Σιγά-σιγά… Δεν χρειάζονται βιασύνες…

Ο Κερκυραϊκός ελαιώνας, δηλαδή το Κερκυραϊκό τοπίο, δηλαδή η Κερκυραϊκή γη, δηλαδή η Κέρκυρα απειλούνται…

Η καρατόμηση του ελαιώνα έχει αρχίσει εδώ και κάποιες 10ετίες με το πρόσχημα του κλαδέματος!!!

Κλάδεμα ασφαλώς χρειάζεται… Συστηματικό για προστασία του δένδρου και της ποιότητας του καρπού… Όταν όμως τα ενεργειοπραγωγά υλικά ανεβαίνουν την ανηφόρα των τιμών, το προσφιλές ιστορικό στον τομέα της θέρμανσης και γενικότερα κάθε καύσης ξύλο ξανάρχεται στο προσκήνιο… Και η ελιά η αναθεμάτη έχει το τέλειο ξύλο για κάψιμο…

Καθώς, λοιπόν οι ανάγκες σε καύσιμη ύλη αυξάνονται και τα υγρά και ορυκτά καύσιμα ακριβαίνουν εξ αιτίας της καπιταλιστικής αλητείας, επόμενη ήταν η τάση υπερυλοτόμησης… Κάτι που για την Κέρκυρα σημαίνει μία κλιμακούμενη απειλή για την ελιά, για την ‘ισορροπία’ στην οικονομία, για την περιβαλλοντική προσωπικότητα του νησιού…

Τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί στο προσκήνιο και ο πλούτος του Κερκυραϊκού λαδιού σε πολυφαινόλες (όταν η συλλογή του γίνεται lege artis). Η ανάδειξη του ρόλου των τελευταίων στην προστασία της ανθρώπινης υγείας αναβαθμίζει την ποιότητα του Κερκυραϊκού λαδιού στα όρια του ιαματικού… Εφόσον βέβαια η καλλιέργεια, η φροντίδα, η συλλογή του ελαιοκάρπου και η παραγωγή του λαδιού τηρούν αυστηρά κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Η αλήθεια είναι πως δεν πολυτηρούνταν για μία σειρά υποκειμενικούς και αντικειμενικούς λόγους… Και η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η φροντίδα για την ποιότητα του λαδιού αυξάνεται… Χρειάζεται βέβαια, πολύ περισσότερη…

Εναντίον της ασύδοτης κοπής ελαιόδενδρων ακούγονται συχνά …παρατηρήσεις και εντολές αρμοδίων, για τις οποίες, δικαίως ελάχιστο είναι πλέον το ενδιαφέρον ακόμη και των τοπικών ΜΜΕ. Γιατί ξέρουν, πως οι διακηρύξεις περί αυστηρής προστασίας και τιμωρίας των παραβατών είναι … γραφικότητες, χρήσιμες για την δημόσια εικόνα πολιτικών και μικροπολιτικών…

Είναι βέβαιο, πως η τεχνολογία παρέχει την δυνατότητα, μαζί με το κατάλληλο -ποσοτικά και ποιοτικά- προσωπικό εποπτείας να ελέγχεται σε καθημερινή βάση η επιφάνεια της Κερκυραϊκής γης για κάθε είδους αυθαιρεσίες… Σε βάρος του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος…

Η κερκυραϊκή γη είχε την μοναδική ικανότητα να ξαναποκτά την …’αγνότητά’ της παρά τους επανειλημμένους βιασμούς από πολλά είδη ανθρώπινης δραστηριότητας… Σιγά- σιγά όμως έχει αρχίσει να την χάνει… Είναι τέτοιος ο ρυθμός εκβαρβάρωσης, που η σχεδόν μεταφυσική ικανότητα της Ιόνιας καλλονής αρχίζει να στερεύει…

Στην κοινωνία της κερδοσκοπικής απληστίας, όπου η ποιότητα του περιβάλλοντος, η φυσιολογικότητα της ζωής (εργασία, ψυχαγωγία, διατροφή, ύπνος) απειλούνται με αυξανόμενους ρυθμούς δεν μπορούμε να τρέφουμε ελπίδες αν δεν υπάρξουν οι αναγκαίες ανατροπές κοινωνικών δομών… Μόνον έτσι θα επέλθουν και οι απαραίτητες μεταβολές νοοτροπιών και προτεραιοτήτων…

Διακηρύξεις, λοιπόν για προστασία του Κερκυραϊκού ελαιώνα στα πλαίσια ενός βαθιά μονόπλευρου και άναρχου οικονομικού προσανατολισμού, δεν μας πείθουν και πολύ…

Οταν μάλιστα αυτοί εκφέρονται με περίσσια αυστηρότητα μας τρομάζουν και αυθόρμητα βάζουμε τις φωνές:  Σιγά-σιγά δεν χρειάζονται βιασύνες…