Από το 1948, με την αποφασιστική της παρέμβαση, η ‘προστάτιδα’ υπερδύναμη οικοδομεί τάχιστα την κυριαρχία της στη χώρα φροντίζοντας να δώσει την νίκη στους ομοϊδεάτες και πνοή ζωής σε μία οικονομικά κυρίαρχη ομάδα μεταπρατών με προμετωπίδα αντίστοιχους πολιτικούς εκφραστές.
Πεδίο δοκιμασίας αυτής της ‘προστασίας’ είναι ολόκληρη η μεταπολεμική περίοδος, που χαρακτηρίζεται από προστριβές, συγκρούσεις αλλά και οδυνηρές ήττες από την γείτονα… Και όλες με την σφραγίδα της μεγάλης υπερατλαντικής συμμάχου και προστάτιδος…
Λίγο μετά, στα Σεπτεμβριανά της Κωνσταντινούπολης (6/9/1055), καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος κατέστρεψε, λεηλάτησε και κατατρόμαξε την Ελληνική και την Αρμενική μειονότητα στην Πόλη καθορίζοντας το ουσιαστικό τέλος της παρουσίας τους εκεί.
Ενώ, λοιπόν, θα ήταν εύλογη η παγκόσμια καταδίκη αυτού του πογκρόμ, παραμένει μνημειώδης η διατύπωση του Αμερικανού Υπ.Εξ., Τζων Φόστερ Ντάλες: συνιστάται ψυχραιμία και άμεση αποκατάσταση των φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών…
Αυτό είναι το πνεύμα και η πράξη ΟΛΩΝ των Αμερικανών προέδρων και όλων των Αμερικανικών κυβερνήσεων στην διάρκεια της 70ετίας… Πάντοτε εναντίον των αγώνων του Ελληνικού λαού. Πάντοτε στηρίζοντας μηχανισμούς διώξεων και καταστολών… Αναδεικνύοντας ‘προσωπικότητες’ τύπου Παπαδόπουλου, Ιωαννίδη κ.λ.π.
Κορυφαία στιγμή αυτής της ‘προστασίας’ η διοργάνωση του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο από την μεριά της πρόθυμης και σε αυτό τον σκοπό ταγμένης χούντας.
Εκείνο, όμως που αξίζει να επικαλεστούμε είναι η πονηρία των εγχωρίων, εντέχνως ελεγχόμενων ΜΜΕ, που φρόντιζαν λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ να λανσάρουν τον μύθο του ‘φιλέλληνα’ προέδρου.
Αλησμόνητα μένουν τα πρωτοσέλιδα που εύχονταν την εκλογή Κάρτερ στις ΗΠΑ, μετά την ψυχρολουσία Νίξον-Κίσιγκερ.
Βήμα-βήμα ο ‘φυστικάς’ φρόντισε να αποτινάξει τον …φιλελληνισμό του και να αρχίσει την πορεία της ουσιαστικής νομιμοποίησης της Κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού από την Τουρκία.
Για λόγους συντομίας θα αποφύγουμε όλες τις ενδιάμεσες εθνικές ονειρώξεις υπεράσπισης των ‘εθνικών δικαίων’ από τις ΗΠΑ…
Κάθε φορά… ήταν η φορά, που η Αμερική θα ήταν μαζί μας!
Πηδώντας τον χρόνο ας έλθουμε στον Ντόναλντ. Ο ιδιόρρυθμος Ρεπουμπλικάνος έχει γίνει το αντικείμενο ιδιαίτερης εκτίμησης και υψηλών προσδοκιών από το ακροδεξιό κοινό, που το παίζει …αντισυστημικό. Πάνω στον Ντόναλντ έπεσαν και οι προτιμήσεις κάποιων, που ελπίζουν στην λήξη του πολεμικού παροξυσμού, που επέβαλλαν στον πλανήτη οι δημοκρατικοί των ΗΠΑ.
Το κακό για τους …Τραμπικούς είναι, πως ο ίδιος ο Ντόναλντ φρόντισε να ξεδιπλώσει πριν ακόμη αναλάβει το πνεύμα της πολιτικής του στην Μέση Ανατολή. Ιδού τί είπε μεταξύ άλλων:
- Η Τουρκία είναι πολύ έξυπνη. Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος και πολύ δυνατός.
- Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι κάποιος με τον οποίο τα πάω καλά. Έχει μεγάλη στρατιωτική δύναμη και αυτή η δύναμη δεν είχε φθαρεί στους πολέμους. Δημιούργησε έναν πολύ δυνατό και αποτελεσματικό στρατό
- Το κλειδί για τη Συρία θα είναι στα χέρια της Τουρκίας. Δεν έχετε ακούσει ποτέ κανέναν να το λέει αυτό, αλλά έτσι είναι.
Δεν πειράζει… Ετσι είναι η ζωή… Ας περιμένουμε τις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ…
Σχόλια