Πόσο πιο πλήρες θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο που θα καλούνταν να περιγράψει το πολιτικό-πολιτισμικό κλίμα της εποχής… Θαυμάζουμε και ζηλεύουμε τον ‘ κυκλοθυμικό ’ σαν συγγραφέα, που έχει λέξεις και φράσεις μαχαιριές για να μην αφήσουν τίποτε απέξω… Ευχαριστούμε το φίλτατο Στέφανο Πάντο , που μας το κοινοποίησε... Εμείς 'προσφέρουμε' αυθαίρετα την εικονογράφηση... Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ναι ξέρω έχουμε συνηθίσει. Έχουν γίνει memes, ποστ, σκετς σε επιθεωρήσεις, dad jokes, τραγούδια, ταινίες, ατάκες σε σήριαλ, έχει φτιαχτεί ολόκληρο λεξικό όρων στην καθημερινή μας γλώσσα. Ρουσφέτι, βύσμα, εξυπηρέτηση, φακελάκι, γρηγορόσημο, θείος στην Κορώνη, κομματάρχης, κομματόσκυλο, πρασινοφρουρός, γαλάζιο παιδί, κουμπάρος, κομματόσκυλο, Γκρούεζας. Ακόμα κι οι πολιτικοί, ειδικά όσοι είναι οι πατριάρχες των βυσμάτων, μιλάνε για το βαθύ κράτος, πού όλο το ξηλώνουν κι όλο θεριεύει σαν το γιοφύρι της Άρτας ένα πράγμα. Δεν είναι σκάνδαλο. Δεν σκανδαλίζει το λαό, ...
Ο Οσμάν Καβαλά καταδικάστηκε και από το Εφετείο
της Κωνσταντινούπολης σε ισόβια… Όπως δηλαδή και πρωτόδικα τον Απρίλιο του 22.
Ο Οσμάν δεν είναι χαρακτηρισμένος κομματικά… Η ταξική
του θέση (επιχειρηματίας) δεν θα προδιέθετε για αριστερή πολιτική τοποθέτηση. Εχει
όμως ταυτίσει την κοινωνική του παρουσία με συνεχείς αγώνες για δημοκρατικά
δικαιώματα, κοινωνικές ελευθερίες, σεβασμό της πολυποίκιλης πολιτιστικής κληρονομιάς
της τουρκικής επικράτειας με υπεράσπιση των μειονοτήτων.
Οι συλλήψεις του στην ημερήσια διάταξη. Στην πρώτη
γραμμή από το 1990. Πρωταγωνιστής στην αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης για
την γενοκτονία των Αρμενίων και συνεχώς κατηγορούμενο ως εχθρός και ανατροπέας της
Τουρκικής κυβέρνησης υπομένει αγόγγυστα…
Στην δίκη του τον Απρίλη, περιορίστηκε να θυμίσει, πως
έχει περάσει ήδη 14 χρόνια στην φυλακή και πως αυτό ισοδυναμεί με πολιτική
δολοφονία…
Οι ‘δημοκρατικές’ ευαισθησίες της Δύσης δεν είναι
τόσες και τέτοιες ώστε να ματαιώνουν τις αργές δολοφονίες χιλιάδων Τούρκων
αγωνιστών, που σηκώνουν σταυρούς απίστευτων και ‘άγνωστων’ μαρτυρίων, που τα
καλύπτει η ένοχη σιωπή των …συμμαχικών συμφερόντων…
Εδώ είναι που πρέπει να ακουστεί η φωνή όσων θεωρούν
δική τους υπόθεση την ανθρώπινη ελευθερία… Πολύ πιο πέρα από τις ιδιαίτερες
τοποθετήσεις και προτιμήσεις των βασανιζόμενων πολιτών… Ας θυμηθούμε
για όλους αυτούς, τον ποιητή με τα γαλάζια μάτια τον Ναζίμ Χικμέτ, που έγραψε:
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο 'κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό, τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Σχόλια