Καθώς ο Σπύρος πραγματοποιεί το αιώνιο και κοινό για
όλους μας ταξίδι, μία παιδική ανάμνηση ήλθε αυθόρμητα στο νου… Εχει να κάνει με
τον Σπύρο και τα στιγμιότυπα, που μπορεί να σου σημαδεύουν τις επιλογές ζωής.
Είναι τέλη της δεκαετίας του 50. Στον φοιτητικό χώρο
έχουν αρχίσει οι κινήσεις ανασύνταξης των προοδευτικών οργανώσεων των νέων, που
έχουν διαλυθεί βίαια στα πλαίσια της μετεμφυλιακής τρομοκρατίας.
Στον φοιτητικό χώρο υπάρχει και ‘κυριαρχεί’ με το
επιχείρημα των …ρόπαλων η διαβόητη ΕΚΟΦ. Η Εθνική Κοινωνική Οργάνωσις Φοιτητών…
Το επίθετο ‘Κοινωνική’ κυριαρχεί ως συστατικό της ονομασίας διάφορων ακροδεξιών,
παρακρατικών τραμπούκικων οργανώσεων, που κύριο τους έργο είναι η τρομοκράτηση
των αριστερών…
Εθνική Κοινωνική Δράση,
Εθνική Κοινωνική Εξόρμηση, Εθνική Κοινωνική Αλληλεγγύη. Μέχρι και
‘εθνικόφρων ΚΚΕ’ είχαν φτιάξει οι αθεόφοβοι… Για να μαντρώνουν και να …ενεργοποιούν
την αφρόκρεμα των τραμπούκων…
Από τις τάξεις της ΕΚΟΦ αναδείχθηκαν πλείστα όσα
στελέχη της χούντας… Ακόμη και αρκετοί ‘μεταπολιτευτικοί’ και ‘δημοκράτες΄ βεβαίως,
βεβαίως υπουργοί και υφυπουργοί…
Η ΕΚΟΦ ηττήθηκε αλλά δεν διαλύθηκε. Ηταν
πανταχού παρούσα. Στους ξυλαδαρμούς πλάι στην αστυνομία. Στις φοιτητικές
εκλογές μέχρι τις πρωινές ώρες για να αρπάξει κάποια στιγμή τις κάλπες… Ετσι
είχε προκύψει για τις δημοκρατικές παρατάξεις το χρέος της περιφρούρησης…
Βέβαια η δεξιά είχε στήσει εν τω μεταξύ και την ΕΡΕΝ. Η συνεργασία, όμως ΕΡΕΝ
και ΕΚΟΦ ήταν γενικά …άψογη…
Το γελοίο της υπόθεσης: ΕΡΕΝ και ΕΚΟΦ διαλύθηκαν επί 'εθνοσωτηρίου'... Αξιοποιήθηκαν, όμως τα στελέχη τους κατά τρόπο ιδανικό... Γιατί το ανώτατο όριο των ιδανικών της ήταν μία τέτοια ...εθνική επανάστασις.
Και τώρα στο στιγμιότυπο… Εχω κατέβει με τον πατέρα
μου από σπίτι για βόλτα… Όμως αυτή την φορά η βόλτα γίνεται ένα πάνω- κάτω. Από
το πεντοφάναρο στο Πλατύ Καντούνι και τανάπαλιν… Αναρωτιέμαι, κουράζομαι… Στο ‘Εθνικό’,
στην μέση της διαδρομής κάτι γίνεται… Πολλοί αστυνομικοί στην είσοδο του κινηματοθέατρου
και αρκετοί σκορπισμένοι δεξιά, αριστερά και απέναντι… Εξω από το Εθνικό έχουν
στηθεί μεγάφωνα και ακούγεται η μάλλον βραχνή και υποβλητική φωνή του ομιλητή…
Μιλάει ακατάπαυστα… Για παγκόσμια ειρήνη, για δημοκρατικά δικαιώματα, για
σύνταγμα…
Στο μυαλό μου μοιάζουν κουβέντες ακατανόητες και
συγκεχυμένες… Αρχίζω να διαμαρτύρομαι.
