…Κι όμως τους ανεχόμαστε, κι αυτούς και τις πολιτικές τους

Η αθλιότητα των Ελληνικών τραίνων, χρειάζεται πολλές σελίδες για να περιγραφεί… Μπορούμε να πούμε, πως το έγκλημα στα Τέμπη μπορεί να συμπυκνώσει έστω και συμβολικά την κατάστασή τους.

Η φαυλότητα του Ελληνικού κράτους χρειάζεται πολλούς τόμους για να αποτυπωθεί. Η στάση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην εξεταστική επιτροπή για το έγκλημα στα Τέμπη μπορεί να την αποδώσει επίσης συμβολικά…

Για πολλούς ο ουδός της πολιτικής μας ευαισθησίας έχει κορεσθεί και πορευόμαστε τα βήματα του βίου μας σε κλίμα σιωπηρής, καταθλιπτικής αποδοχής…

Δεν ισχύει το ίδιο απ’ ό,τι φαίνεται για την δικηγόρο κ. Αλέκα Ζορμπαλά, που εξαγριώθηκε με την κατάργηση συρμών του προαστιακού κατάλληλων για είσοδο ΑΜΕΑ!!!

Μεταφέρουμε αυτούσια την ανάρτησή της, όπως την βρήκαμε στον ιστότοπο TVXS

«Τους τελευταίους μήνες, λόγω ενός σοβαρού και επώδυνου προβλήματος υγείας, είμαι καθηλωμένη στο σπίτι. Τις ελάχιστες φορές, που έπρεπε να βγω (νοσοκομείο, εξετάσεις κλπ), κυκλοφορούσα με αναπηρικό καροτσάκι, πάντα με την βοήθεια των ανθρώπων μου, του άντρα και του γιου μου.

Και έτσι διαπίστωσα, βιωματικά, πόσο απάνθρωπη είναι αυτή η πόλη, πόσο ανάλγητη είναι η πολιτική εξουσία (κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμοι) πέραν όλων των άλλων, και για τους ανθρώπους αυτούς, που η ζωή το έφερε, είτε να γεννηθούν, είτε στην πορεία να αποκτήσουν μόνιμα ή παροδικά προβλήματα κινητικότητας.

Δεν θέλω να πω πολλά, μια ζωή καταγγέλλω και παλεύω ενάντια στις ανισότητες, στην καταπίεση, στην αδικία, για κάθε μειοψηφία, για κάθε ευάλωτη ομάδα.

Αλλά κι αυτό, να μην επιτρέπει ο Προαστιακός την μεταφορά ανθρώπων με αναπηρικά καροτσάκια ξεπερνά κάθε όριο κυνισμού, σκληρότητας και απανθρωπιάς.

Σου στερούν τη μετακίνηση.

Σου στερούν το ταξίδι.

Αν δεν έχεις δικό σου αυτοκίνητο και ανθρώπους να σε μεταφέρουν

Αν δεν έχεις λεφτά για ταξί

Θα ζει, θα επιβιώσει μόνον ο έχων και ο κατέχων.

Οι υπόλοιποι ας κόψουν το λαιμό τους.

Αυτή είναι η ξεκάθαρη επιλογή της κυβέρνησης, την παρουσίασε ανερυθρίαστα δια του Αδωνιδος με τα απογευματινά χειρουργεία.

Οποιος ασθενής έχει, θα παίρνει τη θέση του δύσμοιρου, που περιμένει στη λίστα

Αυτός θα σώζεται

Ο άλλος θα πεθαίνει

Κι όμως τους ανεχόμαστε, κι αυτούς και τις πολιτικές τους.».

Πάνω στο θέμα το σχετικό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη, που μας πληροφορεί για το αιτιολογικό υπόστρωμα αυτής της αθλιότητας: έλλειψη τροχαίου υλικού. 

Αυτό ισχυρίζεται ανερυθρίαστα η Hellenic train, δηλαδή η θυγατρική της Ιταλικής σιδηροδρομικής Εταιρείας, που έκανε δικούς της τους Ελληνικούς σιδηροδρόμους, για το …καλό μας…

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε, πως την τελευταία 5ετία η ποιότητα των σιδηροδρομικών υπηρεσιών πέφτει κατακόρυφα, σε βάρος των μεταφερόμενων πολιτών.  

Παρ’ όλα αυτά και μέχρι το εγκληματικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι κυβερνώντες -πρώην και παρόντες- μας περιέγραφαν την ειδυλλιακή εικόνα της άνοιξης των Ελληνικών Τραίνων… Κάθε μέρα και καλύτερα… Αν δεν είχε μεσολαβήσει η 28.2.2023 στα Τέμπη, θα βλέπαμε τα τραίνα να κάνουν το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε λιγότερο από 3 ώρες!!! Το τραίνο θα είχε φτάσει στην Πάτρα, θα είχε ηλεκτροδοτηθεί το δίκτυο της Θεσσαλίας, θα είχε αναγγελθεί η …σιδηροδρομική Εγνατία από την Ηγουμενίτσα μέχρι την Αλεξανδρούπολη…  Η δολοφονία 57 συμπολιτών μας ανέστειλε -προσωρινά πιστεύουμε-το δούλεμα…

Ετσι, λοιπόν, η Hellas Train, που μας ετοίμαζε ‘γαλάζια και κόκκινα βέλη’, που θα πετούσαν πάνω στις ράγες, …ξέμεινε από τροχαίο υλικό…

Και η πολυχρονεμένη μας κυβέρνηση, που είναι κυβέρνηση τυφλής συνέπειας στις καπιταλιστικές της αρχές ούτε διανοείται να παρέμβει στο θεάρεστο συγκοινωνιακό έργο του ξένου κολοσσού, που του χαρίσαμε αντί πινακίου μνημονιακής φακής τον ΟΣΕ.

Είναι ίδιο του καπιταλισμού ο υποβιβασμός των υπηρεσιών προς το εξυπηρετούμενο κοινό... Μια και μιλάμε για τραίνα ας θυμηθούμε τους Βρετανικούς σιδηρόδρομους, που από πρωτοπόρους σε ασφάλεια έγιναν αμέσως με την ιδιωτικοποίησή τους πρταγωνιστές σε βαριά θαντηφόρα δυστυχήματα...

Ξαναδιαβάστε το σημείωμα της κυρίας Ζορμπαλά… Λέξη προς λέξη… Δεν περισσεύει γράμμα. Είναι η άρτια περιγραφή της κοινωνική μέριμνας με όρους … 'φυσιολογικής' καπιταλιστικής ευαισθησίας…

Το θλιβερότερο ίσως περιέχεται στην τελευταία πρόταση του κειμένου: Κι όμως τους ανεχόμαστε, κι αυτούς και τις πολιτικές τους