Το μεγαλείο της συστημικής φαυλότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση


Σωροί τα ξεραμένα χόρτα έξω από κήπους και αυλές… Υπακοή στην κυβερνητική εντολή, που έχει αλλάξει χίλιες δύο φορές αφού η επιθυμητή ‘κάθαρση’ των οικοπέδων έχει απολήξει στην συγκέντρωση εύφλεκτης ύλης…

Παγιδευμένοι ακόμη και οι ίδιοι οι εντολείς. Να συνεχίσουν να απαιτούν το μάζεμα των ξερόχορτων ή να σφυρίζουν αδιάφορα και να μεταθέσουν τις απειλές για ποινές στο εκεί και τότε;;;

Φυσικά τα δεύτερο… Η κυβέρνηση, που έχει υπέρτατη αρχή την αυστηρή εφαρμογή των φιλελεύθερων κανόνων αναθέτει το έργο της τελικής συλλογής και διαχείρισης στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Και οι τελευταίοι αδυνατούν για έναν πολύ απλό λόγο: Τα ταμεία είναι άδεια Οι επιδοτήσεις των ΟΤΑ μηδενικές.

Εφαρμόζοντας οι κεντρικές κυβερνήσεις με συνέπεια τις μνημονιακές εντολές έχουν οδηγήσει την τοπική αυτοδιοίκηση σε απόλυτη αδυναμία ακόμη και βασικών σημειακών παρεμβάσεων.  

Ο θεσμός πλέον είναι κυριολεκτικά εικονικός. Οι δημοτικοί άρχοντες έχουν περισσότερο διακοσμητική αποστολή. Ή μάλλον όχι, αφού τους έχει ανατεθεί μέγα μέρος του φοροεισπρακτικού έργου... 

Το 'καλό' για την κυβέρνηση είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγμένων αυτοδιοικητικών ανήκουν στην …παράταξη και …ποιούν την νήσσα για την πληθώρα των συσσωρευμένων προβλημάτων… Η σιωπή τους υποδειγματική... Η παντελής έλλειψη χρηματοδότησης στους ΟΤΑ γίνεται αποδεκτή σαν φυσιολογική, σαν κανονική.  

Το ίδιο γίνεται και με την υδροδότηση σε μία εποχή αυξημένης ξηρασίας, κλιματικής καταστροφής και αλόγιστου υπερτουρισμού. 

Με την διαχείριση των αποβλήτων, την συντήρηση του οδικού δικτύου με τις παρεμβάσεις στους δημόσιους χώρους, την καθαριότητα κ.λ.π.

Η αποδυνάμωση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι πρωτεύουσα επιλογή του συστήματος, που χαρακτηρίζει πολυτέλεια και σπατάλη ό,τι έχει να κάνει με την ποιότητα της καθημερινής ζωής του πολίτη.

Για την ώρα τα μαζεμένα ή τα αμάζευτα ξερόχορτα στην υπέρθερμη ατμόσφαιρα των ημερών μας απειλούν…

Προς δόξαν του καπιταλιστικού παραλογισμού και της δικής μας ανοχής.

 

Σχόλια