Αν υπήρχαν ερωτηματικά γύρω από την αιτία πνιγμού του
36χρονου στον Πειραιά, η τεχνολογία έλυσε κάθε απορία.
Ο άτυχος δολοφονήθηκε από μέλη του πληρώματος του συγκεκριμένου
πλοίου. Σπρώχτηκε γερά δύο φορές, ώστε να πέσει στην θάλασσα. Ο καταπέλτης του
πλοίου είχε ήδη ξεκολλήσει και καμία άλλη δυνατότητα αντίδρασης στο σπρώξιμο
δεν υπήρχε, παρά η πτώση στην θάλασσα. Αυτά όλα καταγράφονται ξεκάθαρα στο βίντεο
που κατέκλυσε το διαδίκτυο και παραθέτουμε.
Δεν γνωρίζουμε ιατροδικαστικές λεπτομέρειες του θανάτου.
Αν δηλαδή συμμετείχαν οι προπέλες του πλοίου, η ισχυρή περιδίνηση του νερού
κ.λ.π.
Εκείνο, που μένει ξεκάθαρο είναι, πως πρόκειται για εγκληματική
πράξη, που εκτελέστηκε με … αποφασιστικότητα και συνέπεια…
Ποια μπορεί να είναι η ‘παραβατική’ πράξη του θύματος,
που προκάλεσε την τόσο οργισμένη αντίδραση των δύο ναυτικών;;; Δυσκολευόμαστε
να σκεφτούμε κάτι πιο βαρύ από την επιθυμία του να τρυπώσει στο καράβι και να
ταξιδέψει ‘τζάμπα’ μέχρι την Κρήτη… Τιμωρία ο θάνατος…
Δράστες, λοιπόν τα δύο μέλη του πληρώματος…
Τελειώνει εδώ η λίστα των ενόχων;
Στο αλφαβητάριο της εγκληματολογίας υπάρχουν οι
φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί. Και στην περίπτωση αυτή διακρίνουμε πολλούς
από την δεύτερη κατηγορία…
Αρχικά δεν διακρίνουμε στο βίντεο αυτούς, που έπρεπε
να παρευρίσκονται κατά την αναχώρηση, δηλαδή τους λιμενικούς. Πάντοτε η
διαδικασία της επιβίβασης και της αναχώρησης έχει αρκετά περιθώρια ‘ενεργειών’,
που δυναμικά μπορεί να είναι επικίνδυνες άμεσα ή αργότερα κατά το ταξίδι. Όπως π.χ.
η υπερφόρτωση του πλοίου…
Το τελευταίο έχει από καιρού ...πάψει να
είναι αδίκημα στην Ελλάδα της …ανάπτυξης, αφού μπροστά στα μάτια των λιμενικών
και το έντονο αίτημα των επιβατών, η υπερφόρτωση συντελείται μετά βεβαιότητος
στην διάρκεια των φορτωμένων μηνών του καλοκαιριού ή των γιορτών… Κάτι, που αποδεικνύεται
και από τους αραιούς και ‘τυχαίους’ σχετικούς ελέγχους, που πραγματοποιούνται…
Η …‘άσκηση καθηκόντων’ με τέτοιο δολοφόνο ζήλο από
μεριάς ναυτικών είναι δύσκολο να μην σχετίζεται με υποδείξεις-εντολές της πλοιοκτησίας…
Δεν είναι εύκολο να το αποδείξει κανείς αν συμβαίνει… Εντούτοις, αυθαίρετες,
εκτός οδηγιών συμπεριφορές του προσωπικού δεν γίνονται αποδεκτές από την
ιδιοκτησία… Και καλώς βέβαια ΑΝ με αυτές περιφρουρείται η ασφάλεια και η άνεση
των ταξιδιωτών…
Η καχυποψία μας πηγάζει από το γεγονός, ότι η ναυτιλία
είναι μία ενότητα της οικονομίας, οπου η επιτυχία της σχετίζεται με τα ρίσκα, τις
‘μαγκιές’, τις τολμηρές εμπνεύσεις των εφοπλιστών… Ολες αυτές οι …‘αρετές’,
ιστορικά αποδεικνύεται ότι χαρακτηρίζουν τον κλάδο και αποτελούν τους …’τίτλους
τιμής’ του.
Δεν περιμένουμε την σχολαστική διερεύνηση των
συνθηκών, των όρων του εγκλήματος, που πιθανότατα θα αναδείξει σημαντικά κενά
των όρων λειτουργίας της ναυσιπλοΐας… Η πλοιοκτησία είναι σαρξ εκ της σαρκός των
κυβερνώντων.
Οι ναυτικές συγκοινωνίες, τόσο σημαντικές για την χώρα
με το ασύλληπτο πλήθος νησιών, χρειάζονται εξυγίανση, που σε καμία περίπτωση
δεν μπορεί να εφαρμοσθεί υπό καθεστώς μονοπωλιακής ιδιοκτησίας του επιβατικού
στόλου…
Και για να επανέλθουμε στο θέμα: δεν πρέπει να
αδιαφορήσει και το σωματείο των ναυτικών… Όχι για να αναλάβει εργολαβικά, εκ
των προτέρων και χωρίς επαρκή στοιχεία την ‘αθώωση’ των συγκεκριμένων…
Τα συνδικάτα δεν είναι συντεχνίες φασιστικής έμπνευσης…
Είναι οργανισμοί με κοινωνική απήχηση και εμβέλεια. Το σύστημα φροντίζει, όταν ένας
κλάδος εργαζόμενων βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων να τον
συκοφαντεί στα μάτια του λαού…
…’Καλοπληρωμένοι’, ‘τεμπέληδες’, ‘λουφαδόροι’, ‘μόνον
για την πάρτη τους’ κ.λ.π. Ενεργοποιεί έτσι, διαλυτικά αντανακλαστικά ζήλιας
και μίσους. Προσαρμοσμένη, δηλαδή, στα
δεδομένα η συνταγή του διαίρει και βασίλευε.
Τα συνδικάτα πρέπει και μπορούν να αντιπαλεύουν το πνεύμα
της συντεχνίας και να προάγουν την ενότητα των εργαζόμενων… Γι’ αυτό δεν λησμονούν
την κοινωνική τους υπόσταση, το χρέος τους απέναντι στο σύνολο μέσω του κλάδου…
Αν τα μέλη αξίζουν και χρειάζονται υποστήριξης το
σωματείο πρέπει να την δώσει αφειδώλευτα. Αν κάποιοι αντιλαμβάνονται το σωματείο σαν …’προστάτη’ και νονό αυθαίρετης και
αντικοινωνικής συμπεριφοράς, θα πρέπει να το βρουν απέναντί τους… Χωρίς
υπεκφυγές…
Ασφαλώς, με την αυστηρά επιβαλλόμενη προσοχή να μην καταστούν οι δύο ναυτικοί οι 'αποδιοπομπαίοι τράγοι', που θα άρουν αμαρτίες, που δεν τους ανήκουν!
Μόνον τέτοια συμπεριφορά υπερβαίνει τις καχυποψίες,
καταργεί τις μικρότητες, ανεβάζει το επίπεδο της αξιοπιστίας… Τότε ο καταγγελτικός
λόγος για το κεφάλαιο και την εργοδοσία κερδίζει μέσα στην κοινωνία πολλούς
πόντους αξιοπιστίας. Και αυτό είναι μέγα ζητούμενο… Για την διεκδίκηση της ηγεμονίας
των ιδεών.
Σχόλια