Κάθε μέρα, που περνάει έχουμε και ένα καινούργιο happening στο Ελληνικό ποδόσφαιρο… Αποκαλύψεις για διαιτησίες,
διαιτητές, ΕΠΟ, ΚΕΔ, Super
League και όποιους άλλους οργανισμούς περιφέρονται γύρω από την
…’στρογγυλή θεά’ διακοσμούν πρωτοσέλιδα, αθλητικά δελτία, συλλογικές
ανακοινώσεις και … δυναμικές πρωτοβουλίες οπαδικών συνδέσμων (κλωτσοπατινάδα,
κουμπουριές και άλλες …φίλαθλες ενέργειες).
Στα καφενεία, στα στέκια στήνονται λαϊκά δικαστήρια,
που ξεκινούν με επιχειρήματα και συνεχίζονται με μπουνίδια και νικητές τους
‘πλειοψηφούντες’… Το δίκιο ολοφάνερα
…υπέρ μας… Ραντεβού κλείνονται μεταξύ αντίπαλων στρατευμένων για σύγκρουση
μέχρι θανάτου…
Οι οπαδοί του παλιού καιρού παρακολουθούν σαν χαμένοι…
Με πίκρα και απογοήτευση αρνιώνται να δεχτούν, πως πρέπει να σκοτωθούν για να
αποδείξουν το …οπαδιλίκι τους. Διηγούνται παρελθούσες στιγμές φυσικής
συνύπαρξης και μοιάζουν με παραμυθάδες και απροσάρμοστους, που δεν νοιώθουν
πόσο πρέπει να …μισούν τον ‘εχθρό’.
Οι μεγαλοπαράγοντες σταυροφόροι του δικαίου…
Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να …νικήσει το δίκιο τους…
Και απέναντι μία πολιτεία, που από καιρό πολύ νίπτει
τας χείρας της την ίδια ώρα, που υπόσχεται κάθαρση, ανατροπές, ριζικές λύσεις
και άλλες μπούρδες μαυρογιαλούρικου τύπου… Το δούλεμα πάει σύννεφο και δεν
υπάρχουν αναστολές καθώς ο χρόνος επιβεβαιώνει, πως τίποτε δεν γίνεται…
Ούτε
πρόθεση ούτε δυνατότητα παρέμβασης σε ένα στίβο, που θυμίζει αρένα κατς… Αγρια
χτυπήματα, κυρίως για το θεαθήναι μεταξύ συγκρουόμενων παραγόντων, ικανά, όμως,
να προκαλούν μέγιστο πάθος στην εξέδρα…
Παρά ταύτα, σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν αδικημένοι…
Και δεν είναι λίγοι…
Το σκεφτόμουν αυτές τις ώρες, που κατά συγκυρία,
εξελίσσεται μία υπόθεση ντροπής για το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο της
Κέρκυρας. Ενας χλοοτάπητας, που πριν
λίγο καιρό είχε καταντήσει ακατάλληλος και για βοσκότοπος. Οργανα άσκησης και
εξαρτήματα αθλημάτων ξεχαρβαλωμένα, σπασμένα.
Βοηθητικοί χώροι βρώμικοι,
σκουριασμένοι γεμάτοι υγρασία και εγκατάλειψη. Ταρτάν ξεσκισμένο, που μόνον
παγίδα για τους αθλούμενους μπορεί να είναι… Και το αποκορύφωμα: η κερκίδα
του σταδίου χαρακτηρίστηκε ακατάλληλη και επικίνδυνη…
Την λύση την βρήκαν αυτοί, που τόσα χρόνια ξεδιάντροπα
τάζουν λαγούς με πετραχήλια και είναι …βαθιά συγκινημένοι από την ‘εξαιρετική
κατάσταση’ των αθλητικών υποδομών: Κλείσιμο
του σταδίου…
Στα ίδια χάλια και το κλειστό, και το κολυμβητήριο… Τα
μοναδικά στο νομό εδώ και μερικές δεκαετίες…
Είναι αλήθεια, ότι η αβελτηρία και η ελαφρότητα των
αρμοδίων στο νησί σπάει πανελλήνια ρεκόρ αλλά δεν νομίζουμε, πως συνιστά
εξαίρεση στα δεδομένα της χώρας…
Όταν, βέβαια, το νησί διέθετε ομάδα στην Α’ Εθνική,
τότε η κατάσταση ήταν πολύ καλύτερη… Η Πολιτεία δούλευε για την ΠΑΕ και όλοι
στην κερκίδα ήταν ευχαριστημένοι… Τώρα, που η ομάδα αγωνίζεται στην Α΄τοπική, ο
αθλητισμός…καταργήθηκε… Σχεδόν απαγορεύτηκε…
Αυτή, λοιπόν είναι η αδικημένη: η Ελληνική νεολαία,
που αποτρέπεται ποικιλότροπα από την ικανοποίηση της φυσικής της ανάγκης για
αθλητική δραστηριότητα…
Αδικημένα και πάλι τα Ελληνικά νιάτα, που μέρος τους
διαπαιδαγωγείται και χρησιμοποιείται σαν
στρατός αφοσιωμένων καμικάζι για την δόξα και την τιμή του ηγέτη…
Αδικημένος ο τόπος, η χώρα, που ένα μέρος της νεολαίας
του κατευθύνεται σε παραβατικότητες ικανές να την απομακρύνουν από την ομαλή
απόλαυση της καθημερινότητας… Που μετατρέπουν την δημιουργικότητα σε
παρασιτισμό και την ενεργητικότητα σε εξοντωτικό μένος…
Αδικημένα και πάλι τα νιάτα, που τα ιδανικά της
κοινωνικής αλληλεγγύης, και της πάλης για την απαλλαγή από δεσμά και βαρύδια μοιάζουν
χίμαιρες ενώ η ανάξια αλληλοεξόντωση βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη…
‘Αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο θα μας είχαν τινάξει
στον αέρα’ είπε κάποτε κάποιος συστημικός σοφός. Και είχε δίκιο… Μόνον που
δεν φταίει η μπάλα, τα γκολ, τα πέναλτυ και τα οφσάιτ. Φταίει, ΑΥΤΟ το ποδόσφαιρο,
όπως το παραμόρφωσε η συντεταγμένη συστημική επιδίωξη για την μετατροπή του σε
εργαλείο αλλοτροίωσης, ελέγχου και υποταγής…
Στο ίδιο μήκος κύματος έστω και με διαφορά φάσης
βρίσκονται και άλλα αθλήματα, που η επιβίωσή τους περνάει μέσα από την μετατροπή
τους σε κερδοφόρα υπερθεάματα.
Το …’ολυμπιακό ιδεώδες’ μοιάζει όλο και περισσότερο με
περιττή χρονοβόρα ανοησία, που πρέπει να παρακάμπτεται στο δρόμο της …’ανάπτυξης’…
Το Εθνικό αθλητικό κέντρο της Κέρκυρας, όπως και πολλά
άλλα αθλητικά κέντρα δεν έχουν να προσφέρουν στην προσπάθεια της
υπερεπαγγελματοποίησης της αθλητικής δραστηριότητας στα όρια Ρωμαϊκών
μονομαχιών… Γι’ αυτό θα κάθονται και θα περιμένουν την ελεημοσύνη των
κρατούντων για …σταδιακή επισκευή των ανεπισκεύαστων.
Λιγοστές ελπίδες… Φρούδες προσδοκίες… Ανατρεπτικές οι
απαιτήσεις για πραγματικές λύσεις…
Σχόλια