή…

 

Ανάσες ζωής, ματωμένες ελπίδες…

«Στο Ισραήλ ο θάνατος έχει την κυβέρνηση. Ο θάνατος κυβερνά εδώ. Και αυτή η κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση θανάτου....


 

Το 1997 το κοριτσάκι μου σκοτώθηκε επειδή ήταν Ισραηλινή από έναν νεαρό που ήταν καταπιεσμένος και εξοργισμένος σε σημείο που έβαλε τέλος στη ζωή του και ταυτόχρονα διέπραξε φόνο απλά και μόνο επειδή ήταν Παλαιστίνιος. Και οι δύο είναι θύματα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη. Τώρα το αίμα τους αναμείχθηκε στις πέτρες της Ιερουσαλήμ που ποτέ δεν νοιάστηκαν για το αίμα…» Νουρίτ Πελέντ Ελχανάν ακτιβίστρια-καθηγήτρια Πανεπιστημίου Τελ Αβίβ. Το 2014, η Πελέντ-Ελχανάν, στην Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΟΗΕ), κατήγγειλε το Ισραήλ για ολοκαύτωμα με θύματα τους Παλαιστινίους της Γάζας!

Δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα και έξω από το Ισραήλ… Μέσα υπάρχουν εκείνοι, οι πολλοί που χειροκροτούν τις εκρήξεις των βομβών και τους καπνούς της καμένης σάρκας… Μια τέτοια στοχευμένη έκρηξη σκότωσε και το παλαιστίνιο δόκτωρα Ayman Abu al-Ouf, υπεύθυνο της εκστρατείας κατά του Covid-19, και τα παιδιά του… Υπάρχουν και οι άλλοι, ασφαλώς οι λιγότεροι, που την ώρα των βομβαρδισμών, στη Γάζα, διαδηλώνουν στους δρόμους του Ισραήλ αλλά και έξω από τη χώρα, απαιτώντας ειρήνη!

 

Δεν είναι όλοι ίδιοι, όπως το Hadash, το  Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα, μαζί με οργανώσεις φοιτητών, εκπαιδευτικών, γυναικών, διανοουμένων, που πραγματοποιούν, συνέχεια από το ξεκίνημα των βομβαρδισμών, πορείες, συγκεντρώσεις απαιτώντας να σταματήσουν οι φονικές επιθέσεις στη Γάζα και να τερματιστεί η ισραηλίτικη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών…

Δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα και έξω από το Ισραήλ… Είναι αυτοί που η τραγική ιστορία του ναζιστικού ολοκαυτώματος τους σφράγισε αρνητικά, τόσο που να κατασκευάζουν σήμερα υψηλές τεχνικές θανάτου. Ψεκαστικά βοθρόνερα «Skunk» αναμιγμένα ίσως και με τοξίνες πτωμαΐνης, εκσφενδονίζοντάς τα, σε αμάχους και κυρίως σε μικρά παιδιά και βρέφη, με τακτικές ναζί…

Δεν είναι όλοι ίδιοι… Υπάρχουν οι Άραβες και οι Εβραίοι ισραηλινοί πολίτες! Εκπαιδευτικοί, φοιτητές, διανοούμενοι από όλη τη χώρα διαδηλώνοντας για ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων-Ισραηλινών, στην πλατεία μπροστά από το Knesset,  το Ισραηλινό Κοινοβούλιο! Κινητοποίηση οργανωμένη από το Φόρουμ των Σχολείων της χώρας, κάτω από την απειλή της αστυνομικής βίας και των φασιστικών συμμοριών.

Δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα και έξω από το Ισραήλ… Στη Χάιφα, στο Κέντρο Horev, Εβραίοι και οι Άραβες Ισραηλινοί πολίτες διαδήλωσαν μαζί, με σύνθημα «Το κοινό μας σπίτι καίγεται και δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι.» Μετά τις διαδηλώσεις, ακροδεξιές φασιστικές οργανώσεις εξαπέλυσαν επιθέσεις, ξεσπιτώνοντας Άραβες ισραηλίτες πολίτες της Ράμλα και του Λοντ, όπου εκεί έχασε τη ζωή του ένας 25χρονος και τραυματίστηκαν αρκετοί...

Δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα και έξω από το Ισραήλ… Γεγονός που πρέπει να γίνει γνωστό, πριν ίσως ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αντιεβραϊσμού σε δυτικές πόλεις από πρόθυμους φασίστες, υποτιθέμενους φίλους παλαιστινίων. Μια ρατσιστική βία που αν ξεσπάσει θα αποσπάσει και τη προσοχή από το αιματοκύλισμα στη Γάζα. Δώρο   στους «Νεντανιάχου», βοηθώντας τους να αρπάξουν και τη τελευταία σπιθαμή γης στη Λωρίδα του θανάτου. Αφού στη πρόσφατη εύθραυστη εκεχειρία, δεν περιλαμβάνεται ο τερματισμός αυτής της διαχρονικής κλοπής…

Δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα και έξω από το Ισραήλ… Ένα γεγονός που δεν προβάλλεται από ΜΜΕ, λόγω των «ειδικών σχέσεων» κυβερνώντων με τους «Νεντανιάχου» με δόγμα: «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου…» Ένας «φίλος» που επιβάλλει, στους παλαιστίνιους απαρτχάιντ εξόντωσης… Το οποίο με διάφορους τρόπους το έχουν καταγγείλει και διακεκριμένοι ισραηλινοί ειρηνιστές όπως οι Νταβίντ Γκρόσμαν, Άμος Οζ, Αβραάμ Γεοσούα, Γιουβάλ Νόα Χαράρι, Πελέντ Ελχανάν, Γκιντεόν Λεβί κ.α. σε παγκόσμια φόρουμ και στον ΟΗΕ…

Υ.Γ: «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό…» Μπέρτολ Μπρεχτ 

 

Σχόλια