Η ιστορία με χάρτες…

Χάρτης 1

Στον πρώτο χάρτη απεικονίζεται το status quo στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο… 

Για την ακρίβεια το τέλος Αυγούστου του 1949, που επίσημα τερματίστηκε ο Ελληνικός εμφύλιος. Με το γαλάζιο χρώμα απεικονίζεται ο “ελεύθερος κόσμος” και με το κόκκινο το “σιδηρούν παραπέτασμα”… Αυτήν την ορολογία χρησιμοποιούσαν οι πολύ ελεύθεροι… 

Με κίτρινο απεικονίζονται οι χώρες, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν ήταν ενταγμένες ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Τα χρόνια κυλούσαν και φτάσαμε -χωρίς να το έχουμε πολυκαταλάβει- στο βρώμικο 89, όπως θα έλεγε και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος… Η κατάρρευση του “σοσιαλιστικού” μπλοκ με την μία λαϊκή δημοκρατία να καταρρέει ως τραπουλόχαρτο μετά την άλλη, ο χάρτης άλλαξε χρώματα άρδην…

Χάρτης 2

Ένα μεγάλο μέρος του κόκκινου έπαψε να είναι κόκκινο (χάρτης 2)… 

Τότε, λοιπόν, οι Δυτικοί είχαν συμφωνήσει -υπάρχουν έγγραφα, που το αποδεικνύουν και δεν εναπόκειται στο τί λέει ο ένας και ο άλλος- πως το ΝΑΤΟ ΔΕΝ θα επεκταθεί προς Ανατολάς !!! Όχι μόνον με την ένταξη χωρών αλλά ούτε με την ανάπτυξη οπλισμού στις πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας… 

Βέβαια, η τήρηση των συμφωνιών είναι πάντοτε προϊόν συσχετισμού δυνάμεων, που σίγουρα δεν ήταν ευμενής για την Σοβιετική Ενωση… Η οικονομία της ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης ενώ στην ηγεσία της Ρωσίας είχε ανέλθει ένας μέθυσος, αρλεκίνος, γελωτοποιός που διακρίνονταν μόνον για τα τσιμπήματα στα οπίσθια χαριτωμένων συνοδών… 

Ετσι, επί Γιέλτσιν, συντελέστηκε ο Γ΄πανευρωπαϊκός πόλεμος για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ενώ ταυτόχρονα το ένα μετά το άλλο τα κράτη της κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ… (χάρτης 3) 

Χάρτης 3

Αυτή η …ταχεία ανακάλυψη και υιοθέτηση της …ελευθερίας από όλες τις πρώην λαϊκές δημοκρατίες είχε πάρει χαρακτήρα χιονοστιβάδας… Λίγο ακόμα να βάλουν μέσα και την Ρωσία στο ΝΑΤΟ… Μάλιστα, αυτό δεν είναι σχήμα λόγου… Ακούστηκε αρκετά έντονα και σίγουρα υπήρξαν παρασκηνιακές συζητήσεις…

Βέβαια η όλη κατάσταση από άποψη πολιτικού ορθολογισμού έμοιαζε σουρεαλιστική… Διότι μοναδικός σκοπός της ύπαρξης του ΝΑΤΟ ήταν η καταπολέμηση του κομμουνισμού… Προς τί λοιπόν ΝΑΤΟ αφού ο κομμουνισμός κατέρρευσε;;;

Σιγά-σιγά τα πράματα άρχισαν να παίρνουν …τον φυσιολογικό, τον λογικό τους δρόμο, που δεν ήταν άλλος από την περικύκλωση της Ρωσίας… Ακόμη και για τους αφελείς, ο πόλεμος για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δεν αποσκοπούσε σε τίποτε περισσότερο παρά στην κατάχτηση προκεχωρημένων θέσεων απέναντι στην Ρωσία… 

Γεγονός, που επιτάθηκε με την ταχύτατη στην συνέχεια ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανικών κρατών, παλιών και νέων. Τα κράτη της κεντρικής Ευρώπης είχαν ήδη προηγηθεί. 

Ο Γιέλτσιν εν τω μεταξύ, αναψοκοκκινισμένος και παραπαίων μας άφησε χρόνους αλλά το πολιτικό του έργο κατέγραψε νέα πολιτικά δεδομένα… Ανέτρεψε την πολιτική φυσιογνωμία της Ευρώπης με κεντρικό μακρόχρονο στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας. 

