Όχι επειδή είναι καθιερωμένη εδώ και 10ετίες αλλά γιατί τα τελευταία χρόνια σημειώνει σημαντική ποιοτική εξέλιξη. Τόσο για την επιλογή του προγράμματος όσο και για το μουσικό αποτέλεσμα.
Φέτος λοιπόν, απολαύσαμε δύο μέρη διαλεχτά. Στο πρώτο ο Επιτάφιος των Μ. Θοδωράκη - Γ. Ρίτσου, εκτελεσμένο στην εκδοχή του Μ. Χατζιδάκη και διασκευή του Α. Κάτσιου.
Η τελική ηχητική διαμόρφωση μας βοήθησε να δεχτούμε έναν …’άλλο’ επιτάφιο. Το έργο, το έχουμε γνωρίσει με την δωρικότητα, που επιβάλλει το μπουζούκι και η ‘ξύλινη’ φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Τώρα, το ’εισπράξαμε’ σαν ορατόριο, πάνθεο επιρροών μουσικών ρευμάτων, που αναδεικνύουν τα κόρνα και τα φαγκότα και η λυρική απόχρωση της φωνής του Κώστα Θωμαΐδη, παλιού εκτελεστή των έργων του Μίκη από την εποχή της χούντας…
Και αν το πρώτο μέρος μας πλημύρισε με τον απογειωτικό λιτό λυρισμό του Μίκη ήλθε το δεύτερο μέρος για να μας ενθουσιάσει…
Ξεκινάμε με την μικρή Fuga του J.S. Bach in G Minor σε ενορχήστρωση του άξιου μουσουργού Σπύρου Μαυρόπουλου… Μας εξέπληξε η επιτυχέστατη αντικατάσταση του μοναδικής ακουστικότητας ήχου του κλασσικού όργανου από τα χάλκινα πνευστά της Μπάντας.
Η Banja Luka του σύγχρονου Ολλανδού συνθέτη Jan de Haan με την συνοδεία φωτιστικών εφέ ήταν μία πονεμένη αντιπολεμική κραυγή για μία πόλη της Βοσνίας, που η μοίρα της επεφύλαξε διαχρονικούς πολεμικούς αφανισμούς… Η εναλλαγή της αγριότητας με την επίκληση της ειρήνης συνθέτουν αυτό το ηχητικό μεγαλούργημα, που αγγίζει τις ψυχές των ακροατών του με τρόπο επώδυνο, απόκοσμο αλλά και ελπιδοφόρο…
Το έργο του Piotr Ilich Tchaikovski, Ouverture 1812, αποδόθηκε με τρόπο εκπληκτικό… Από τις καλύτερες εκτελέσεις που το έχουμε απολαύσει μας μετέδωσε όλο τον πόνο της εισβολής αλλά και όλο τον ενθουσιασμό της τελικής νίκης.
Το πένθιμο εμβατήριο του Giuseppe Verdi έκλεισε το πρόγραμμα με την υποβλητικότητα και την μεγαλοπρέπειά του.
Εκτός προγράμματος και ως ανταπόκριση στην επίκληση του κοινού η μπάντα μας χάρισε το Concierto de Aranjuez του Joaquín Rodrigo.
Δεν έχουμε ξαναπαρακολουθήσει τέτοια παρατεταμένα χειροκροτήματα τόσο στο τέλος κάθε κομματικού όσο και στο πέρας της συναυλίας. Ασταμάτητος ο ενθουσιασμός του κοινού και η επιβράβευση του μουσικού συνόλου, που είχε κατακλύσει την σκηνή του Δημοτικού θεάτρου…
Δύο λόγια για τον μαέστρο: τήρησε την υπόσχεσή του, όταν μας υποσχέθηκε μία σπουδαία βραδιά… Τέτοια ήταν η συναυλία της Μεγάλης Δευτέρας!!! Καθόλου τυχαία πολλοί θεατές δήλωναν, πως ήταν η καλύτερη συναυλία της Μαντζάρου, που έχουν παρακολουθήσει… Δεν ξέρω αν η παρατήρηση είναι απολύτως ακριβής αλλά είναι σίγουρα δηλωτική της μεγάλης ικανοποίησης, που πρόσφερε στο κοινό…
Ο ρόλος του Σωκράτη Ανθη στην συνεχή αναβάθμιση του μουσικού έργου της Φ.Ε. Μάντζαρος, προφανής και αυταπόδεικτος… Τον συγχαίρουμε και τον ευχαριστούμε…
Η αρχική μας τοποθέτηση ισχύει στο ακέραιο… Η συναυλία της μεγάλης Δευτέρας είναι ξεχωριστής σημασίας μουσικό γεγονός για ένα τόπο, που τα μουσικά δρώμενα είναι αρκετά συχνά και καθόλου υποτιμήσιμα… Μακάρι να μπορούσε να γίνει ‘εξαγωγή’ αυτού του υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικού προϊόντος. Τιμά την Κέρκυρα και προσφέρει αισθητική απόλαυση στους θεατές-ακροατές του…
Σχόλια