Στα Τέμπη χάθηκαν 57 δικοί μας…

Νέοι, ενήλικες, υπερήλικες… Χάθηκαν άδικα, εγκληματικά, βασανιστικά… Με την Πολιτεία να παινεύεται για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων λίγες μέρες, λίγες ώρες πριν το εγκληματικό δυστύχημα… 

Κι όταν έγινε, ό,τι έγινε, άρχισε ένας μαραθώνιος συγκαλύψεων αποκρύψεων, εκτροπής ή διακοπής των ερευνών… Ολες οι γνωστές και άγνωστες δυνάμεις, που συγκροτούν τον κρατικό-συστημικό μηχανισμό επέδειξαν και επιδεικνύουν καθημερινά περίσσιο ζήλο και άριστες επιδόσεις στο έργο της συσκότισης των ευθυνών…

Στα Τέμπη χάθηκαν 57 δικοί μας

Αλλά μοιάζουμε να μην το έχουμε καταλάβει… 

Ελπίζουμε, πως εμείς θα την …βολέψουμε… 

Πως θα τα καταφέρουμε, όπως τόσα χρόνια τώρα… 

Ξεγλιστρώντας από τις δυσκολίες… 

Αποδεχόμενοι τις ατιμίες… 

Γυρίζοντας το βλέμμα μας από την ωμή πραγματικότητα…

Σφαλίζοντας το στόμα μας… 

Διοχετεύοντας την ενέργειά μας σε πλείστες όσες δραστηριότητες, ασφαλείς για το σύστημα εξουσίας και καθυπόταξης…

Ας μην απορήσουμε, όμως, πως όταν θάρθει η δική μας σειρά, η σειρά των δικών μας, των αγαπημένων μας, η ίδια μακαριότητα θα θάψει, θα μπαζώσει την …περίπτωσή μας…

Ισως σήμερα, με την παρουσία μας στα συλλαλητήρια, μπορούμε να δείξουμε, πως το ξανασκεφτόμαστε…