Σαν χτες θα είχε γενέθλια…

Εκτός από τον Ολυμπιακό, χτες είχε γενέθλια ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Ή καλύτερα θα είχε αφού ο Μανώλης, που γεννήθηκε την ίδια μέρα, το 1925, δεν βρίσκεται μαζί μας από τις 23 Ιουνίου του 2005. Στο μεταξύ είχε καταδικαστεί σε θάνατο αλλά τον είχε αποφύγει τότε…

Τον μνημονεύουμε θεωρώντας, πως σε δύσκολα χρόνια, ακόμη και στο εσωτερικό της αριστεράς, ο Μανώλης έψαχνε τον άνθρωπο… Την προσωπικότητα, την ψυχή του, τις μεταπτώσεις της, τα πανω και τα κάτω της… Κατά τη γνώμη μας σημαδεύει την στροφή προς την εσωτερικότητα, που είχε ανάγκη η προοδευτική ποίηση στην χώρα… Τον ονόμασαν ποιητή της ήττας επειδή ασχολήθηκε με τις δύσκολες και οδυνηρές πλευρές του αγώνα. Και μόνον ο χαρακτηρισμός δείχνει πόσο βαθιά νυχτωμένοι ήταν οι κρίνοντες… Ο ίδιος είχε απαρνηθεί τον χαρακτηρισμό θεωρώντας τον εαυτό του πολιτικό και ερωτικό ποιητή ταυτόχρονα… Η μελοποίηση των έργων του από τον Μίκης Θεοδωράκη τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Μιχάλη Γρηγορίου, τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου έχει αποδώσει θαυμάσιες δημιουργίες…

Με μία από αυτές, το: κι’ ήθελε ακόμη, του Θάνου Μικρούτσικου τραγουδισμένη από την Μαρία Δημητριάδη θα κλείσουμε το ελάχιστο αυτό αφιέρωμα στον ποιητή… Μαζί και στους άλλους απόντες συντελεστές του.

 



 



Σχόλια