Ακου, μου
λέει ο πατέρας μου…
Είναι σπουδαία αυτά που λέει και πολύ σωστά.
Δεν θυμάμαι να κατάλαβα και πολλά… Θυμάμαι, όμως πως
όλη αυτή η διαδικασία έμοιαζε στο μυαλό μου μυσταγωγία… Φυσικά και αυθόρμητα 'τοποθετήθηκα'. Ημουν υπέρ του
ομιλητή και υπέρ της διοργανώτριας οργάνωσης… Το άξιζαν και οι δύο… Ομιλητής
ήταν ο Πρόεδρος των Επτανησίων Φοιτητών, ο Σπύρος Καλούδης και η Φοιτητική
οργάνωση των νησιών μας υπήρξε πρωτοπόρος στον αγώνα για το ξήλωμα της ΕΚΟΦ από
τα Πανεπιστήμια…
Ετσι στήθηκαν και τα θεμέλια για την συγκρότηση της ΕΦΕΕ, που
υπήρξε ιστορική κατάκτηση του φοιτητικού, του νεολαιίστικου και του λαϊκού
κινήματος εκείνα τα δύσκολα αλλά αισιόδοξα και ελπιδοφόρα χρόνια…
Στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ ο Σπύρος Καλούδης είναι
από τις προσωπικότητες του προχουντικού φοιτητικού συνδικαλισμού…
Οσο για τον κουραστικό μας περίπατο είχε την εξήγησή
του… Ο πατέρας μου, δημόσιος υπάλληλος, δεν θα μπορούσε να είναι ένας από τους στημένους
ακροατές της ομιλίας. Ενας από τους γενικά λίγους που βρισκόνταν έξω από το
θέατρο… Το ακατανόητο για μένα πάνω-κάτω ήταν το άλλοθι (ήταν;) απέναντι στις αρχές,
που φρόντιζαν να επισημάνουν τους …αντεθνικώς δρώντες και τους συνοδοιπόρους τους…
Το περίπατό μας κάναμε κύριε αστυφύλαξ, θα ήταν η δικαιολογία σε
περίπτωση κλήσης στο τμήμα …’δι’ υπόθεσίν σας’…
Διηγήθηκα αυτή την εμπειρία ζωής στον Σπύρο κάπου 40
χρόνια αργότερα… Τότε περίπου, που τον γνώρισα από κοντά, που η γνωριμία μας έγινε
σχεδόν φιλία… Είχε ολοκληρώσει την πολιτική του διαδρομή και πιο ψύχραιμος, πιο
αποστασιοποιημένος, συζητούσε πιο νηφάλια… Και είχε κανείς την ευκαιρία να
απολαύσει έναν άριστο χειριστή του λόγου, με ολοκληρωμένη σκέψη εφοδιασμένη με το
γνωστικό οπλοστάσιο της μαρξικής και της ευρύτερης κοινωνικής του παιδείας…
Παλιότερα δεν θα συμφωνούσαν οι επιλογές μας… Ευτυχώς
συναντηθήκαμε σε εποχή αμοιβαίας υποχώρησης των επιμονών και των φανατισμών… Με
ανάδειξη ερωτημάτων και αμφιβολιών. Μπορούσαμε να συζητήσουμε και όχι υποχρεωτικά να
αντιλογήσουμε και αυτό γινόνταν εξαιρετικά με τον Σπύρο.
Κάθε συνάντηση μαζί του ήταν απολαυστική και
δημιουργική… Και απέπνεε ειλικρίνεια και φιλική διάθεση…
Κράτησε τη ζωή του ο Σπύρος… Η σύντομη συμμετοχή του
σε κυβερνητικά κλιμάκια δεν το ενέταξε στα συστήματα συναλλαγής και ‘ανταπόδωσης’
Ετσι φεύγει… Αδύνατος, ψηλός, αυστηρός ή με το ζεστό
του χαμόγελο.
Σπύρο, καλό ταξίδι…
Για την Μιράντα και τις κόρες του είναι παρηγοριά οι δημιουργίες και οι αντιστάσεις της ζωής του.
Σχόλια