Αν κάποιος έχει επιφυλάξεις για το μέγεθος της κυβερνητικής αναλγησίας του καταθέτουμε φρέσκα την είδηση όπως προέκυψε από συζήτηση στην Βουλή των Ελλήνων: Ο αρμόδιος υπουργός, μετά από τα γνωστά φληναφήματα περί θεαματικής προόδου στην εγκατάσταση του συστήματος τηλεδιοίκησης παραδέχτηκε, ότι στο μεγαλύτερο μέρος του δικτύου αυτή ΔΕΝ λειτουργεί…
Δύο χρόνια, που σύμφωνα με την πρωθυπουργική δέσμευση προς τους αυτόχθονες ιθαγενείς, θα ήταν αρκετά για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό των Ελληνικών σιδηροδρόμων
Δύο χρόνια αφ’ ότου δύο τραίνα έπεφταν με φόρα το ένα κόντρα στο άλλο γιατί τελικά δεν υπήρχε στοιχειώδες βασικό σύστημα ειδοποίησης…
Δεν συζητάμε βέβαια για την ηλεκτρονική αποτροπή της σύγκρουσης. Κάτι, που εδώ και χρόνια είναι απόλυτα εφικτό με πολλές ασφαλιστικές δικλίδες έτσι ώστε το δυστύχημα της σύγκρουσης να είναι πρακτικά αδύνατο. Ακρα του τάφου σιωπή γι’ αυτό το έγκλημα και συστηματική απόδοση ευθυνών στον …άσχετο σταθμάρχη…
Τον δικό τους σταθμάρχη, που είχαν μεταφέρει σε προχωρημένη ηλικία από άλλη υπηρεσία και του ανέθεσαν χωρίς εκπαίδευση να σταματάει τα τραίνα λες και επρόκειτο να θεραπεύει την δυσκοιλιότητα…
Δύο χρόνια μετά λοιπόν, δεν έχουν κάνει το παραμικρό… Αντίθετα, τα σιδηροδρομικά ατυχήματα γίνονται το ένα πίσω από το άλλο. Λίγο έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό (ο θεός να τον κάνει σταθμό!!!) κινδύνεψαν πριν κάτι μήνες να συγκρουσθούν μετωπικά δύο τρένα. Το δυστύχημα απέτρεψε η ευφυής παρέμβαση ενός σιδηροδρομικού… Μάλλον τυχαία…
Και όμως μπορούν να παρουσιάζονται στην βουλή και να ομολογούν κυνικά, απροκάλυπτα, χωρίς την παραμικρή αιδώ πως δεν κάνουν τίποτε για τους Ελληνικούς σιδηρόδρομους…
Ας μην τους αδικούμε… Κάνουν τόσα και τόσα…
Για να αποσείσουν τις πολιτικές ευθύνες, όπως έκανε ο τότε υπουργός μεταφορών, η δήθεν επιτροπή της Βουλής, ο υπουργός δικαιοσύνης, εξαιρετικά ειδικός για τα μπάζα. Οι δήθεν πραγματογνώμονες, που ψάχνουν να βρουν στα λάδια του τραίνου και στις σιλικόνες των μηχανών την αιτία της πυρόσφαιρας, που ξέσκισε τη νύχτα σαν πυρηνικό μανιτάρι… Οι αυθόρμητοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν κάνουν καριέρα στην λασπολόγηση των περήφανων γονιών με ύφος και ήθος Ψαριανού, Πορτοσάλτε, Βόζεμπεργκ και άλλων…
Στίγμα στην εποχή μας και τον πολιτισμό της.
Μας το λένε ξεκάθαρα. Μας το πετάνε στα μούτρα… Το δηλώνουν με έργα…
Στα παλιά τους τα παπούτσια οι ζωές μας…
Αξία γι΄αυτούς έχουν μόνον οι ζωές των λεβενταράδων, που τους λιβανίζουν και τα συμφέροντα εκείνων, που τους ανήκουν τα υλικά της μοιραίας ανάφλεξης.
Σχόλια