Ετσι, θα ξαναζωντάνευε ο …’αείμνηστος’ «ΦΟΙΝΙΚΑΣ».
Ακριβώς, όπως το παρουσιάζει στην εξαιρετική του δουλειά ο συμπολίτης
αρχιτέκτονας Νικόλαος Τρύφωνας και μας δίνει την δυνατότητα να φανταστούμε,
σχεδόν ‘να δούμε’ μέσα και έξω το Δημοτικό Θέατρο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, όπως προέβλεπε από
το 2009 η εγκεκριμένη από ΟΛΕΣ τις αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες μελέτη
ανακατασκευής του Θεάτρου, χειμερινού και θερινού…
Μας δίνει, έτσι, την δυνατότητα ο φίλος Νίκος Τρύφωνας να δούμε και να συνειδητοποιήσουμε πόσο ...τυχεροί είμαστε, που το έργο σταμάτησε, μόλις ξεκίνησε στις αρχές του 2010…
Θα επρόκειτο για ένα άθλιο κατασκεύασμα, ντροπή για την αισθητική του τόπου, απαράδεκτο σε λειτουργικές δυνατότητες, δημιουργώντας, μεταξύ άλλων και έναν άχρηστο χώρο διπλής χρήσεως (χειμερινής-θερινής) με την προβλεπόμενη κινητή στέγη στο θερινό τμήμα του… Αφήστε, που θα υπέσκαπτε τα θεμέλια του υπάρχοντος τείχους με κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης της περιοχής… Βέβαια υπήρχε στατική μελέτη αναλυτική, για το ασφαλές της κατασκευής, που πέρασε από χίλια-μύρια κύματα αμφισβητήσεων και εγκρίσεων αλλά ποιος εμπιστεύεται τις μελέτες!!!
Ευτυχώς, που η αβελτηρία της τοπικής αυτοδιοίκησης συναντήθηκε με την δυσθεώρητη σχολαστικότητα των αρμοδίων υπηρεσιών και την απύθμενη μακαριότητα ημών των πολιτών της ΦΑΙΑΚΙΑΣ και επιτεύχθηκε ο στόχος της ουσιαστικής ματαίωσης του έργου…
Για να συνειδητοποιήσετε πάντως από τι γλυτώσαμε σας παρουσιάζουμε την εργασία του Νίκου Τρύφωνα, ώστε να μπορέσετε στο τέλος να αισθανθείτε και εσείς την ίδια ανακούφιση, το ίδιο ξαλάφρωμα, που νοιώθουμε και εμείς, που καιρό τώρα ισχυριζόμαστε, ότι ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ απώλετο… Οσο, μάλιστα, περισσότερες διαβεβαιώσεις, προεκλογικές και άλλες ελαμβάναμε, τόσο ισχυρότερη γινόταν η πεποίθησή μας αυτά τα τελευταία 12 χρόνια, πως ΦΟΙΝΙΚΑΣ γιοκ.
Δέστε προσεκτικά το αριστερό μέρος της αρχικής φωτογραφίας, που απεικονίζει την σημερινή κατάσταση (Δεν ξέρω μήπως πρόσφατα έχει πέσει και άλλο κομμάτι). Δίνει μία μνημειακή αίσθηση του χώρου, σε συνδυασμό με μοντέρνα υλικά (συρματόπλεγμα) και την νεανικότητα, που αποπνέουν τα απεικονιζόμενα γκράφιτυ… Μερικοί γείτονες ισχυρίζονται πως τα βράδια υπάρχουν και άλλα πρόσθετα αρώματα από τον χώρο…
Κάποιο θεωρούν μειονέκτημα, που δεν έχουμε το Θέατρο σαν χώρο πολιτιστικής υποδομής… Υπερβολές! Η Κέρκυρα είναι γεμάτη από τέτοιους χώρους χειμερινούς και καλοκαιρινούς σε άριστη λειτουργική και αισθητική κατάσταση (θέατρο Mon Repos, Κλασικό Δημοτικό Θέατρο)…
Αλλοι πάλι ισχυρίζονται, πως ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ διακρίνεται για αρχιτεκτονικές-μνημειακές αρετές, όπως την μοναδικότητα να διαθέτει κοινή σκηνή για το χειμερινό και θερινό θέατρο. Εντάξει, μωρέ και τί έγινε!!!
Αντίθετα εμείς και εφόσον αυτό το ...έκτρωμα καταρρεύσει
ολοκληρωτικά, έχουμε να προτείνουμε μία σειρά πολύτιμες χρήσεις για την πόλη,
που ταιριάζουν περισσότερο στις ανάγκες της και τον σύγχρονο πολιτισμό της.
Π.χ. η μετατροπή του οικοπέδου σε υπαίθριο parking. Κάτι, που το είχε σκεφτεί παλιότερα η τοπική
αυτοδιοίκηση και θα βοηθούσε στην επίλυση του κυκλοφορικού!!! (Εχουμε ακούσει
και καλύτερες ιδέες για το πρόβλημα από χείλη αρμοδίων…). Θα μπορούσε επίσης να
μετατραπεί εύκολα σε ένα κέντρο νυχτερινής αναψυχής με μεταμεσονύκτιες
προεκτάσεις που είναι και στο πνεύμα της εποχής…
Βλέποντας, μάλιστα αυτό το μίασμα της αρχιτεκτονικής,
που θα αποκτούσαμε αν το αποφασισμένο έργο (δεξιό μέρος της φωτογραφίας) είχε
υλοποιηθεί, κάνουμε τον σταυρό μας και μακαρίζουμε όλους εκείνους, που έδωσαν
τον αγώνα τον καλό για να το γλυτώσουμε… Αξιοι!!! Δεν ήταν εύκολο
αυτό, που κατάφεραν. Μπράβο τους!!! Εύγε! Ετσι να συνεχίσουν και σε μερικά
χρόνια η Κέρκυρα ολόκληρη θα έχει γίνει …τολμηρό αριστούργημα… (Ως τολμηρό
αριστούργημα, χαρακτηρίζονταν στο πρόγραμμα του κινηματογράφου ΙΝΤΕΑΛ η ταινία
του μακαρίτη Κώστα Γκουσγκούνη: Σεξ 13 Μποφώρ!)
Για να αντιληφθείτε με το πιο άμεσο τρόπο από τί
ακριβώς γλυτώσαμε, ιδού και το βίντεο για να πειστείτε.
Τελευταία, ξανακούστηκε, πως το έργο πηγαίνει για
δημοπράτηση!!!
Χα! Χα! Χα! Καλύτερο από το άλλο που ξέραμε εμείς με
τον Τοτό…
Σε καλό τους, γελάσαμε πάλι...
Σχόλια