Πόσο πιο πλήρες θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο που θα καλούνταν να περιγράψει το πολιτικό-πολιτισμικό κλίμα της εποχής… Θαυμάζουμε και ζηλεύουμε τον ‘ κυκλοθυμικό ’ σαν συγγραφέα, που έχει λέξεις και φράσεις μαχαιριές για να μην αφήσουν τίποτε απέξω… Ευχαριστούμε το φίλτατο Στέφανο Πάντο , που μας το κοινοποίησε... Εμείς 'προσφέρουμε' αυθαίρετα την εικονογράφηση... Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ναι ξέρω έχουμε συνηθίσει. Έχουν γίνει memes, ποστ, σκετς σε επιθεωρήσεις, dad jokes, τραγούδια, ταινίες, ατάκες σε σήριαλ, έχει φτιαχτεί ολόκληρο λεξικό όρων στην καθημερινή μας γλώσσα. Ρουσφέτι, βύσμα, εξυπηρέτηση, φακελάκι, γρηγορόσημο, θείος στην Κορώνη, κομματάρχης, κομματόσκυλο, πρασινοφρουρός, γαλάζιο παιδί, κουμπάρος, κομματόσκυλο, Γκρούεζας. Ακόμα κι οι πολιτικοί, ειδικά όσοι είναι οι πατριάρχες των βυσμάτων, μιλάνε για το βαθύ κράτος, πού όλο το ξηλώνουν κι όλο θεριεύει σαν το γιοφύρι της Άρτας ένα πράγμα. Δεν είναι σκάνδαλο. Δεν σκανδαλίζει το λαό, ...
Δεν είναι μεγάλο το σημείωμα του φίλτατου Στέφανου
Πάντου αλλά καταφέρνει με το παράδειγμα να πει όλα όσα μας εκφράζουν και κατά
καιρούς έχουμε αναρτήσει στην ΦΑΙΑΚΙΑ… Δηλαδή, πως η άμεση και χωρίς όρους
ειρήνη είναι απόλυτη ανάγκη για τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου…
Αλλά μάλλον δεν συγκινεί όσο πρέπει το αίτημα…
Ομιλία προχθές στη βουλή Ιρλανδέζας ευρωβουλεύτριας.
Μεταξύ άλλων λέει:
-ο λαός δεν νικάει ποτέ στον πόλεμο
-ήρθε η ώρα για όλους τους λαούς της Ευρώπης να βγουν αυτό το
Σαββατοκύριακο στους δρόμους και να απαιτήσουν ειρήνη και το τέλος του πολέμου
στην Ουκρανία.
Κανένας «δικός» μας ρε παιδιά;
Σχόλια