Οι γραφειοκράτες όλων αυτών των χωρών μετατράπηκαν δια της αγίας φιλελεύθερης μαγικής μπαγκέτας σε μεγιστάνες, έχοντας ιδιοποιηθεί τον πλούτο των εργαζόμενων, που …”εκπροσωπούσαν”. Ετσι, πολύ απλά έβαλαν τιτλος ιδιοκτησίας πάνω στον πλούτο που 'διαχειρίζονταν' στα πλαίσια του ..'σοσιαλισμού'. Μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου …μετανάστευσε σε προσφορότερες περιοχές του πλανήτη...  

Οι εξελίξεις αυτές είχαν τόσο πολύ ενθουσιάσει τους ελευθερόφρονες Δυτικούς, που έβαλαν μπροστά τον θεσμό των “ανοιξιάτικων επαναστάσεων” σε Ουκρανία και Γεωργία με λαμπρή επιτυχία ιδιαίτερα στην πρώτη.

Με την βοήθεια της αβελτηρίας των Ρωσσόφιλων δυνάμεων που κρατούσαν την αδράνεια της εποχής Γιέλτσιν, εγκατέστησαν κάτι “εκλεγμένες” κυβερνήσεις μπουκιά και συχώριο. 

Πρόσφατα ετοίμαζαν μία πολύχρωμη επανάσταση και στην Λευκορωσία, που δεν πέτυχε… 

Χάρτης της Ουκρανίας, όπου με μπλέ 

χρώμα αποτυπώνονται οι δύο περιοχές, 

των οποίοων το αίτημα γι ανεξαρτησία 

ικανοποίησε χτες η Ρωσία.

Στην Ουκρανία όμως, αφού ξεκαθάρισαν παλιούς αγωνιστές κομμουνιστές (όχι γραφειοκράτες) έφεραν στο προσκήνιο όλους τους φιλοναζί, φασίστες ακτιβιστές, που σεμνύνονται για το πόσους αντιστασιακούς καθάρισαν οι πατεράδες τους και οι μπαρμπάδες τους στον μεγάλο πόλεμο… 

Τιμούν σαν ήρωες τους μεγαλύτερους συνεργάτες των ναζί, τους στήνουν αγάλματα. Καθιερώνουν εθνικές γιορτές τις ημερομηνίες νικών των ναζιστικών δυνάμεων και των συνεργατών τους στις αρχές του πολέμου… Ολο αυτό το φασιστικό συνονθύλευμα  συγκροτεί τον μηχανισμό της …ελεύθερης, δημοκρατικής Ουκρανίας… Και η οποία ελεύθερη και δημοκρατική Ουκρανία μία επιθυμία έχει πάνω απ’ όλα: να μπει στο ΝΑΤΟ!!! Για να ολοκληρώσει ακόμη περισσότερο την δημοκρατική της πορεία… 

Και βεβαίως, βεβαίως να βάλει και μερικά όπλα του ΝΑΤΟ στραμμένα κατά της Ρωσίας.  Ασφαλώς, λένε οι φανατικοί δημοκράτες δυτικοί… Αυτοί, που είχαν δεσμευτεί με διατήρηση του στρατιωτικού status quo στην Ευρώπη, τώρα, δεν αρκούνται στα …κεκτημένα!!! Ζητούν παραπάνω κι’ ακόμα παραπάνω… 

Ιδιαίτερα κατά την διετία του …δημοκρατικού Μπάϊντεν έχει γεμίσει η ανατολική Μεσόγειος με αμερικάνικες βάσεις, που στοχεύουν την Ρωσία… Και η χώρα μας στην πρώτη γραμμή με την Αλεξανδρούπολη ως αιχμή του δόρατος…

Σε αυτή την περίπτωση, η Ρωσία οφείλει να σκύψει ταπεινά το κεφάλι, να επιτρέψει ασυζητητί την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, που ξεκάθαρο στόχο έχει μόνον την Ρωσία και να περιμένει ψύχραιμα και νηφάλια τους επόμενους εκβιασμούς των Δυτικών, μέχρι τον πλήρη στραγγαλισμό της… 

Αυτή είναι μία politically correct στάση, που επιδοκιμάζουν όλα τα αντικειμενικά ΜΜΕ της δύσης και τα δικά μας στην πρώτη γραμμή… Νυχθημερόν αγωνιούμε μπάς και οι … βάρβαροι Ρώσοι επιτεθούν… Αν είναι δημοκράτες, πρέπει να δεχθούν ό,τι ζητάει ο Τζο και το Ουκρανικό φασισταριό…

Καλό πάντως είναι να καταλάβουμε όλοι, πως η ταξική πάλη δεν μεταφράζεται πάντοτε με την απλοϊκή καθαρότητα: από εδώ το κεφάλαιο από εκεί οι εργάτες. Είναι πιο περίπλοκη η καθημερινότητα και η επιλογή της ουδετερότητας ή των ίσων αποστάσεων δεν είναι πάντοτε η ενδεδειγμένη.