Ένα αγοράκι 7
ετών βασανίζονταν άγρια, για πολύ καιρό από τον σύντροφο της μητέρας. Το
έδερνε, το έκαιγε το κλείδωνε και άλλα τρυφερά παρόμοια… Στο τέλος δεν το
άντεξε… Του φόρεσε μία κολλητική ταινία μύτη-στόμα… Το πάλεψε λίγο, γιατί το
παλιόπαιδο προσπαθούσε να την βγάλει αλλά εντέλει τα …κατάφερε… Και επειδή οι
καλές δουλειές έχουνε αρχή και τέλος, έσκαψε λίγο στην ταράτσα της πολυκατοικίας,
στην Κυψέλη και τόθαψε…
Η μάννα του, 24 ετών τότε ήταν σε διπλανό δωμάτιο, που
το χώριζε μία κουρτίνα και …δεν πήρε χαμπάρι. Επαιζε κάποιο παιγνίδι στον υπολογιστή
της… Καλύτερα κιόλας, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται είναι και πολύ ευαίσθητη και θα μπορούσε
να την πειράξει πολύ το όλο σκηνικό…
Στο σπίτι εκείνη
την ώρα έλειπε το κορίτσι (λίγο μεγαλύτερο) και πιθανότατα έτι την γλύτωσε…
Λίγες μέρες πριν,
για …την τιμή της ομάδας μία συμμορία οργανωμένων, από εκείνες που στηρίζουν οι
παράγοντες και τους αποκηρύσσουν όταν η περίστασις το απαιτεί, άνοιξαν το
κεφάλι και ξεκοίλιασαν έναν 19χρονο …”εχθρό”….
Οι
γυναικοκτονίες πάνε και έρχονται… Η ενδοοικογενειακή
βία στην ημερήσια διάταξη. Το bulling δεν μας λέει τίποτα πια… Γι’ αυτό τα παιδιά, εκτός από το
σχολείο, πρέπει να παρακολουθούν μαθήματα μίας πολεμικής τέχνης… Προοδευτικό αίτημα
είναι να ενταχθεί η διδασκαλία πολεμικών τεχνών στο δημόσιο σχολείο για να
χτυπηθεί η …ιδιωτική παραπαιδεία…
Τα πολύ καλά μας
ΜΜΕ, όπως αντιλαμβάνεστε έχουν βρει θέμα να πουλάει για καιρό… Εχουμε και τρώμε
κι ακόμα να αδειάσει το ψυγείο… Εικόνες, σχόλια, γενεαλογικά δένδρα, φίλοι και
γείτονες όλοι στο προσκήνιο… Όπως πάντα οι γείτονες, σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν
μείνει έκπληκτοι… …Ηταν δύο καλά παιδιά, που δεν ενοχλούσαν κανένα κ.λ.π.
κ.λ.π.
Αυτός είναι ο
εύσχημος τρόπος να πούμε, πως χαμπάρι δεν παίρνουμε, ποιος είναι ο διπλανός μας,
τι κάνει, αν μας χρειάζεται, αν μπορούμε να ανταλλάξουμε δύο κουβέντες, να πιούμε
και ένα ποτηράκι κρασί… Οι άγνωστοι της απρόσωπης πολυκατοικίας, της καταθλιπτικής
ομοιομορφίας, της λειτουργικά ανύπαρκτης γειτονιάς, της χαοτικής πόλης των
εκατομμυρίων ή δεκάδων εκατομμυρίων κατοίκων…
Δεν συνάδει προς
την ανθρώπινη φύση για πάρα πολλούς λόγους αυτό το απίστευτο στρίμωγμα… Η
αποκοπή από το φυσικό περιβάλλον είναι τερατωδώς απόλυτη… Η προσέγγιση με το
χώμα, το χορτάρι, τα αγριολούλουδα, το νερό που κυλάει, τα ζώα, είναι σχεδόν
απαγορευμένη ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους…
Μέσα σε αυτή την
απύθμενη βαρβαρότητα κατασκευάζεται ο άνθρωπος-εργαλείο της αφηρημένης
κοινωνίας… Και φυσικά, το κλίμα είναι ιδανικό για την προαγωγή της διανθρώπινης
βίας σε απίστευτο βαθμό. Η βία αυτή, που δήθεν σοκάρει την εξουσία και τους τελάληδές
της…
Δεν είναι τα
ολίγα τετραγωνικά της κατοικίας ή της εργασίας ο φυσιολογικός ανθρώπινος
ζωτικός χώρος…
Αυτό το
στρίμωγμα το χρειάζεται μόνον το κυνήγι της παραγωγικότητας και η διευκόλυνση του
ελέγχου και της υποταγής των “μαζών”… Βέβαια η διείσδυση της εγκληματικότητας
και σε μικρότερα κοινωνικά σύνολα είναι ταχύτατη. Σχεδόν όσο και η επέκταση των
οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων…
Τις πταίει;;;
Πάντως ούτε ο ανάδρομος Ερμής, ούτε η πανσέληνος της αρκούδας… Ας το σκεφτούμε
λιγάκι…
Σχόλια