Το έμβλημά μας! Το νησί στην είσοδο του Υλαϊκού
λιμένα, δηλαδή της λιμνοθάλασσας… Εδώ τα παλιά χρόνια της κλασσικής αρχαιότητας
έμπαιναν τα εμπορικά πλοία… Το πολεμικό λιμάνι της Κέρκυρας βρισκόταν στην σημερινή
Γαρίτσα.. Ή καλύτερα σε ένα μικρότερο όρμο, που σχηματίζονταν μέσα στον κόλπο της
Γαρίτσας… εκεί, που είναι σήμερα η γειτονιά του Ανεμόμυλου και το τέλος των
πρανών του Mon
Repos.
Ετσι, λοιπόν δέσποζε το Ποντικονήσι ή καλύτερα το νησί του Οδυσσέα, όπως το λένε οι Γάλλοι
(Ile
d’Ulysse). Ο μύθος που το ακολουθεί είναι κομμάτι της Οδύσσειας…
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον μύθο, ο Ποσειδώνας θύμωσε πολύ
με τους Φαίακες, που χορήγησαν στον μισητό του Οδυσσέα (τραυμάτισε βαριά τον γιο
του κύκλωπα Πολύφημο) καράβι για να επιστρέψει στην Ιθάκη… Γι’ αυτό, όταν το πλοίο
γύρισε και πριν προλάβει να πλευρίσει, ο Ποσειδώνας το πέτρωσε…
Και έμεινε εκεί για να θυμίζει μύθους και δόξες. Για
να γίνει το σύμβολο του νησιού μας… Για να είναι μία γωνία ξεχωριστή, που για
την ώρα δεν κινδυνεύει από το κλίμα γενικής παθολογικής αδιαφορίας, που έχει
καταλάβει άρχοντες και υπηκόους του νησιού…
Τα τελευταία χρόνια τρώνε τα κυπαρίσσια του, ένα ιδιαίτερο
πανκ κούρεμα, που έχει σοβαρά αλλοιώσει την φυσιογνωμία του… Ακούγεται, πως
αυτό γίνεται από την υπηρεσία πολιτικής Αεροπορίας για την διευκόλυνση της προσγείωσης
και της απογείωσης στο αεροδρόμιο… Είναι έτσι;;; Δεν το ξέρουμε… Καλό θάταν
κάποιος να εξηγήσει σε μας τους αυτόχθονες – ιθαγενείς…
Ποντικονήσι λοιπόν εις διπλούν:
Μία φωτογραφία από ψηλά, λίγο πριν προσγειωθούμε, που
το δείχνει διαφορετικό από όπως το έχουμε συνηθίσει στις κλασικές του πόζες…
Και η Ρένα Βλαχοπούλου στο τραγούδι των Γ. Κατσαρού- Α.
Σακελάριου, που έγινε ο ‘εθνικός’ μας ύμνος…
Τέλος πάντων… Ας το ευχαριστηθούμε…
Σχόλια