Παιδί της πορτοκαλί «επανάστασης»…

Ένα κείμενο ανασκόπηση και περίληψη της διαδρομής του Ουκρανού αρλεκίνου επιχειρεί στο κείμενό του ο ‘κυκλοθυμικός’. Το κείμενο μας το κοινοποίησε ο φίλτατος Στέφανος Πάντος και το αναπαράγουμε γιατί θα μας βοηθήσει να ‘θυμηθούμε’ (μάλλον τις θυμόμαστε) τις πιο κρίσιμες στιγμές του 'μεγαλείου' του Βολοντιμίρ Ζελένσκι…

«Παιδί της πορτοκαλί «επανάστασης» που τελικά ήταν πραξικόπημα της Δύσης με Ακροδεξιούς ενορχηστρωτές για φτηνά γεωπολιτικά παιχνίδια. 

Συνεργάτης των νοσταλγών του Χίτλερ. Αυτός που ένταξε τα τάγματα των νεοναζί, τους Αζόφ, στον τακτικό στρατό δίνοντας τους εξουσία, νομιμότητα κι έλεγχο. 

Μιλάμε για τάγματα εφόδου που έκαναν δολοφονικές επιθέσεις σε Ρομά, συνδικαλιστές, αριστερούς, ομοφυλόφιλους και κυρίως Ρωσόφωνους. Τριάντα χιλιάδες άνθρωποι είχαν δολοφονηθεί κι «εξαφανιστεί» από τις δράσεις τους. 

Στην «επανάσταση» έκαιγαν συνδικαλιστές ζωντανούς. 

Το πιστόλι της Αμερικής στην Ανατολική Ευρώπη. 

Μπήκε μπροστινός, έγινε ο εφαρμοστής ενός πολύ επικίνδυνου σχεδίου, ένας Πόντιος Πιλάτος που έβαψε τα χέρια του με αίμα, το αίμα του λαού του για να επιτελέσουν το Αμέρικα και το ΝΑΤΟ μια ακραία πρόκληση στον ανταγωνιστή τους Πούτιν. 

Έγινε η αιχμή του δόρατος μια φοβερής ακροβασίας να γεμίσει με ΝΑΤΟϊκές βάσεις το μαλακό υπογάστριο Ρωσίας πιστεύοντας πως όσο πιο καλό παιδί της Δύσης και της αμερικάνικης κυβέρνησης αποδειχτεί τόσο πιο πολλά θα είναι τα δικά του προσωπικά, πολιτικά κι οικονομικά οφέλη. 

Πείστηκε ότι ένα παρανοϊκό σχέδιο θα άνοιγε την πόρτα για λαμπρές μέρες, όπως πίστευαν εδώ οι Χουντικοί όταν σχεδίαζαν το πραξικόπημα στην Κύπρο με τυφλή εμπιστοσύνη στις αμερικάνικες πλάτες τους.   

Οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στον θάνατο και σε βαριές αναπηρίες, τα νιάτα της Ουκρανίας έφυγαν πρόσφυγες, έχασε τόσα εδάφη κι όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, διέλυσε οριστικά κι αμετάκλητα την οικονομία και την ανάπτυξη της, εγκλώβισε χιλιάδες ανθρώπους σε κατεχόμενες περιοχές, έκανε την χώρα του καμένη γη. 

Κι αυτός γύριζε αξύριστος κι επικοινωνιακός τις χώρες, τα πάνελ, τις Βουλές, τα συνέδρια κάνοντας τον ήρωα, τον εκπρόσωπο ενός δίκαιου πολέμου. 

Καθισμένος γερά στην καρέκλα του, απαγορεύοντας τις εκλογές ενώ οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να τις χάνει –όταν κι εάν γίνουν- έκανε τουρ σα να ήταν ροκ σταρ, ενώ οι συμπατριώτες του καίγονταν ζωντανοί από τις επιλογές του. 

Ο λίγος. Ο γελοίος.

Είχε μια Δύση να τον υποστηρίζει, αλλά πώς; 

Να βάζει το λαό του και την χώρα του μπροστά, να πνίγεται στο αίμα κι αυτοί να χορηγούν –πανάκριβα, ναι- την καταστροφή για να κάνουν έναν πόλεμο νεύρων και φθοράς στον Πούτιν. 

Που ούτε αυτό δεν κατάφεραν. 

Αλλά όποιος το έλεγε αυτό ήταν «πουτινάκι». 

Θυσίασε τους Ουκρανούς, έκαιγε την χώρα του σαν άλλος Νέρωνας κι η προπαγάνδα της Δύσης έλεγε φιλοπουτινικό όποιον ζητούσε να σταματήσει αυτή η τρέλα.

Κι άλλαξαν τα πράγματα, άλλαξαν τα συμφέροντα στο γεωπολιτικό χάρτη, άλλαξαν οι παίχτες στο σκάκι. Ο Αμερικάνος θέλει να κλείσει μέτωπα για να ανοίξει καινούργια με περισσότερο θράσος κι ορμή από κάθε άλλη φορά. Κι ο Ζελένσκι το αγαπημένο παιδί της Δύσης τώρα σφάζεται σαν Ιφιγένεια στο βωμό των νέων συμφωνιών και συμφερόντων. 

Μαζί του θα θυσιαστεί ολοκληρωτικά κι αμετάκλητα η χώρα που πήρε μαζί του στην αλαζονική κι άπληστη πορεία (αυτο)καταστροφής. Τα εδάφη παραχωρούνται στη Ρωσία με τις ευλογίες της Δύσης, οι υποσχέσεις για την ένταξη στο ΝΑΤΟ γράφονται στο χιόνι, συζητιέται η επόμενη ημέρα της Ουκρανίας απευθείας με τον Πούτιν χωρίς έναν εκπρόσωπο της Ουκρανίας. 

Δε θα μου κάνει εντύπωση αν αλλάξει κι άλλο το παιχνίδι να δούμε αυτούς που παρουσίαζαν τον Πούτιν ως νέο Χίτλερ τώρα να τον προσκυνάνε ως μεγάλο στρατάρχη. Τα ίδια δεν έκαναν με τον Στάλιν κάποτε; 

Όταν τους έσωζε από τους Γερμανούς ήταν ήρωας κι όταν καλύφθηκε ο κώλος τους θέσπισαν την ημέρα εγκλημάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού. 

Τους προσφέρει τώρα ο δειλός, ο χλαπάτσας, γη και ύδωρ. 

Ελάτε κι ανοικοδομείστε εσείς την χώρα που έκαψα για πάρτη σας, πάρτε ό,τι γεννάει το έδαφος και το υπέδαφος μας, αλλά σας παρακαλώ καλοί μου άρχοντες μη με αφήσετε στα δόντια της Ρωσίας. 

Κι ο Αμερικάνος είναι έτοιμος να τα αρπάξει κι αυτά χωρίς εγγυήσεις- προφανώς- ώστε αφού τους πάρει και τα χρυσά δόντια από το στόμα να τους πετάξει στον Πούτιν για προσάναμμα. 

Όταν ήμουν μικρός άκουγα τον Μαύρο Γάτο των Παπακωνσταντίνου, του Θανάση και του Βασίλη. 

Είχα προσπαθήσει να προσομοιάσω πολύ κόσμο με αυτόν τον θλιβερό ήρωα του τραγουδιού. 

Δε νομίζω ότι ποτέ θα υπάρξει καλύτερη ταύτιση. 

Γράφτηκε για πάρτη του. 

Μια καλλιτεχνική προφητεία βαμμένη στο αίμα αθώων κι ενόχων.