Μπορούμε να σας παραπέμψουμε κατ’ ευθείαν στην συνέντευξη,
που παραχώρησε στον ιστότοπο: ΦΩΣ των Σπορ και στο Θέμη Σινάνογλου
ο καρδιολόγος δ/ντής της καρδιολογικής κλινικής του Θριάσιου Νοσοκομείου Χριστόφορος
Ολύμπιος… Κύριο αντικείμενο είναι οι πιθανές πρώτες βοήθειες σωτηρίας σε
περιπτώσεις βαριάς αρτηριακής αιμορραγίας, όπως στον Μιχάλη
(https://www.fosonline.gr/plus/epikairotita/article/261268/xristoforos-olympios-sto-fos-ti-kanoyme-se-aimorragia).…
Υπάρχουν, όμως δύο τελικές παράγραφοι που αναφέρονται
στο φαινόμενο της οπαδικής βίας και αισθανόμαστε την ανάγκη να συνυπογράψουμε.
Αναφέρεται σε άλλες συνθήκες οπαδισμού, που έχουμε βιώσει και που σήμερα,
μπροστά στην προκλητική εγκληματική δίψα για αίμα και θάνατο, μοιάζουν με
παραμύθι. Δεν πρόκειται για κάποια κοινωνιολογική ανάλυση. Δύο τρείς κουβέντες
σταράτες, ερωτήματα αναπάντητα, που παρακάμπτονται σκόπιμα... Πετώντας κάθε
φορά την μπάλα στην εξέδρα.
Παραθέτουμε:
…Ξέρω ότι είστε φανατικός Ολυμπιακός. Πώς βλέπετε
εσείς το θέμα της βίας; Γιατί οι κυβερνήσεις είναι αναποτελεσματικές; Τι ρόλο
παίζουν οι παράγοντες των ΠΑΕ;
Η απάντηση στο ερώτημά σας είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Ιδιαίτερα για κάποιον που ως φίλαθλος του Ολυμπιακού ξεκίνησε την πορεία του
στο Καραϊσκάκη τη δεκαετία του ’70 από τη θύρα 7 στα μαθητικά και φοιτητικά του
χρόνια, πανηγύρισε νίκες της ομάδας του στη Λεωφόρο και στη Νέα Φιλαδέλφεια,
χωρίς να σκεφτεί ή να ζήσει τίποτα από όσα τραγικά συμβαίνουν πλέον γύρω μας.
Και το ίδιο φυσικά έγινε με φιλάθλους του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ που ήρθαν
και μας νίκησαν στο Καραϊσκάκη. Γνωρίζει ο κόσμος ότι θρηνούμε σήμερα το 13ο
θύμα αυτού του ακήρυχτου πολέμου; Έχουμε φτάσει στο σημείο να τσακώνονται
μεταξύ τους οι φίλαθλοι της ίδιας ομάδας, γιατί ούτε κατά διάνοια πια βλέπουμε
φιλάθλους και των δύο ομάδων μαζί στο γήπεδο.
Τι πρέπει να γίνει;
Όλα τα παραπάνω μού φαίνονται αδιανόητα και
απαράδεκτα. Είναι κατάντια για το ελληνικό ποδόσφαιρο να είμαστε «Παναγίες» στα
ματς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων (γιατί εκεί ξέρουμε ότι η ΟΥΕΦΑ δεν
αστειεύεται, με «περίεργη» πάντως εξαίρεση τη στάση της απέναντι στην ομάδα της
Ντιναμό Ζάγκρεμπ) και μία εβδομάδα μετά στο δικό μας πρωτάθλημα να πνιγόμαστε
στα ίδια γήπεδα από τις φωτοβολίδες και τα καπνογόνα, την αναμονή ενός τετάρτου
(και βάλε) μέχρι να καθαρίσει η ατμόσφαιρα πριν από την έναρξη του αγώνα ή μετά
από κάποιο γκολ.
Και πέρα από τις ευθύνες της πολιτείας, που δεν εναρμονίζει τη
νομοθεσία της με την αντίστοιχη ευρωπαϊκών χωρών, τεράστια ευθύνη έχουν και οι
ΠΑΕ με τους «στρατούς» των οπαδών που έχουν δημιουργήσει. Που πολύ πιθανόν δεν
μεγάλωσαν έχοντας στο δωμάτιό τους τη φωτογραφία του Σιδέρη, του Δομάζου, του
Παπαϊωάννου ή του Κούδα, αλλά εμφορούνται από πολύ ταπεινότερα κίνητρα. Και
βεβαίως δεν μπορούν να εξηγήσουν οι ΠΑΕ πώς στα ευρωπαϊκά ματς δεν υπάρχει ούτε
ένα καπνογόνο, ενώ στα ελληνικά ματς τα «πολεμοφόδια» (ικανά για 3-4 τάγματα
πεζοναυτών) μπαίνουν και κυκλοφορούν ελεύθερα στις κερκίδες.
Σχόλια